Γράφει η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ.

Μάρτιος του 2000. Μαθήτρια τότε της Έκτης δημοτικού, καθώς πήγαινα με τα πόδια στο σχολείο, έβλεπα τους περαστικούς να κρατούν στα δυο χέρια τους ένα παιχνιδάκι μικρό τσέπης, που είχε τη μορφή γάτας ή σκύλου και αφοσιωμένα να πατούν τα πλήκτρα του. Όταν έφτανα στην αυλόπορτα του σχολείου η κατάσταση ήταν ακριβώς η ίδια.

Οι μαθητές -περιμένοντας για την πρωινή προσευχή- περιφερόταν στην αυλή του σχολείου όλοι μ’ αυτό το παιχνίδι στα χέρια.

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠΙΓΚΟΣ.

            Αγαπημένη μου σε θυμάμαι στο γυμνάσιο να μου μιλάς με σιγουριά για τα ιερά και τα όσια του έθνους, τους θεσμούς της πολιτείας και τους κανόνες. Και μέσα σε όλα τούτα κυριαρχούσαν ο Άναξ, η Άνασσα και η Βασιλομήτωρ ως θεμέλια και ρυθμιστές του πολιτεύματος, μαζί με τον Στρατό και το κόμμα μας την ΕΡΕ, που έγραφε και συνάμα δίδασκε ιστορία σύμφωνα με τις ανάγκες του νικητή μιας εποχής. Η ιστορία του σχολείου έφτανε μέχρι τον Καποδίστρια, μα οι «προαιώνιοι» εχθροί του έθνους ήσαν παρόντες  σε κάθε ευκαιρία. Όλα τα δικά μας στρογγυλεμένα και ανώδυνα, και όλα των «άλλων» μισητά και ερεβώδη.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

Ζώντας μια διαφορετική της οικονομικής κρίσης, κρίση, αυτής του προσφυγικού προβλήματος ή του μεταναστευτικού, θα προσπαθήσω να κάνω μια ιστορική αναδρομή για την κατάσταση των δικών μας προσφύγων, κατά και μετά τον ξεριζωμό τους από την πατρογονικές εστίες τους, της Μικράς Ασίας και του Πόντου, προκειμένου να συγκρίνουμε το χθες με το σήμερα, να διαπιστώσουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές.

Υπογράφουν οι κ.κ.:

Αγγελική (Άντζελα) Πατούλια, Ασκούμενη Δικηγόρος / Απόφοιτη Παν. Κύπρου.

Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος / Ραδιοφωνικός Παραγωγός.

Το 2023 μπήκε για τα καλά και θα έχει αρκετές κάλπες σε κάθε θεσμικό επίπεδο. Αργότερα, μέσα στο 2024, θα έχουμε και πανευρωπαϊκές κάλπες. Από το 2010 με πολύ έντονο και δυναμικό τρόπο, ίσως λίγο αργά-αργά αλλά πολύ σταθερά η Νέα Γενιά παίρνει τον λόγο, αναλαμβάνει τα ηνία. Δεν είναι τυχαιο, ότι συμφωνα με επίσημα στοιχεία ο μέσος όρος ηλικίας σε όλες τις θεσμικές και διοικητικές βαθμίδες –ανά την πατρίδα- είναι κοντά στο 45-47! Ο ενεργός ρόλος της νεολαίας 17-32 στα οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικά δρώμενα του τόπου μας είναι εξέχουσας σημασίας για ένα λαμπρότερο μέλλον.

Άρθρο της βουλεύτριας Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και αναπλ. Τομεάρχισσας Δικαιοσύνης, Ειρήνης Αγαθοπούλου, στη Μακεδονία της Κυριακής για το δημογραφικό:

Η γήρανση του πληθυσμού, η μείωση των γεννήσεων, αλλά και η φυγή των νέων στο εξωτερικό, όπως αποτυπώθηκαν στην πρόσφατη απογραφή, αποτελούν σοβαρούς παράγοντες κινδύνου για το δημογραφικό της χώρας. Πρόκειται σαφώς για ένα πρόβλημα πολυσύνθετο και ιδιαίτερα σοβαρό, όπου δεν χωρούν ιδεοληψίες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αλλά απαιτείται η χάραξη μιας ενιαίας μακροπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Έφυγες καλέ μου φίλε και δεν πρόλαβα να σε αποχαιρετήσω. Σκεφτόμουν, δε μπορεί, θα το ξεπεράσεις κι αυτό. Θα ξανασηκωθείς απ’ το κρεβάτι, θα βάλεις το κοστούμι σου, θα κρεμάσεις τη δερμάτινη τσάντα στον ώμο και θα χτυπήσεις την πόρτα του γραφείου μας για να τα πούμε λίγο, πριν ξεκινήσεις τη μεγάλη βόλτα σου στους γνώριμους δρόμους της πόλης. Της πόλης που έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται γιατί ήσουν το πιο άξιο τέκνο της απ’ την παλιά φρουρά, που της είχε απομείνει. Της πόλης που πολλά, πάρα πολλά, της έδωσες, που την έκανες πλούσια με τις γνώσεις και με το ήθος σου και τώρα, μετά τον χαμό σου, έχει φτωχύνει απελπιστικά.

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΖΙΝΗ.

Σχεδόν ένας χρόνος πολέμου συγκλονίζει την Ουκρανία. Τα θύματα χιλιάδες ένθεν κι ένθεν. Παρά τα προγνωστικά και τις στατιστικές, την υπεροπλία των Ρώσων και την τακτική του κεραυνοβόλου πολέμου που πήγε να εφαρμόσει, βασισμένου σε ένα πρόχειρο σχέδιο που κατέρρευσε μπροστα στην αποφασιστικότητα των Ουκρανών να υπερασπίσουν την χώρα τους, ο πόλεμος φαίνεται να έχει τελματώσει. Η ρωσική πολεμική μηχανή εφάρμοσε την γνώριμη μέθοδο των εισβολών, όπως έκανε και στο παρελθόν (Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία) για να αποκαταστήσει την «τάξη».