Γράφει ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης

Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μερικές  χιλιάδες πρόσφυγες βρίσκονται στους δρόμους, θύματα γεωπολιτικών παιχνιδιών που ισοπέδωσαν τις χώρες τους αλλά και της δυσκίνητης  πολιτικής της Ευρώπης να οργανώσει την υποδοχή και ενσωμάτωσή τους. Η χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της την πλημμυρίδα των προσφύγων πριν κλείσει η «κάνουλα» του Αιγαίου. Ιδιαίτερα μετά την πραξικοπηματική πολιτική χωρών του βαλκανικού διαδρόμου με επισπεύδουσα την Αυστρία να αποκλείσουν κατ’ αρχήν τους Αφγανούς και να περιορίσουν σε ρυθμούς χελώνας τη διέλευση Σύρων και Ιρακινών.

Του Θεόδωρου Ε. Παυλίδη, Δικηγόρου

Πόσο βάσιμοι είναι οι ισχυρισμοί των επικριτών του, για εθνική μειοδοσία;

Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά λέει ο θυμόσοφος Λαός μας.
Αν ισχυρισθώ ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «πούλησε» το Κυπριακό με αντάλλαγμα την πρωθυπουργοποίηση του, δεν θα κομίσω γλαύκα εις Αθήνας.         Η φήμη αυτή είναι διάχυτη από χρόνια στον τόπο και υπάρχει και σήμερα σημαντική μερίδα του λαού μας που την πιστεύει. Ή τουλάχιστον την δέχεται με επιφύλαξη.  

Ένας χρόνος «Αριστερά». Ένας χρόνος κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ένας χρόνος μάχης για την ανασυγκρότηση του κεφαλαίου.

Πρώτα, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επιλεχθεί απ' την ντόπια αστική τάξη να καταλάβει στο αστικό πολιτικό σύστημα τη θέση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ, που αφού την υπηρέτησε «ευδοκίμως», οδηγήθηκε στην... αποστρατεία.
 
       Ταπ, Ταπ, Ταπ. Μπράβο τ’ αγόρι μας,
                        τον παικταρά μας

Το σύστημα πόνταρε πάνω του, συνυπολογίζοντας, μεταξύ άλλων, τις διαβεβαιώσεις του ότι σαν «αριστερό» κόμμα, με διασυνδέσεις στο κίνημα, με «καθαρό ποινικό μητρώο» είχε την ικανότητα να χειραγωγήσει το λαό και να τον ενσωματώσει, αμβλύνοντας αντιδράσεις ενόσω θα έκανε τη βρώμικη δουλειά.
Σήμερα οι ΣΥΡΙΖΑίοι επαίρονται για τη δυνατότητά τους άλλο να κάνουν κι άλλο να ισχυρίζονται ότι κάνουν, να βαφτίζουν το κρέας ψάρι.
-Να εφαρμόζουν σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, σαφέστατα ταξική υπέρ του κεφαλαίου.
-Να παραδίδουν τα σπίτια της φτωχολογιάς στις τράπεζες και να παριστάνουν ότι συμπάσχουν.
-Να ανατρέπουν τον χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσα δικαιώματα απέμειναν και να υποστηρίζουν ανερυθρίαστα ότι πασχίζουν για τη σωτηρία του Ασφαλιστικού.
-Να οδηγούν τους αγρότες στο ξεκλήρισμα
-Να υπογράφουν μνημόνια συνειδητά
Μετέφρασαν τη λαϊκή ψήφο σε εξουσιοδότηση εν λευκώ,
Επένδυσαν στη λαϊκή ανοχή
Όμως οι μάσκες έπεσαν!
ΠΑΜΕ να τους σταματήσουμε! ΠΑΜΕ για άλλες εξουσίες λαϊκές!

Ο αγώνας των αγροτών ενάντια στην οριστική εξόντωσή τους.
Η αγροτιά αγωνίζεται στήνοντας μπλόκο στην ακολουθούμενη πολιτική που την εξαθλιώνει και την διώχνει από τα χωράφια. Αγωνίζεται για να ζήσει. Τώρα πρέπει να έγιναν επιτέλους σοφότεροι και πιστεύω να ξαναφέρουν στο νου όλα-όσα τους λέγαμε για την ΕΕ, τις ΚΑΠ και τις πολιτικές των κυβερνήσεων των κομμάτων που ψηφίζουν.

