Αυτό μεταφράζεται, πρώτον σε επαρκή και απρόσκωπτης λειτουργίας δικτύων παραγωγής και μεταφοράς καθώς και εναλλακτικών πηγών ή μορφών ενέργειας. Δεύτερον άρτιο και σύγχρονο δίκτυο μεταφορών (αυτοκινητοδρόμων, σιδηροδρομων, λιμένων, αερολιμένων) Τρίτον φορολογικό πλαίσιο αν όχι ανταγωνιστικό των ανταγωνιστών τουλάχιστον ισοσταθμισμένο με αυτών. Τέταρτον να υπάρχει τάξη εγχωρίων επενδυτών που δεν προέρχεται από την νεοπλουτίστικη ισχύουσα κακομαθημένη λογική και απόκτησης περιουσίας με αθέμιτους τρόπους που κάθε άλλο από υγιείς παραγωγικές διαδικασίες προέρχεται. Συνήθως στον τόπο μας η απόκτηση μεγάλης περιουσίας προέρχεται από μεσοβέζικες καιροσκοπικές αρπαχτές χωρίς μέλλον μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, που δημιουργούν συνήθειες και νοοτροπίες στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι με γνώμονα την πρόσκαιρη αρπαχτή, τον καθαγιασμό του μεσάζοντα χωρίς ρίσκο και την προβολή αυτού ως θεματοφύλακα της «υγιούς» επιχειρηματικότητας.
Ο νομός μας λοιπόν δεν έχει επενδυτικό μέλλον όσο κι αν διαφημίζεται από το αντίστοιχο εμπορικό επιμελητήριο για τους παρακάτω λόγους που θα αναλύσω παρακάτω.
Ας ξεκινήσω από το φορολογικό. Αν δεν αλλαχθεί η φορολογική νομοθεσία κανείς επενδυτής δεν είναι κουτός να φορολογείται πολλαπλάσια από την Βουλγαρία για παράδειγμα και να επενδύσει σε εμάς.
Ως χώρος υποδοχής υπάρχει η βιομηχανική περιοχή αλλά μόνο τρεις τέσσερις εταιρείες που ήδη υπάρχουν έχουν σοβαρή παρουσία και μέλλον κι αυτό γιατί σέβονται κάποιους κανόνες επιχειρηματικότητας και εργοδοσίας.
Στα δίκτυα υποδομής ο νομός στερείται ικανότητας απρόσκωπτης λειτουργίας τους μιας και στην πρώτη καταιγίδα καταρρέουν τα πάντα. Το φυσικό αέριο ενώ εδώ και δέκα χρόνια έχει παρουσία στον νομό Θεσσαλονίκης τώρα έχει κάνει την εμφάνιση του δειλά δειλά στον νομό, που θα πει ότι θα χρειαστει τουλάχιστον μια πενταετία για να διανεμηθεί μέσω δικτύου κι αυτό μόνο στην πόλη του Κιλκίς και ίσως και στην βιομηχανική περιοχή. Τα αιολικά πάρκα και οι λοιπές εγκαταστάσεις του είδους περιορίσθηκαν σε αριθμό και μόνο στις ανάγκες σε ρεύμα των περιοχών που βρίσκονται ως τα όρια με τον νομό Θεσσαλονίκης διότι περαιτέρω άυξησή τους κρίθηκε ασύμφορη εδώ και χρόνια λόγω της μη διάθεσης του περίσσιου ρεύματος.
Στις μεταφορές, ενώ ο νομός έχει την μοναδική κύρια και βασικότατη πύλη από και προς την Ευρώπη εν τούτοις έχει ένα πανάθλιο οδικό δίκτυο με εξαίρεση κάποια λίγα χιλιόμετρα που προσεγγίζουν κάπως- λέω κάπως- τις προδιαγραφές ευρωπαικών αυτοκινητοδρόμων. Το υπόλοιπο δίκτυο είναι για πέταμα στην κυριολεξία. Ότι αφορά την δευτερεύουσα πύλη από Δοιράνη τόσο ο δρόμος όσο και ο ίδιος ο σταθμός υποδοχής είναι για το ανάθεμα. Ακόμα και στις ανακοινώσεις πριν λίγες ημέρες για τα οδικά δίκτυα της Περιφέρειας Μακεδονίας ο νομός Κιλκίς έμεινε στα μπαλώματα, του κατά τα άλλα νεοστρωμένου οδοστρώματος Κιλκίς-Δοιράνης και στον αγροτικό δρόμο Δροσάτου-τελωνείου με τους αδέσποτους σκύλους να κόβουν βόλτες ανά πάσα στιγμή. Και βέβαια το να κάνεις 5 ημέρες να βρεις τους άτυχους ηλικιωμένους που έπεσαν στο χαντάκι του δρόμου Κιλκίς Δοιράνης στο ύψος του Χέρσου είναι να κλαις για την κατάντια μας.
