Δρόμοι που το πρωί μυρίζουν ξινισμένη μπίρα. Άσφαλτος γεμάτη λεκέδες από χυμένα ποτά κι η πυλωτή της πολυκατοικίας μου ενίοτε να χρησιμεύει και σαν δημόσια ουρητήρια για όλους εκείνους τους πλανόδιους πωλητές, που κάνουν τους πάγκους σπίτια τους τις ώρες που δεν προσπαθούνε να μας πείσουν να αγοράσουμε την πραμάτεια τους. Όλοι εμείς που ζούμε στην Καπέτα τις μέρες που πανηγυριού ζούμε το μαρτύριο της τσίκνας. Δεν απλώνουμε ρούχα μην ποτίσουν καπνίλα, χώρια που το να μπούμε και να βγούμε από τα σπίτια μας γίνεται μια ολόκληρη περιπέτεια. Διότι μας απομένει να κυκλοφορήσουμε μονάχα μια στενή λωρίδα δρόμου, στον οποίο κοντοστέκονται κυράδες για να χαζέψουν πάγκους με πραμάτειες, άλλες σέρνουνε καρότσια με μωρά, προκαλώντας κάτι σαν μποτιλιάρισμα και μέσα σ’ όλα αυτά κι εμείς οι ταλαίπωροι να προσπαθούμε να σύρουμε στα σπίτια μας μία σακούλα ψώνια...
Δε λέω! Καλό το πανηγύρι! Αλλά με τόσες σουβλακερί; Τοπικά προϊόντα δεν έχουμε; Ας μειωθούν οι άδειες για τα σουβλάκια. Ετσι θα είναι και περισσότερο ποιοτικό ό,τι σερβίρεται με περισσότερο πλέον σεβασμό στον καταναλωτή. Γιατί μέσα σε τόση πληθώρα πάγκων δεν αναδεικνύεται ό,τι καλό υπάρχει. Ούτε υπάρχει σεβασμός σε όλα εκείνα τα χορευτικά συγκροτήματα, που στην εξέδρα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, προβάλλοντας την παράδοση του τόπου μας, όταν η κάθε σουβλακερί την ίδια ώρα παίζει στο τέρμα δική της μουσική, σκεπάζοντας έτσι τη μουσική της εξέδρας, ενώ παράλληλα ο πλανόδιος κλαριντζής βαράει μες τ αυτιά σου ωσότου να του δώσεις ό,τι έχεις ευχαρίστηση κι άμα δε συμμορφώνεσαι το ταμπούρλο που τον συνοδεύει αναλαμβάνει να αποτελειώσει το ακουστικό σου νεύρο.
Όχι γιατί απ’ όλη αυτή την κατάσταση που περιέγραψα το μόνο που εισπράττω είναι πως εκείνο το πενθήμερο κανείς δε σκέφτεται κανένα και πως η μόνη κοινή σκέψη όλων τους είναι το πόσα περισσότερα θα βγάλουν από πέρσι. Σε βάρος της ησυχίας και των συνθηκών υγιεινής της καθημερινότητας όλων εμάς που έχουμε την τύχη να μένουμε στην Καπέτα. και να ζούμε το πανηγύρι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη...
Θέλει αλλαγές το πανηγύρι. Αλλαγές που θα φέρουν την ποιότητα. Όμως η ποιότητα έχει κόστος κι ίσως να φέρει δυσαρέσκειες. Τα οφέλη όμως θα είναι μακροπρόθεσμα και θα βελτιώσουν το κριτήριο του κόσμου, που θα μάθει να μη βολεύεται με την προχειρότητα. Άλλα πανηγύρια στην Ελλάδα έχουν οργανωμένες υποδομές, που περιλαμβάνουνε ακόμα κι αυτοσχέδιες ντουζιέρες. Οι απερχόμενοι μέχρι τώρα υπεύθυνοι επαναπαύτηκαν στην ίδια κατάσταση, δίχως να ρισκάρουν ούτε αλλαγές ούτε και κάποια βελτίωση στις υποδομές. Γιατί το μόνο που από πλευράς υποδομών εγώ βλέπω να υπάρχει είναι εκείνες οι τρεις χημικές τουαλέτες στη Β. Ρώτα, τις οποίες απαξιώνει σταθερά η πλειοψηφία των πανηγυρτζήδων, προτιμώντας να προσφέρουν τα απομεινάρια του πεπτικού τους συστήματος στις πυλωτές και τους ακάλυπτους των σπιτιών μας...
Μέχρι την επόμενη χρονιά ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος έχει το χρόνο να σκεφτεί και να προγραμματίσει κάποιες στοιχειώδεις αλλαγές, που μπορούν να κάνουν την Εμποροπανήγυρη πραγματική γιορτή και όχι οχλαγωγία και χάβρα...
On verra, που λένε κι οι Γάλλοι.
Βλέπουμε!