 Η ΝΔ και οι αγρότες
Προφανώς η Ν.Δ δεν συμφωνεί με τα αιτήματα που τίθενται ( π.χ από την πανελλαδική επιτροπή μπλόκων) γιατί έρχονται άλλωστε σε αντίθεση με την αντιλαϊκή ουσία της πολιτικής της που δεν διαφέρει από αυτή της κυβέρνησης. Αυτό αποδεικνύει τα όσα λέγονται για «αναξιόπιστη πολιτική» και «πρόχειρου χειρισμούς» όπως και το γεγονός ότι δεν ανοίγει «τα χαρτιά της» σχετικά με το τι διαφορετικό προτείνει. Επίσης με σαφήνεια παίρνει θέση και για τις μορφές αγώνα (π.χ μπλόκα) εκφράζοντας την αντίθεση της ουσιαστικά προφασιζόμενη «το σεβασμό τα ελευθερία του άλλου». Ας μην ξεχνάμε τα αγροτιδικεία (μαζί με το ΠΑΣΟΚ) που είχε στήσει τα προηγούμενα χρόνια, τα ΜΑΤ που έστελνε αλλά και τις προσπάθειες να στρέψει-μέσω του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού» κομμάτια του πληθυσμού ενάντια στους αγρότες. Επομένως οι αγρότες δεν θα πρέπει να δείξουν καμία εμπιστοσύνη στα όσα «αντιπολιτευτικά» λέει σήμερα η Ν.Δ και να συνεχίσουν ενωμένοι τον δίκαιο αγώνα τους.

Ο αγώνας της «γραβάτας»
Βγήκαν και οι επιστήμονες στους δρόμους. Και είναι κατ’ αρχήν θετικό ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια συμπαραστάθηκαν στην αγωνιζόμενη μικρομεσαία αγροτιά. Και στους εργαζόμενους; Αυτό που μένει ωστόσο ως παρακαταθήκη και δυναμική είναι αυτή η αισιόδοξη γενική αίσθηση πως το λαϊκό κίνημα ξυπνάει από την εκλογική νάρκη του.
Ο αγώνας τους ονομάστηκε «αγώνας της γραβάτας».
Να το πούμε καθαρά :Υπάρχουν γραβάτες των 200 ευρώ, υπάρχουν και των 5... Το νέο Ασφαλιστικό πλήττει όλους τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες.
Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα θετικό από τη "διαπραγμάτευση" των ηγεσιών των επιστημονικών φορέων, θεσμικών συμβούλων της εκάστοτε κυβέρνησης, που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τα "κοινά" συμφέροντα "όλων των επιστημόνων", γιατί τέτοια κοινά συμφέροντα δεν υπάρχουν. Δε συμβιβάζεται το συμφέρον του μισθωτού επιστήμονα με το συμφέρον του εργοδότη επιστήμονα, το συμφέρον του αυτοαπασχολούμενου επιστήμονα με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών ή μετόχων των μονοπωλιακών ομίλων που μπορεί να είναι επιστήμονες. Οι ηγεσίες των επιστημονικών φορέων είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του αντίπαλου.
 Για να έχει ο αγώνας  συνέχεια, κλιμάκωση και προοπτική οφείλουν να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους πρόθυμους υπηρέτες τους,

Η ανακοίνωση των επιστημονικών φορέων του Κιλκίς
 Τι αγωνιστική τι μαχητική η κοινή ανακοίνωση των επιστημονικών φορέων του ν. Κιλκίς. Και προς τη «σωστή» κατεύθυνση! Καλά έ;