Σιδηροδρομικά πιστεύω ότι το «νταρζίλινγκ εξπρές» στην βόρεια Ινδία όπου κατά την διάρκεια του ταξιδιού ωριμάζει το ομώνυμο τσάι είναι πιο γρήγορο από το ταξίδι Θεσσαλονίκη-Αλεξ/πολη και προς Ευζώνους μιας και ο ΟΣΕ της βόρειας. Ελλάδας το έχει ρίξει στα τσίπουρα, σε αντίθεση με τις ταχύτητες του σιδηροδρόμου για Αθήνα.
Όσο αφορά το λιμάνι και το αεροδρόμιο αυτά πάσχουν γενικά ελλείψει των υποδομών που προανέφερα για μεταφορά αγαθών προς Ευρώπη χάνοντας έτσι ένα ζωτικό χώρο που φτάνει στην ουσία από τον Θερμαικό ως την Σκανδιναβία.
Να αναφερθώ λοιπόν στην διάθεση κεφαλαίων για αναβάθμιση αυτών των υποδομών. Δεν υπάρχει δυστυχώς βούληση για κάτι τέτοιο και ίσως χρειασθούν πάρα πολλά χρόνια για βελτίωση αφού το κομμάτι μερικών χιλιομέτρων από Δρυμό για Ν. Σάντα ήμασταν νέοι και γεράσαμε κι ακόμα να τελειώσει.
Τώρα για την επιχειρηματική τάξη ο νομός δυστυχώς την στερείται και όποια υπάρχει ανήκει στην κατηγορία που προανέφερα. Δηλαδή μια νεόπλουτη τάξη που δεν θέλει να διαθέσει κεφάλαια. Να έχει εργατικό δυναμικό που να εργάζεται τζάμπα, να ασχολείται με παροχές υπηρεσιών και όχι με παραγωγικές δευτερογενούς τομέα, να φοροδιαφεύγει ει δυνατόν, να προσβλέπει στην κρατική οικονομική βοήθεια, και βέβαια να παραχώνει τα κέρδη της στο εξωτερικό.
Μια άλλη ιδιαίτερα σοβαρή παράμετρος που επηρεάζει αρνητικά το κλίμα είναι ότι ο νομός στερείται δραστήριων πολιτικών προσώπων που θα πίεζαν την εκάστοτε κυβέρνηση για την ποιοτική του βελτίωση. Και το οξύμωρο είναι ότι αρκετοί τόσο στο παρελθόν, όσο και σήμερα πέρασαν από καίριες κυβερνητικές θέσεις και δεν έβαλαν ένα λιθαράκι για τον τόπο. Και αν κάποιοι έβαλαν κάποιο έμεινε δυστυχώς μόνο του, ανίκανο να ανατρέψει την κατάσταση.
Σαν πόλη αρχιτεκτονικά το Κιλκίς δεν αποτελεί και κάποιο city στην περιοχή που να έχει την αίγλη καινοτομίας και το προφίλ μοντέρνας πόλης ώστε να προσελκύει τουλάχιστο τους βόρειους γείτονες. Αυτοί το προσπερνούν με προορισμό τη Χαλκιδική. Μια όμως μόνιμη υπαίθρια μοντέρνα αγορά στις παρυφές της πόλης με ανταγωνιστικές τιμές με αυτές της Χαλκιδικής θα είχε λόγους προορισμού τους, μιας και θάλασσα δεν υπάρχει ή άλλος λόγος επίσκεψης του. Θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε την γειτνίαση της πόλης με τον οδικό άξονα.
Ο νομός έχει τρία τοπία. Το αστικό, το αγροτικό και το φυσιολατρικό. Εχει ένα όμοιο ή συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους νομούς του κάμπου για ότι αφορά το τρίτο. Σε αντίστοιχο όμοιο τοπίο (π.χ Λίμνες Κερκίνη-Πλαστήρα) ο νομός έχει απόλυτη υστέρηση αν και έχει σχεδόν ίδιο φυσιολατρικό βάρος με αυτές. Η μη συνεννόηση διαχείρισης του από τις αρμόδιες υπηρεσίες αποτελεί εμπόδιο για την ανάδειξή του και γι΄αυτό άλλωστε δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για να προσελκύσει τουλάχιστο τον εσωτερικό ημερήσιο τουρισμό ή του Σαββατοκύριακου και είναι αφημένο στην τύχη του και στην μελλοντική του κατάρρευση. Εφόσον δεν μπορούμε να αναδείξουμε τα απλά και αυτά που έχουμε μπροστά στα πόδια μας και μας φωνάζουν, πώς είναι δυνατόν να μας προκύψει το μάννα εξ ουρανού από το πουθενά;