Ο Υφυπουργός Αθλητισμού Ι. Ιωαννίδης δεσμεύτηκε και ήδη απέστειλε στον εργολάβο τα χρήματα προκειμένου να παραδοθεί προς χρήση το έτοιμο νέο κλειστό γυμναστήριο. Εντός των ημερών εξάλλου επαναδημοπρατείται η κατασκευή του ημιτελούς κλειστού κολυμβητηρίου.
Οι βιαστές της κοίτης του Γαλλικού και του παράνομου λατομείου της Κολχίδας συνελήφθησαν και  θα δώσουν λόγο για τον παράνομο πλουτισμό τους.

Και εμείς περιμέναμε από τον κατάλληλο άνθρωπο να δώσει λύση στα προβλήματα που η κυβέρνηση του δημιούργησε…
Δυο ήταν τα μεγάλα αιτήματα του δήμου Κιλκίς στη σύσκεψη με τον Υφυπουργό αθλητισμού Γιάννη Ιωαννίδη - ο κατάλληλος που λέγαμε. Να εξοφληθεί ο εργολάβος της κατασκευής του κλειστού γυμναστηρίου ώστε να παραδώσει προς χρήση το έτοιμο γυμναστήριο και να επαναδημοπρατηθεί η κατασκευή του ημιτελούς κλειστού κολυμβητηρίου. Ημιτελούς διότι το σταμάτησε η κυβέρνησή του.

Υποτίθεται ότι διαθέτουμε Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Και υπουργό που εγκρίνει επενδυτικά σχέδια, λαμβάνει αποφάσεις από τις οποίες εξαρτώνται εν πολλοίς η τύχη και τα κέρδη  των μεγάλων μεταποιητικών επιχειρήσεων
Αναρωτιόμαστε λοιπόν ποια είναι η χρησιμότητα του Υπουργείου και του Υπουργού, όταν παρακολουθούν την ανεμπόδιστη κατακρήμνιση των τιμών παραγωγού στο γάλα από τις γαλακτοβιομηχανίες. Μείωση τιμών που δεν εξηγείται από κανένα νόμο της αγοράς και δεν δικαιολογείται από κανένα οικονομικό στοιχείο και μέγεθος.

Ο Ρετζέπ Σεζάν που ζει στο χωριό Καρατζαομπά της Μπούρσας, γεννήθηκε το 1911 στο χωριό Σέρτζιλι (Σπουργίτι). Εδώ ήρθαν, ο πατέρας του η μάννα του και τρία αδέλφια. Το χωριό του Σεζεν ήταν τουρκοχώρι. Αποτελείτο από 70 - 80 οικογένειες και ασχολούτανε όλοι με την γεωργία.

Δημοκρατία της Μακεδονίας παύλα Σκόπια, είναι, αν πιστέψουμε τις διαρροές, η ονομασία που πρότεινε ως τελική ο Μάθιου Νίμιτς. Και μάλιστα ουσιαστικά η πρόταση λύσης αναφέρεται σε διπλή ονομασία.
Και εκεί που νομίζαμε, οι αφελείς, ότι η πίεση ασκείται στα Σκόπια, αφού προλάβαμε και περπατήσαμε μόνοι μας, μέχρι τη μέση της διαδρομής αποδεχόμενοι το «Μακεδονία» αρκεί να συνοδεύεται από γεωγραφικό προσδιορισμό, τώρα μας ζητάνε νέα υποχώρηση. Διότι στα Σκόπια τα στύλωσαν και δεν το κουνάνε ρούπι.

Προχθές ήταν η έλλειψη οικοπέδων στη ΒΙΠΕ Σταυροχωρίου. Χθες η ανεπαρκής στελέχωση των υπηρεσιών που εξυπηρετούν και ελέγχουν τον τομέα της μεταποίησης - εργασίας. Σήμερα η ιλαροτραγωδία με την χωροθέτηση του Δικαστικού Μεγάρου …. Ιδού πεδία δόξης λαμπρά για να επιδείξει η κυβέρνηση το ενδιαφέρον της για το Κιλκίς. Να τιμήσει το Κιλκίς εν τοις πράγμασι κι όχι απλά για το ονόρε. Όπως π.χ. αν θα στείλει υψηλόβαθμο υπουργό ή παρακατιανό γενικό γραμματέα υπουργείου για να εκπροσωπηθεί στις επετειακές εκδηλώσεις.

Αυτός ο έρμος ο πολίτης, ο ανυπεράσπιστος, αξίζει περισσότερη προσοχή κι ας μην γνωρίζει - πως να τα ασκήσει λοιπόν;- καν τα δικαιώματά του. Μόλις η Εισαγγελέας εξέδωσε ένταλμα σύλληψης κατά τριών (δυο του δήμου και ενός της ΔΕΗ) στελεχών όλα τα προβλήματα ξεπεράστηκαν και την επόμενη μέρα οι στύλοι της ΔΕΗ απομακρύνθηκαν από τους δρόμους. Νωρίτερα και επί μήνες ΔΕΗ και δήμος δεν συμφωνούσαν ποιος πληρώνει το κόστος της απομάκρυνσης και οι κολώνες έμεναν καταμεσής του δρόμου.

Πολλά ερεθίσματα τελευταία προκαλούν συνεχείς αναταράξεις στην ευαισθησία μου για το περιβάλλον και με ανάγκασαν, χωρίς τον Άρη, να περιέλθω περιοχές με εμφανή τα σημάδια της αναρχίας που συνεχίζει να επικρατεί στην οικοδόμηση επιχειρησιακών μονάδων διαφόρων δραστηριοτήτων.

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Η ΒΙΠΕ Κιλκίς στο Σταυροχώρι έχει καλυφθεί πλήρως και δε υπάρχουν διαθέσιμα οικόπεδα, απάντησε ο Νομάρχης σε ερώτημα του κ. Χαλίτσιου γιατί  επενδυτής δεν ζητεί να εγκατασταθεί στη ΒΙΠΕ.
Λαμπρά. Από πότε άραγε γνωρίζουν ότι διαθέσιμα οικόπεδα δεν; Και τι κάνουμε ως Νομαρχία, ως Επιμελητήριο, ως φορέας Διαχείρισης, ως Σύνδεσμος Βιομηχανιών για να επεκταθεί η εν λόγω ΒΙΠΕ; Από πότε άραγε γνωρίζουν ότι διαθέσιμα οικόπεδα δεν υπάρχουν και απλώς μένουν στη διαπίστωση;

Χιλιάδες τσαντήρια, χιλιάδες ανταλλάξιμοι. Και όχι μόνο στα ταντήρια αλλά στα χάνια και τα σπίτια. Χιλιάδες πρόσφυγες.
Η Θεσσαλονίκη ήταν κάτασπρη από τις σκηνές που είχαν στηθεί για τους πρόσφυγες, οι οποίοι αποκομμένοι με το ζόρι από τα χώματα που γεννήθηκαν στέλνονταν τώρα, σε άλλη χώρα. Η Θεσσαλονίκη τους φιλοξενούσε, αλλά η καρδιά των φιλοξενουμένων ήταν κατάμαυρη από τον πόνο. Και τον πόνο αυτό δεν τον ζούσαν οι πρόσφυγες μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στις επαρχίες της Κρήτης της Λίμνης, της Χίου και της Μυτιλήνης.