Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 7:03:14 μμ
Κυριακή, 25 Μαϊος 2008 07:00

Βλαδίμηρος Λαλόπουλος : «Όσο οι μάρτυρες είναι ακόμα ζωντανοί»

Παρακαταθήκη παιδείας η ιστορία, όταν δεν περιορίζεται στην απλή αφήγηση και περιγραφή των γεγονότων, αλλά προχωρεί στην εξήγηση του ιστορικού γίγνεσθαι, όσο, βέβαια επιτρέπουν την αιτιολόγηση τα τεκμήρια που υπάρχουν και το μέτρο αντικειμενικότητας των πληροφοριών που μας έχουν διασωθεί.

Στην προκειμένη περίπτωση ο συγγραφέας με αδιάσειστα τεκμήρια στοιχεία και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, καρπός μιας ολόκληρης ζωής με λόγο μεστό και γλαφυρό εκφράζει και τις λεπτότατες αποχρώσεις της σκέψης και διαγράφει πρόσωπα και χαρακτήρες, που με τη ζωή και συμπεριφορά τους σημάδεψαν ανεξίτηλα την πολιτική ολόκληρων δεκαετιών. Στόχος του, όσο ζουν ακόμα οι μάρτυρες, να μη σβήσει το καντήλι  της μνήμης και να λάμψει η αλήθεια.
Οι χαρακτήρες των αφηγήσεων του πλάθονται με μια βιωματική αμεσότητα, χαραγμένη από τους πέτρινους βηματισμούς της ιστορίας. Η εναντίωση στη λήθη δε χαρακτηρίζεται μόνο από νοσταλγικά αρώματα, αλλά μας αποκαλύπτει συμπεριφορές που διαμορφώνονται ασχέτως προθέσεων, από τις ιστορικές ρυτιδώσεις της ζωής. Το παρελθόν μας μιλά για το μέλλον κι ο μελλούμενος χρόνος περιέχεται στον περασμένο χρόνο.
Βασικός άξονας του βιβλίου, κατά την άποψή μου, είναι η προσπάθεια του συγγραφέα να κατοχυρώσει στον άνθρωπο την εσωτερική του ελευθερία και αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, την τόλμη να κοιτάζει κατάματα το φόβο, να αναγνωρίζεται για την καταξίωση της ψυχής, μιας ψυχής διαρκώς ανικανοποίητης που κατατροπώνει το φόβο και οδηγεί στην υπέρβαση και τη λύτρωση.
Η γενιά μας,δοκιμάστηκε σκληρά στην 50χρονη πορεία της (1930-1980), γιατί βίωσε δικτατορία και πολέμους, γνώρισε από την παιδική ακόμα, ηλικία τη σκληρότητα της ζωής και γι’ αυτό ο συγγραφέας μετουσιώνει σε πνοή ελευθερία, ατομικής και εθνικής, και σε συνείδηση περηφάνιας και αξιοπρέπειας τις εμπειρίες μιας ολόκληρης διαδρομής κι αγωνίζεται να αποκαταστήσει την τρωθείσα ιστορική αλήθεια, που βάναυσα παραχαράκτηκε από τους δυνατούς εκείνης της εποχής.
Δικτατορία του Μεταξά, Αλβανικό, τριπλή εχθρική κατοχή, εθνική αντίσταση, δωσιλογισμός, λευκή τρομοκρατία, εμφύλιο, Ν. Πλαστήρας, Αλεξ. Παπάγος, Κων. Καραμανλής, αστυνομικό κράτος, Κυπριακό, βία και νοθεία (1961), δολοφονία Λαμπράκη, Γ. Παπανδρέου, αποστασία, δικτατορία των συνταγματαρχών, μεταπολίτευση, ίδρυση του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τόσα άλλα σημαντικά πολιτικά γεγονότα διατυπώνονται και ερμηνεύονται σε βάθος και καθιστούν το βιβλίο πηγή τεκμηρίωσης της αλήθειας.
Ο συγγραφέας, νέος, με παρότρυνση του Αλέκου Μπαλτατζή μπαίνει δυναμικά στην πολιτική κι εκλέγεται τρεις φορές βουλευτής με την Ε.Κ.-ΠΑΣΟΚ 1985. Με τη παρθενική του αγόρευση το 1962, με ενδελεχή, τεκμηριωμένη έρευνα, με αδιάσειστα στοιχεία, αποδεικνύει την «εσωτερική κατοχή» και τη «βία και νοθεία» στις εκλογές του 1961. Εντυπωσιάζει και δέχεται ο «Βενιαμίν» της Βουλής τον έπαινο του Γέρου της Δημοκρατίας, του Πασαλίδη και πολλών άλλων.
