«Ένα από τα δυνατότερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου απ’ τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι άνηκα στο ανθρώπινο γένος».

Η σφαγή στο Φούλατζικ και η βία που άσκησαν οι κεμαλικοί κατά των χριστιανών θεωρείται ως η μεγαλύτερη συμφορά του Νεότερου Ελληνισμού που βίωσαν οι άνθρωποι μας, χάθηκαν ψυχές  εξοντώθηκαν - ήρθαν ως πρόσφυγες, χωρίς τις περιουσίες τους στην Ελλάδα.

Έχουμε χρέος να κρατήσουμε τη μνήμη αυτών των ανθρώπων ζωντανή. Να μην ξεχνάμε ότι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό που κληρονομεί ένας λαός είναι η ανθρωπιά του. Οι λαοί πρέπει πάντα να θυμούνται τις ρίζες τους και τις θυσίες των προγόνων τους. Μόνο όταν σέβονται και στηρίζονται στην Ιστορία τους μπορούν να βαδίζουν υπερήφανοι και δυνατοί.

Τιμούμε τη μνήμη των συνανθρώπων μας που βίωσαν το βίαιο ξεριζωμό από τον τόπο που γεννήθηκαν και αγάπησαν, την απώλεια των δικών τους ανθρώπων και τις δυσκολίες της  ζωής τους. Το αίσθημα ευθύνης που φέρουμε είναι βαρύ. Και είναι αυτό που μας υποχρεώνει να παραδώσουμε τις ιστορικές μνήμες στις επόμενες γενιές ζωντανές και αναλλοίωτες.

Ακόμη μια φορά ευχαριστώ εκείνους που συντέλεσαν στην ανέγερση  του Μνημείου στον Ευρωπό Ν. Κιλκίς κι εύχομαι πάντοτε να σμίγουμε με ευγενικές σκέψεις και φιλάνθρωπα αισθήματα, για να τιμούμε την ιστορία, τις αξίες και τις παραδόσεις του τόπου μας και των ανθρώπων. Συντηρώντας την εθνική μας μνήμη άσβεστη αποτίνοντας  φόρο τιμής στους Φουλατζικλιώτες.

Αυτούς τους νεκρούς τιμούμε!