espa pkm

Παρασκευή, 5 Δεκεμβρίου 2025, 6:08:05 πμ
Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2025 11:28

Θεοποίηση και προσωπολατρία

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

 

Χιλιάδες χρόνια πριν, το θηλαστικό άνθρωπος ως χόμο νεάντερταλ  μετεξελίχθηκε σε χόμο σάπιενς δηλαδή στον σκεπτόμενο άνθρωπο και οργανώθηκε σε μόνιμους οικισμούς και σε τοπικές κοινωνίες.

Από τότε ακόμα καταγράφηκε η διαβάθμιση του δείκτη νοημοσύνης στους ανθρώπους. Οι εξυπνότεροι που ήταν οι λίγοι κατάφεραν να κυριαρχήσουν στις μάζες των χαμηλότερης νοημοσύνης ανθρώπων. Τα όπλα που χρησιμοποίησαν πολλά. Σύμβολα, στολές και πάνω απ’ όλα η θεοποίηση του εαυτού τους στα μάτια των αδαών μαζών. Δώσε στα κοπάδια της μάζας σύμβολα και άστα να δουλεύουν για σένα. Δώσε στα κοπάδια της μάζας στολές φανταχτερές και άστες να αφιονίζονται στη θέα σου. Θεοποίησε τον εαυτό σου και άσε τα κοπάδια της μάζας να σε προσκυνούν.

Ας θυμηθούμε σ’ όλες τις φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας χιλιάδες προβατοποιημένους ανθρώπους να προσκυνούν κάποιον βασιλιά ως εκπρόσωπο του Θεού τους στη γη. Ο απόηχος της θεοποίησης ανθρώπων και της προσωπολατρίας φθάνει μέχρι και τις μέρες μας, στον 21ο αιώνα παρακαλώ που το μέσο μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων ανέβηκε κατακόρυφα και η εξέλιξη της τεχνολογίας έφθασε στο ζενίθ.

Βλέπουμε και σήμερα παγκοσμίως να θεοποιούνται άνθρωποι σε όλα τα επίπεδα. Ταλαντούχοι καλλιτέχνες και αθλητές θεοποιούνται από το σταρ-σίστεμ και χιλιάδες νέοι κυρίως άνθρωποι αφιονίζονται στις συναυλίες και στα γήπεδα. Θεά η Μαντόνα, θεά η Σακίρα και στα καθ’ ημάς, Θεός ο Στελάρας, Θεά η Βίσση και πάει λέγοντας…

Μεγάλο κεφάλαιο αποτελεί και η κατά καιρούς θεοποίηση πολιτικών. Θεός ο Στάλιν, Θεός ο Τίτο και στα καθ’ ημάς Θεός ο ‘’εθνάρχης’’ Καραμανλής και ο Αντρέας.

Είπα Αντρέας και θυμήθηκα κάποιους συντρόφους τότε πασόκους που παραξενεύονταν για το γεγονός ότι έκανα κριτική στον Θεό τους τον Αντρέα για τα λάθη του ιδίως την περίοδο του σκανδάλου Κοσκωτά. Τους απαντούσα χαριτολογώντας:

-Ρε σεις, εγώ δεν θεοποίησα τον Βασίλη Χατζηπαναγή το αστέρι της ομάδας μου και θα θεοποιήσω τον Αντρέα; Για όνομα του Θεού…

Είπα Χατζηπαναγής (το ένα φέρνει τ’ άλλο) και θυμήθηκα κάποιο ευτράπελο γεγονός με το οποίο θα κλείσω. Τέλη της δεκαετίας του 70 και είμαι στο Καυτατζόγλειο για να παρακολουθήσω ένα ματσάκι της αγαπημένης μου ομάδας, του Ηρακλή. Ο Βάσια τρελαίνει κόσμο. Σε κάποια φάση κάνει μια στενή ντρίπλα και σαβουρντάει (όπως λένε οι Πόντιοι) στο χορτάρι τον αντίπαλο αμυντικό. Και τότε ένας μαντράχαλος δυο κερκίδες παρακάτω, σηκώνεται όρθιος και ωρύεται:

-Είναι Θεός…Είναι Θεός…

Και τότε, ένας άλλος μαντράχαλος τρεις κερκίδες παραπάνω, γυμνός από τη μέση και πάνω σηκώνεται όρθιος κι αυτός και απαντά στον προηγούμενο μαντράχαλο:

-Τι Θεός ρε; Μόνο Θεός; Ημίθεος είναι ρε…ημίθεος…

Υ.Γ. 1 Παιδιά, μη μασάτε. Όχι στη θεοποίηση ανθρώπων. Όχι στην προσωπολατρία. Θηλαστικά είμαστε όλοι με αρχή και τέλος. Απλά κάποια θηλαστικά είναι πιο ευφυή και πιο ταλαντούχα από τα άλλα. Μέχρις εκεί όμως…

Υ.Γ. 2 Θα παραξενευτούν κάποιοι φίλοι για το ι στο προσωπολατρία. Η λατρεία γράφεται με ει. Σε σύνθετες λέξεις το ει μετατρέπεται σε ι.