Με τον όρο ενσυνειδητότητα εννούμε οτι ζούμε στο “εδώ και τώρα”, συνειδητά, σε εναρμόνιση με το περιβάλλον και με πλήρη αποδοχή. Σαν έννοια είναι πολύδιάσταση και έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλούς τομείς, όπως στον επαγγελμάτικό τομέα ώστε να αποδίδουν οι εργαζόμενοι συγκεκριμένα και καλύτερα, στην προσωπική μας ζώή ώστε να έχουμε επίγνωση της κάθε στιγμής και να αντλούμε ευχαρίστηση και χαρά απο αυτήν, στην μείωση του άγχους, στην επικέντρωση των στόχων μας ώστε να είναι πιο εφικτοί και αποτελεσματικοί, ακόμη και στα παιδιά ωστε να μειώσουν την διασπάστική και υπερκινητική τους συμπεριφορά.
Ο απώτερος στόχος και σκοπός είναι οι άνθρωποι να μάθουμε να είμαστε πλήρως συντονισμένοι με την στιγμή. Να έχουμε συνειδητή επίγνωση της κατάστασης και να μπορούμε να εντοπίσουμε όλων των ειδών τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε γύρω από αυτήν πάντα με αποδοχή, ειτε πρόκειται για μια ευχάριστη είτε για μια δυσάρεστη στιγμή.
Σε αντίθετη περίπτωση, οι σκέψεις μας, μας παρασύρουν εκεί που αυτές θέλουν χωρίς ομως να έχουμε τον έλεγχο πάνω σε αυτές. Το αποτέλεσμα είναι να χάνουμε την αίσθηση του “εδώ και τώρα” και να προσπερνάμε την στιγμή χωρίς να εμβαθύνουμε αλλά και χωρίς να την ζούμε.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ενώ τρώμε, βλέπουμε ταυτόχρονα τηλεόραση, σκεφτόμαστε οτι αργότερα θα πάμε για καφέ και οτι αύριο πρέπει πάμε σε ένα ραντεβού. Διάσπαρτες πληροφορίες μέσα στο μυαλό μας που δεν μας επιτρέπουν να απολαύσουμε την ιεροτελεστία της στιγμής, τις μυρωδιές που αναδύονται απο αυτό, την αίσθηση των γεύσεων στον ουρανίσκο μας είτε μας αρέσουν είτε όχι, την αίσθηση της πείνας στο στομάχι μας. Η τάση μας να ζούμε στον αυτόματο πιλότο ( έρευνα δείχνει οτι ο μέσος άνθρωπος είναι στον αυτόματο πιλότο 47% του ξυπνητού χρόνου) έχει σαν αποτέλεσμα, στο τέλος της ημέρας να μην έχουμε καταφέρει να ζήσουμε ολοκληρωτικά μια στιγμή με καθαρότητα του νου και επίγνωση σε αυτήν, που σημαίνει οτι δεν είμαστε πραγματικά “παρόντες” στη ζωή μας.
Η ανάγκη όλων μας να ανταπεξέλθουμε στις βιοποριστικές μας υποχρεώσεις, μας έχει βάλει στη διαδικάσια να σκεφτόμαστε αδιάκοπα αυτά που ίσως δεν έχουν διεκπαιρεωθεί, αλλά και αυτά που θα έρθουν και πρέπει να διευθετήσουμε. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκεται συνεχώς το μυαλό μας μέσα σε μια δίνη και μια αναταραχή για το πριν και το μετά αλλά οχι για το τώρα. Το αποτέλεσμα; να γινόμαστε ευάλωτοι στο άγχος, την ανησυχία, την κατάθλιψη. Είναι εντελώς οξύμωρο, οτι ενώ νιώθουμε καλά και ευτυχισμένοι οταν έχουμε τον έλεχγο στα γεγονότα της ζωής μας, αγνοούμε να έχουμε έλεγχο και επίγνωση στο εδώ και τώρα. Εν κατακλείδι, η ανάγκη μας να τα διευθετήσουμε όλα σε κάποιον χρόνο, μας αποκόβει από την πραγματικότητα της στιγμής που βιώνουμε στο συγκεκριμένο χρόνο.
Προσπαθήστε να κάνετε μια βόλτα στη φύση, αλλά οι σκέψεις και οι αισθήσεις σας να παραμείνουν μόνο στο τοπίο γύρω σας. Αγγίξτε το χορτάρι, μυρίστε το χώμα, ακούστε τους ήχους και ρωτήστε τον εαυτό σας πως νιώθει το σώμα μου; τι συναισθήματα αναδύονται απο μέσα μου αυτή την στιγμή; τι μυρωδιές νιώθω να εισπνέουν τα ρουθούνια μου; πως είναι ο ρυθμός της αναπνοής μου; Γίνετε παρατηρητές της τρέχουσας εμπειρίας σας, όπως αυτή προκύπτει, χωρίς να την κρίνετε ή να την αναλύσετε ή να την αξιολογήσετε. Απλά ζήστε την. Μια δοκιμή ίσως σας πείσει για τα εξαιρετικά οφέλη της.