Αυτός, με λίγα λόγια, είναι ο ορισμός της εντροπίας, μιας περίπλοκης έννοιας με περίπλοκο υπολογισμό και πολύ πιο δύσκολο να της αποδοθεί φυσική σημασία. Υπολογίζεται από έναν περίπλοκο τύπο μέσω ολοκληρωμάτων, όπου κυρίαρχα στοιχεία είναι ο όγκος των αερίων και η θερμοκρασία.

"Όλα τα φυσικά συστήματα οδεύουν φυσιολογικά προς την αταξία και το χάος. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου, η εντροπία θα αυξάνεται συνεχώς έως ότου κάποτε δεν θα υπάρχει πια άλλη ενέργεια για να μετατραπεί σε θερμότητα. Η εντροπία θα φτάσει στη μέγιστη τιμή της, οπότε θα επέλθει και ο λεγόμενος «Θερμικός Θάνατος» του Σύμπαντος" (Σιμόπουλος, Διονύσης Π.)

Παραλληλίζοντας την εντροπία με το ελληνικό πολιτικό σύστημα, παρατηρούμε ότι η ομογενοποίηση των ιδεολογιών ήδη έχει αρχίσει να οδηγεί σε ένα πολιτικό ιδεολογικό χάος, όπου δεν είναι πλέον διακριτές οι διαφορές και αντιθέσεις. Ο όγκος του εκλογικού σώματος φθίνει συνεχώς, χάνοντας ενέργεια, αφήνοντας ένα μεγάλο μέρος κρίσιμης μάζας ανεκμετάλλευτο και ανίκανο για επηρεασμό του τελικού αποτελέσματος. Η ανυπαρξία ισχυρών προσωπικοτήτων στον πολιτικό στίβο οδηγεί το εκλογικό σώμα να ψηφίζει με τη λογική "μεταξύ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον". Η ίδια η πολιτική δεν τροφοδοτεί με θετική ενέργεια τις ικανότητές της και φθίνουσα μοιραία τείνει προς μηδενισμό της αξιοπιστίας της. Οι οποίες επιλογές της περισσότερο εξαγριώνουν παρά ανανεώνουν θετικά τη δυναμική της. Η συνεχόμενη αρνητική πορεία την φέρνει πιο κοντά στο χάος, επειδή μοιραία η εκάστοτε κυβέρνηση έχει και τη φυσιολογική της φθορά. Ωστόσο, γεννώνται εύλογα ερωτήματα. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο αντικαταστάτης της τωρινής κυβέρνησης αφού η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη; Οι πολιτικοί θεωρούνται ώριμοι, εφόσον δεν επιθυμούν κυβερνήσεις συνεργασίας και διαφωνούν θυσιάζοντας στο βωμό της κατοχής επί μέρους θώκων και βιτσιόζικων επικοινωνιακών prestige, το συμφέρον της χώρας; Όπου συμφώνησαν στο παρελθόν, οι δογματικές αντιθέσεις έθεσαν όρια στη λήψη των ενδεδειγμένων αποφάσεων σε συγκεκριμένες σοβαρές περιστάσεις. Άρα, η εντροπία είναι προ των πυλών, με τη χαοτική ομογενοποίηση και τις φθίνουσες σταθερές. Θα μας απασχολήσει έντονα στο μέλλον εκτός εάν τροφοδοτηθεί η πολιτική σκηνή με κάποιο νέο κόμμα που θα προσδώσει την απαιτούμενη ενέργεια για μείωση της.