Έξι χρόνια μετά και ύστερα από προσπάθειες και πιέσεις του οργανωμένου ποντιακού χώρου φτάσαμε στην ιστορική ημέρα της 24ης Φεβρουαρίου 1994 όταν η πρόταση νόμου των 22 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ εισήλθε προς συζήτηση και ψήφιση στην ολομέλεια της βουλής. Ακόμη όμως και σε εκείνη την ιστορική συνεδρίαση επικράτησε το φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας αφού από το αρχικό κείμενο της εισηγητικής έκθεσης που συνοδεύει την πρόταση νόμου απαλείφθηκαν πλήρως οι αναφορές που τεκμηρίωναν τη μόνιμη και διαχρονική γενοκτονική πολιτική της Τουρκίας, όπως η παράνομη εισβολή και ο βίαιος εκτουρκισμός των κατεχομένων στην Κύπρο, η κατάργηση της αυτονομίας της Ίμβρου και της Τένεδου, το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης τον Σεπτέμβριο του 1955 και οι βλέψεις και παρεμβάσεις στη Θράκη και τα Δωδεκάνησα.
Από το ίδιο κείμενο απαλείφθηκαν και οι αναφορές στους άμεσους και έμμεσους συνεργάτες των τούρκων εγκληματιών, κατηγορία που αποδίδεται στις ξένες δυνάμεις όπως η Γερμανία η σοβιετική ένωση η Αγγλία και η Γαλλία.
Τελικά η ελληνική βουλή έστω και έτσι με ομόφωνη απόφασή της καθιέρωσε την 19/05 ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η τραυματική προσφυγική μνήμη του 1922 μετατράπηκε επιτέλους σε επίσημη μνήμη του ελληνικού κράτους το οποίο μέχρι τότε είχε επιβάλλει τη λήθη και τη σιωπή.
Η ελληνική πολιτεία στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής φιλίας τα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν στη γενοκτονία του ποντιακού αλλά και του μικρασιατικού και θρακικού ελληνισμού αποσιωπήθηκαν. Τα όσα συνέβησαν στον πόντο από την αρχή του πρώτου παγκοσμίου πολέμου μέχρι το 1923 αποτελούν μέρος μιας μεθοδευμένης και συστηματικής ακραίας εθνοκάθαρσης που στράφηκε εναντίον όλων των χριστιανικών λαών και αφορούσε εξόντωση αμάχων και οι Έλληνες ήταν ένας από αυτούς τους λαούς.
Στην περίπτωση δε του πόντου η εθνοκάθαρση αυτή έφτασε στον υπερθετικό βαθμό της, έγινε γενοκτονία και είναι πολλάκις επιστημονικά τεκμηριωμένη πτυχή της ιστορίας μας.
Η γενοκτονία των ποντίων είναι μέρος του ευρύτερου μικρασιατικού ολοκαυτώματος, καθώς χρησιμοποιήθηκαν πρωτοφανείς μέθοδοι για την εξόντωση των Ελλήνων. Την απόφαση για εθνοκάθαρση, να αφανίσουν δηλαδή όλους τους χριστιανούς την πήραν οι Νεότουρκοι στο συνέδριο που έκαναν το 1911 στη Θεσσαλονίκη. Η υλοποίηση τις προ αποφασισμένες γενοκτονίας άρχισε από τους Έλληνες της ανατολικής Θράκης τον Απρίλιο του 1914. Θα συμπεριλάβει έπειτα τους Έλληνες των δυτικών μικρασιατικών παράλιων με αποκορύφωμα την καταστροφή της Φώκαιας και θα συνεχιστεί το 1915 με τη σφαγή των Αρμενίων και των Ελλήνων του πόντου.
Οι εκτοπίσεις των πληθυσμών μέσα στο καταχείμωνο, οι λεηλασίες και οι πυρπολήσεις των χωριών οι βιασμοί οι σφαγές η αποστολή στα περιβόητα τάγματα εργασίας και ότι άλλο μπορούσε να επινοήσει η διεστραμμένη φαντασία των Νεότουρκων έφερε το επιθυμητό γιΑ αυτούς αποτέλεσμα. Κατά τις 2 φάσεις της γενοκτονίας των ποντίων (1914 έως 1918 και 1919 έως το 1923) εξοντώθηκαν 353.000 άτομα. Η 19η Μάϊου είναι ημέρα θρήνου και πόνου οι οδύνες του πόνου συνεχίζουν να κατακαίουν τις ψυχές μας. Οι γενοκτόνοι Τούρκοι που έβαλαν το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι του πόντου παραμένουν ατιμώρητοι. Η φωνή της συνείδησης μας καλεί να μην ξεχάσουμε τα 353.000 θύματα.
Θύματα αθώα άταφα, απροσκύνητα, βορά όρνεων.
Η 19η Μαΐου ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του πόντου για κανέναν Έλληνα και ακόμη περισσότερο για κανέναν πόντιο δεν πρέπει να είναι βάρος αλλά χρέος ιερό. Έχουμε χρέος και καθήκον να αντισταθούμε όλοι μας στη φθορά αυτής της μνήμης. Έχουμε όλοι μας χρέος και καθήκον να κρατήσουμε τη μνήμη ζωντανή, να μείνουμε όλοι προσηλωμένοι στην προώθηση των ιδεών και των αξιών του ποντιακού ελληνισμού με πρωταρχικό πάντα στόχο τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας. Δυστυχώς το ζήτημα της διεθνούς αναγνώρισης της, είχε και έχει αντίπαλο τις ελληνικές κυβερνήσεις και οι οποίες αναγνωρίσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα από τη διεθνή κοινότητα αυτές οφείλονται στις προσπάθειες και τους αγώνες του οργανωμένου ποντιακού χώρου εντός και εκτός Ελλάδος.
Σε αντίθεση με τη χώρα μας, οι τουρκικές κυβερνήσεις όχι μόνο αρνούνται το γενοκτονικό τους παρελθόν, αλλά διαστρεβλώνουν κάθε είδους προπαγάνδα την αλήθεια. Όχι μόνο απορρίπτουν την τεκμηριωμένη γενοκτονία, αλλά κατηγορούν και από πάνω από την Ελλάδα ότι οι Έλληνες διέπραξαν θηριωδίες πριν από έναν αιώνα. Κάθε χρόνο το υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας διαμαρτύρεται για τις εκδηλώσεις μνήμης που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα την 19/05.
Στις 19 Μαΐου ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του πόντου χρέος όλων μας ανεξαιρέτως καταγωγής είναι να δώσουμε το παρών στις εκδηλώσεις του οργανωμένου ποντιακού χώρου για να δηλώσουμε πως δεν θα ξεχάσουμε θα θυμόμαστε και θα διεκδικούμε την ιστορική αλήθεια από γενιά σε γενιά. Ακόμα και αν ο ίδιος δεν αναγνωρίσει το έγκλημα της γενοκτονίας για να αναπαυθούν οι ψυχές των 353.000 άταφων θυμάτων ο αγώνας αυτός δεν θα κλείσει