Μια έρευνα για την Παιδεία
Η έρευνα που παρουσιάστηκε από το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) και αφορά την ταυτότητα της ελληνικής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από το 2002 έως το 2014, καταγράφει στοιχεία που τρομάζουν.
Υποδομές που γερνούν, υποχρηματοδότηση και ανισότητες στην παροχή μόρφωσης.
Μεταξύ άλλων το 21% των μαθητών ηλικίας 15 ετών φοιτά σε σχολεία όπου το πρόβλημα της έλλειψης ή ανεπάρκεια των σηστημάτων θέρμανσης, ψύξης και φωτισμού παρεμποδίζει τη μαθησιακή διαδικασία. Το παραπάνω ποσοστό αυξάνει στο 34,8% όταν αναφέρονται ζητήματα ελλείψεων ή ανεπάρκειας στους χώρους εκπαίδευσης (σχολικές αίθουσες, διάδρομοι, σκάλες, ζητήματα στεγανότητας, καθαριότητα κ.λ.π.
Η έρευνα καταγράφει τη συγκέντρωση μαθητών σε αστικά κέντρα και σε ότι αφορά το δείκτη πρόωρης σχολικής εγκατάλειψης  καταγράφεται στο 9% ενώ το 63,3% των νέων (18-24 ετών) που διέρρευσαν από την εκπαίδευση είναι άνεργοι ή εργασιακά μη ενεργοί!
Το ΚΑΝΕΠ όμως αποδίδει τα προβλήματα στο ότι για δεκαετίες η εκπαίδευση προχωρά χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, επάρκεια πόρων κ.λ.π. ενώ αποσιωπά τους στόχους που θέτει η ΕΕ για τα συστήματα εκπαίδευσης με την γενικότερη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας η οποία φέρνει και την υποβάθμιση της παιδείας.

Υγεία
Πρώτα ψηφίζουν Μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, έχουν συνδιαμορφώσει κοινή στρατηγική για την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της Υγείας και ευθύνονται για την υποχρηματοδότηση, τις ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού των νοσοκομείων, τη γενίκευση των stage και των συμβασιούχων, προωθούν τη λεγόμενη "συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα" που σαν αποτέλεσμα έχει να ξεφυτρώνουν γιγάντιες επιχειρήσεις Υγείας , που κερδοφορούν με τα προβλήματα υγείας του λαού που βάζει έτσι βαθιά το χέρι στην ήδη λεηλατημένη τσέπη του από την κυβέρνηση με φόρους και χαράτσια. Και
Ύστερα με πολιτικαντισμό και υποκρισία δήθεν ανησυχούν και ενεργούν για τις ελλείψεις σε αναλώσιμα υλικά.
Θοδωρίκα, Θοδωρίκα: «Πού’ ναι το τότε που έδειχνε, πως ήσουν κάποιος άλλος!»

Όλα τα σφυριά
...μαζί και τα δρεπάνια, να βαρέσουν στην ίδια κατεύθυνση:
Να αποκρουστεί η δόλια προσπάθεια της κυβέρνησης να διαιρέσει τους εργαζόμενους και να δημιουργήσει αντιπαλότητες με άλλα λαϊκά στρώματα. Όσο διευρύνονται οι αντιδράσεις στο αντιασφαλιστικό της σχέδιο, τόσο δυναμώνει η κυβερνητική προσπάθεια να στρέψει τους μελλοντικούς συνταξιούχους απέναντι στους παλιούς, τους νέους εργαζόμενους ενάντια στους παλιότερους, αυτούς που δεν έχουν τίποτα ενάντια στους λιγότερο φτωχούς, τους άνεργους ενάντια σ' αυτούς που βγάζουν έστω κι ένα μεροκάματο, τους αυτοαπασχολούμενους ενάντια στους αγρότες. Ποντάρει στον «κοινωνικό αυτοματισμό», τον οποίο προκλητικά σκεπάζει με το μανδύα της «δικαιοσύνης». Το σχέδιο της κυβέρνησης μοιράζει «δίκαια» τις συνέπειες σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους, παλιούς και νέους, εργαζόμενους και άνεργους. Δεν αφήνει κανέναν απ' έξω, ανεξάρτητα από ηλικία, επάγγελμα, κλάδο και τομέα δουλειάς. Ο αγώνας πρέπει να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, στόχους, να αποκαλύπτει τις αιτίες και τους υπεύθυνους των προβλημάτων.

Οι πουλημένοι
Οι πουλημένοι με παππού ή πατέρα στο ΕΑΜ, που κάνουν νταβατζιλίκι με το κομμουνιστικό τους παρελθόν πήραν το βήμα για το τσαλάκωμα του λαού..."