Είναι ο μοναδικός επιζών από την προδικτατορική εποχή δημοκρατικός βουλευτής, που αφιερώθηκε με πάθος, πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής του, να υπηρετήσει, κυρίως τα συμφέροντα του αγροτικού κόσμου. Έχοντας την αμέριστη ηθική συμπαράσταση της συζύγου και τη μεγάλη αγάπη του λαού, αγωνίστηκε, με πλήρη ανιδιοτέλεια, για δικαιοσύνη και δημοκρατία.
Κι ενώ με την Ε.Κ. στην εξουσία το 1964-65 διαφαίνεται ελπίδα φωτός για την Παιδεία, Υγεία, δημοκρατικούς θεσμούς λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, νοθεύεται η Πολιτική ζωή της χώρας και μέσα στην αποστασία, τη δικτατορία και την Κυπριακή τραγωδία.
Κυρίες και κύριοι, ο πολίτης χρειάζεται να ξέρει το χτες, για να κρίνει το σήμερα και να καθορίζει τη στάση του αύριο. Κι ο συγγραφέας διασαφηνίζει το χτες με λιτό αποδεικτικό λόγο, χωρίς να αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Κρίνει τα πολιτικά πρόσωπα με αμεροληψία και τα επαινεί ή τα κατακρίνει ανάλογα με τις πράξεις τους, και στην προσπάθεια του αυτή διαπιστώνει ότι την ιστορία δεν τη γράφουν μόνο μεγάλες προσωπικότητες, μεγάλοι άνδρες, αλλά και οι λαοί που ανατρέπουν τα δεδομένα και με τη δύναμή τους ανοίγουν το δρόμο για κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία.
Γι’ αυτό κι ο αναγνώστης θα πρέπει να γνωρίζει ότι δεν έχει να κάνει μ’ ένα συνηθισμένο βιβλίο για εκείνη την περίοδο, όπου εξιστορούνται γεγονότα και δίνονται, δίκην συνταγής, απαντήσεις στα ερωτήματα. Αντίθετα, έχει να κάνει με μια έρευνα που θα τον θέσει σε εγρήγορση, οξύνοντας όχι μόνο τα κριτήριά του για μια ουσιαστική κατανόηση του παρελθόντος, αλλά και θέτοντάς του νέα ερωτήματα για την εξαγωγή αναγκαίων και για το σήμερα συμπερασμάτων.
Κυρίες και κύριοι, πολλοί άνεμοι φυσούν σήμερα πάνω από τα κεφάλια μας και πάνε να σβήσουν το ιδιαίτερο άρωμα που βγάζουν τα αιματοβαμμένα χώματα της γης μας. Ευτυχώς όμως, μέσα στα χρόνια που κύλησαν δεν έλειψαν οι προσπάθειες φωτισμένων ανθρώπων για μια ουσιαστικότερη μόρφωση του ελληνικού λαού μέσα από τις δικές του αξίες δεν έλειψαν και οι προσπάθειες φωτισμένων πολιτικών να υψώσουν τον έλληνα πολίτη σε συνυπεύθυνο συνεργάτη του κράτους για ευημερία και πρόοδο. Ένας από αυτούς, το πιστεύω ακράδαντα, είναι και ο στενός μου φίλος Δημοσθένης, που με τόλμη και αρετή μόχθησε, όσο λίγοι, για το καλό όλων μας.
Τον συγχαίρουμε, τον ευχαριστούμε για το ωραίο ταξίδι που μας έδωσε στο χρόνο και του ευχόμαστε καλή υγεία.

* Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το σώμα του χαιρετισμού - παρουσίασης του βιβλίου του κ. Δημοσθένη Παπαδόπουλου «Όσο οι είναι ακόμα ζωντανοί » από τον κ. Λαλόπουλο στην ειδική εκδήλωση που οργανώθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο του Κιλκίς.