Σε μορφές εμπορίου της δεκαετίας του 1960, όταν οι αγρότες προμηθεύονταν τα προς το ζην έναντι της παράδοσης στους προμηθευτές της παραγωγής τους (στάρια, καπνά…) σε τιμές που όριζαν αποκλειστικά οι προμηθευτές, επέστρεψε η αγροτική οικονομία του νομού.
Σε μορφές εμπορίου της δεκαετίας του 1960, όταν οι αγρότες προμηθεύονταν τα προς το ζην έναντι της παράδοσης στους προμηθευτές της παραγωγής τους (στάρια, καπνά…) σε τιμές που όριζαν αποκλειστικά οι προμηθευτές, επέστρεψε η αγροτική οικονομία του νομού.
Αφενός η οικονομική κρίση με τις οξυμένες ανάγκες ρευστότητας που δημιούργησε και αφ’ ετέρου οι «κανόνες» εσωτερικής αγοράς που παραπέμπουν όχι σε ελεύθερη, αλλά σε ληστρική αγορά δημιούργησαν τη σημερινή εικόνα όπου οι αγρότες παραδίδουν τα στάρια τους σε τιμές εξευτελιστικές, χωρίς καμιά δυνατότητα διαπραγμάτευσης.
Είναι ενδεικτικό ότι η τιμή στο σκληρό σιτάρι παρότι η ζήτηση είναι υψηλή παραμένει καθηλωμένη στα 20 λεπτά, μειωμένη κατά 25% έναντι της προπερσινής και 15% έναντι της περσινής, τιμής, ενώ στο μαλακό σιτάρι η τιμή εξομοιώθηκε με εκείνη του κριθαριού στα 15 λεπτά με σπάνιες αγοραπωλησίες στα 16 λεπτά.
Στην αγορά κυριαρχούν οι έμποροι και οι συνδεδεμένοι με αυτούς προμηθευτές των αγροτών. Οι αγρότες χωρίς διαθέσιμο χρήμα για τις καλλιέργειές τους αναγκάζονται να δανείζονται αναλώσιμα, σπόρους, φυτοφάρμακα, έναντι της παράδοσης της παραγωγής τους. Κι όταν έρθει η ώρα της παράδοσης δεν έχουν καμιά διαπραγματευτική ισχύ. Οι παραδοσιακοί συνεταιρισμοί που λειτουργούσαν ως αντίβαρο στη δράση της «ελεύθερης» αγοράς έχουν εκβληθεί ουσιαστικά από την αγορά, λόγω της αδυναμίας χρηματοδότησής τους από τις τράπεζες εξαιτίας των σωρευμένων χρεών τους. Έτσι κι όταν μπαίνουν στην συγκέντρωση σίτου το πράττουν ως «μεσάζοντες» εμπόρων στους οποίους και πωλούν τα στάρια, εξασφαλίζοντας μεν ελαφρώς καλύτερες τιμές, αλλά το κέρδος για τους παραγωγούς είναι ελάχιστο καθώς πρέπει να συνυπολογιστεί (αφαιρεθεί) και η προμήθεια των συνεταιρισμών.
Αυτό είναι το τοπίο μέσα στο οποίο λειτουργεί φέτος η αγορά σίτου και στο ν. Κιλκίς και εξηγεί την κατάπτωση των τιμών στον παραγωγό.
Βεβαίως το παραπάνω εκτεθέν οικονομικό πλαίσιο εξαθλίωσης των παραγωγών δεν είναι πρωτόγνωρο. Η ίδια «ελεύθερη» αγορά κατέστρεψε την κτηνοτροφία στο νομό και πανελλαδικά με αποτέλεσμα να καταστεί είδος συλλεκτικό πλέον ο έλληνας κτηνοτρόφος.
Κι όσοι πολιτικοί και κόμματα ασχολούνται με μεγαλόπνοες επιλογές (είτε του δρόμου προς το σοσιαλισμό της αριστεράς, είτε της φιλελεύθερης ή της λαϊκής στροφής της δεξιάς) θα ήταν χρησιμότεροι στον τόπο και πάντως στους αγρότες της χώρας αν αφιέρωναν μια συνεδρίαση της Βουλής στους κανόνες της λειτουργίας της εν λόγω αγοράς στην Ελλάδα.
Εξάλλου αν δεν το πράττουν οικεία βουλήσει δύνανται να το «φορτώσουν» κι αυτό στην τρόικα. Η οποία διαπίστωσε ότι οικονομία με συνεχώς μειούμενο διαθέσιμο εισόδημα και συνεχώς αυξανόμενες, αντί μειούμενες, τιμές, μόνο στην Ελλάδα λειτουργεί. Κι ας είχαν μακρόχρονη εμπειρία σε δεκάδες χώρες του τρίτου κόσμου.
Δευτέρα, 30 Ιουνίου 2014 00:17