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης, δικηγόρος, πρόεδρος του συλλόγου Δυτικοποντίων Ν. Κιλκίς “Ο Γερμανός Καραβαγγέλης” 

Ένα ρεπορτάζ για τους Ελληνόφωνους (Ποντιόφωνους) των περιοχών της Τσάηκαρα ή της Τόνυας, έχει ασφαλώς το ενδιαφέρον του. Όταν όμως το κείμενο είναι γραμμένο σε περιοδικό παντουρκικής κυκλοφορίας, γραμμένο από Τούρκο δημοσιογράφο, τότε αποκτά και σημασία. Το ρεπορτάζ ξεφεύγει από την ελληνική υποκειμενικότητα και ο αναγνώστης αφήνεται να βγάλει τα συμπεράσματά του από τα όσα ευθέως με μισόλογα ή υπονοούμενα βγαίνουν στο φως της ιστορίας από τα στόματα των ίδιων των πρωταγωνιστών. Αρκεί βέβαια η πένα να γράφει αλήθειες και όχι να τις <<κατασκευάζει>>.

Του Κώστα Τερζενίδη

Ζούμε σ’ έναν υπέροχο τόπο, σ’ έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Με τέτοια θαυμαστή επιμονή αντιστέκεται ο καιρός, και αδιαφορούν οι άνθρωποι. Αλλά προς Θεού, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τότε αλίμονο στην πραγματικότητα. Είναι το μνημόνιο, ηλίθιε! κατά την προεκλογική ατάκα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον: «It's economy stupid».
Και η καημένη η μάνα μου, χρειάστηκε να περάσει στα 87 της, να περάσουν και οι γιορτές και να συνειδητοποιήσει πως τελικά δεν της έδωσαν τη 13η σύνταξη που της είχαν υποσχεθεί. Και σαν μικρό παιδί το περίμενε αυτό το δώρο, για να το μοιράσει στα εγγόνια…

Γράφει ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης

Τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις,  δυο μνημόνια και διαρκείς αναταράξεις του πολιτικού σκηνικού κυρίως ενόψει ή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές (τρόικα ή θεσμούς) οδήγησαν τελικά στην επαναδιαμόρφωσή του. Το μείζον κυβερνόν κόμμα  αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά. Επικεφαλής της ευρωπαϊκής αριστεράς κατήλθε   άλλωστε στις περσινές ευρωεκλογές ο πρόεδρός του και πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

Έφυγε και το 2015 που για πολλούς λόγους θα μας μείνει αξέχαστο!
Η παρά φύση συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δείχνει ότι μπορεί να φτάσει… πολύ μακριά…Τσίπρας και Καμμένος γιανά-γιανά (δίπλα-δίπλα), σίμ-σακ (μαζί-μαζί), που λέμε και οι Θρακιώτες, ξεθεμελιώνει ότι απέμεινε από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαϊκών στρωμάτων. Μαζί ουσιαστικά και με τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ> Ποτάμι κ.λ.π. Αυτοί όμως που ξεχωρίζουν για την πολιτική απατεωνιά τους, για τα ψέματά τους, τον Μακιαβελισμό τους είναι οι ΣΥΡΙΖΑίοι.

Γράφει ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης

Αν υπάρχει ένα θέμα όπου καταδεικνύεται με τον πλέον εύγλωττο τρόπο το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας αυτό είναι το ασφαλιστικό. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν ότι δεν είναι βιώσιμο, άπασες ως κυβέρνηση  ζητούν υπευθυνότητα κι όταν μιλούν με τη γλώσσα (και από τη θέση) της αντιπολίτευσης είτε αρνούνται να συνομιλήσουν είτε καταγγέλλουν τα πάντα.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

Σχόλιο του ΚΚΕ
Σε σχόλιο για τις δηλώσεις του Νίκου Φίλη το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:
«Το ΚΚΕ έχει ψηφίσει στη βουλή την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και στέκεται στο πλευρό των ποντιακών οργανώσεων για τη διεθνή αναγνώρισή της.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

Ενενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη γέννηση του Μάνου Χατζηδάκη. Όπως ο ίδιος έγραψε στο βιογραφικό του σημείωμα σε πρώτο πρόσωπο: «Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες...» Η μητέρα του ήταν Θρακιώτισσα από την Αδριανούπολη της βορειοδυτικής Θράκης, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας του Κρητικός από το Μύρθιο του Ρεθύμνου.
 «Ενενήντα χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου, του αλησμόνητου ποιητή της καρδιάς μας, που με τη μουσική αλλά και το στίχο του αγγίζει πάντα τις πιο ευαίσθητες χορδές των συναισθημάτων μας, που «τολμούν» να εκδηλωθούν χωρίς δισταγμό γιατί έχουν ισχυρό «σύμμαχο» τις μελωδίες, την ομορφιά του άφθαρτου, την αλήθεια...»
Του πιο προοδευτικού «Δεξιού», γιατί αυτός που (κατά το γνωστό) είχε πει «…εγώ πάντως κομμουνιστής δεν είμαι», ήταν πιο αριστερός από…άλλους, ξέρετε εσείς ποιους, τους τάχα μου, που πέρασαν από όλους του χώρους από δεξιά, κέντρο κ.λ.π.
Η πολιτιστική του προίκα, παιδί της εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης, της ΕΠΟΝ στην οποία συμμετείχε, καθώς και η απόφασή του να μη συμβιβαστεί με την εξουσία και τις απαιτήσεις της, τον ώθησαν στη δημιουργία ενός πολύτιμου υλικού, ενός έργου που, ανεξάρτητα από τις μετέπειτα δηλωμένες πολιτικές απόψεις και προθέσεις του, είναι πολύτιμο υλικό για την αισθητική αντίληψη του λαού και για την πολιτιστική καλλιέργειά του
Ο Μάνος Χατζιδάκις εκτός από πρωτοπόρος καλλιτέχνης, είχε ανοιχτό και πρωτοπόρο πνεύμα με διορατικότητα όραμα. Ας παραθέσουμε κάποιες από τις απόψεις του:

Ο Μάνος Χατζηδάκις για τον Φασισμό»
 …  «Αυτό το “τέρας”! Άλλοτε καμουφλαρισμένο και άλλοτε ξεδιάντροπα προκλητικό έχει γιγαντωθεί, έχει αποκτήσει πολλές μορφές. Τα πλοκάμια του απειλούν θεούς και δαίμονες»…. «Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει…
…«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση -εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.»…
…«Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός», λέει ο Χατζιδάκις…
   Αξεπέραστη η παρομοίωσή του: «Ο πατριωτισμός των φασιστών έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις»...
…Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (…)».
   «Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος»…

Ο Μάνος Χατζηδάκις για την 28η Οκτωβρίου»
«Γιατί είπε το «Όχι» ο Μεταξάς αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού; Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, οι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κλπ. Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: Και αν λέγαμε ναι; Πάλι στα ίδια θα ήμασταν. Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία – μήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς; - και ύστερα μέσα στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Άσε και εκείνη την μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις ότι ήμασταν και οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον καταραμένο όφι. Μεθύσαμε από δόξα που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας. Για άλλη μια φορά νίκησαν οι Χίτες, οι κουτσαβάκιδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και οι Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου».

Ο Μάνος Χατζηδάκις για την Ευρωπαϊκή Ένωση
«Ετοιμαζόμαστε για μια άλλου είδους σκλαβιά τώρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τι νομίζετε ότι είναι; Είμαστε πραγματικά ένα κράτος που θα μπορούμε να επιβάλλουμε άποψη; Θα γίνουμε επαρχία στην οποία θα μας διοικεί η Ευρώπη και θάχουμε την ψευδαίσθηση ότι συνδιοικούμεθα…
…Λοιπόν αυτή δεν είναι μια σκλαβιά τουλάχιστο με τα κριτήρια που είχαμε επί Τουρκοκρατίας;…
…Υπάρχει καμιά εγγύηση σωστής αναπτύξεως εδώ μέσα στον τόπο αυτό; Ποτέ!...
…Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε, ούτε να ελευθερωθούμε. Διότι θα είναι μια επιλογή μας, ενώ επί Τουρκοκρατίας έγινε με υποταγή μας. Αυτή είναι η διαφορά.
(Η δήλωση αυτή του Μάνου Χατζηδάκι έγινε το 11990, παραμονές της ψήφισης της Συνθήκης του Μάαστριχτ!)