Ας δούμε, όμως, τί είναι η φύση… Η λέξη φύση (φύομαι, φύω) είναι τόσο ευρύχωρη στη σημασία της, ώστε μπορούμε να της δώσουμε πολλούς ορισμούς.
Για έναν απλό πολίτη φύση είναι ο κόσμος όλος γύρω μας. Κόσμος: (κοσμώ, κόσμημα) και μάλιστα ένα κόσμημα πανέμορφο και πολύτιμο…
Φύση είναι, και το φυσικό περιβάλλον: (αέρας, ξηρά, θάλασσα, χλωρίδα, πανίδα…) μέσα στο οποίον ζει και δρα ο άνθρωπος.
Φύση είναι και το Σύμπαν! το σύνολο των όντων που υπάρχουν, ανεξάρτητα από τον άνθρωπο, τα οποία υπακούουν σε μια έννομη παγκόσμια τάξη.
Φύση επίσης θεωρείται και το έμφυτο, ενστικτώδες, αυθόρμητο χαρακτηριστικό μέσα σε ένα ον (όπως λέμε π.χ. αυτός ο άνθρωπος από τη φύση του είναι καλός).
Όλα αυτά τα όντα, έμβια και μη έμβια βρίσκονται σε συνεχή αλληλεξάρτηση και αποτελούν μια τροφική αλυσίδα. Κατά τη διάρκεια της αλληλοτροφοδοσίας τους παράγεται μία ενέργεια –κίνηση- με την οποίαν ανακυκλώνεται η ύλη. (φυτοφάγα, σαρκοφάγα: ποιος τρώει ποιόν ….).
Γέννημα, θρέμμα της φύσης είναι και ο άνθρωπος δεμένος με τη φύση με έναν ομφάλιο λώρο. Βασικό και σπουδαίο στοιχείο της ζωής όλων είναι το Οξυγόνο.
Η φύση δίδαξε στον άνθρωπο τα μυστικά της, αφύπνισε το πνεύμα του και όταν ξάπλωσε στη χλόη της και άκουσε το τραγούδι των πουλιών, το κελάρυσμα του νερού που έρρεε πλάι του, το βέλασμα του μικρού ζώου, το βόμβο των εντόμων, έκθαμβος από την ομορφιά και αρμονία της φύσης, κοίταξε ψηλά στον ουρανό και ψιθύρισε «…ως εμαγαλύνθη τα έργα σου Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας…!»
Πίστεψε τότε σε έναν δημιουργό, γαλήνεψε, ατόνησαν τα ένστικτά του, ενώ αντίθετα τονώθηκαν οι αισθήσεις του -κυρίως όραση και ακοή- ώστε η φύση να του γίνει παράδειγμα προς μίμηση. «Omnis ars naturae imitatio est…» για να καλλιεργήσει τις εικαστικές τέχνες, να ζωγραφίσει την ίδια τη φύση, να δώσει μορφή στο ξύλο και στην πέτρα, να επικοινωνήσει με τους συνανθρώπους του, να εγκαταλείψει το σπήλαιο, να χτίσει πόλεις και οικίες, και από κυνηγός και βιοτέχνης να γίνει βιομήχανος, εργοστασιάρχης, επιστήμων, ερευνητής…Και δεν σταμάτησε εκεί, ζήτησε να μάθει κι΄ άλλα, χωρίς σταματημό, γιατί ο άνθρωπος, όπως γράφει και ο φιλόσοφος Αριστοτέλης στα Μετά –τα- φυσικά του, Α΄ «…φύσει ορέγεσθαι του ειδέναι…» όταν δε ανακάλυψε τα μέταλλα και το πετρέλαιο έσπευσε να ναυπηγήσει πλοία, να κατασκευάσει αεροπλάνα, τρένα, αυτοκίνητα με τα οποία κατέκτησε γη και ουρανό.
Όμως οι εκπομπές των καυσαερίων, οι ρύποι και τα απόβλητα όλων αυτών των δημιουργημάτων του ανθρώπου, κατέστρεψαν το όζον, που μας προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτίνες, δημιούργησαν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και μόλυναν θάλασσες, λίμνες, ποταμούς…
Όταν μάλιστα εφεύρε την τεχνολογία και ανακάλυψε την ατομική βόμβα, τους πυραύλους και τα πυρηνικά, τότε πλέον ο ομφάλιος λώρος φύσης και ανθρώπου είχε διαρραγεί..!
Το πυρηνικό ατύχημα του Τζερνόμπιλ (1986) κατέστρεψε όχι μόνο μεγάλες εκτάσεις με τη ραδιενέργειά του, αλλά επέφερε και το θάνατο σε (3.500) χιλιάδες περίπου νέους που έσπευσαν να καθαρίσουν το εργοστάσιο και την περιοχή από τα ραδιενεργά απόβλητα. Οι βομβαρδισμοί των πόλεων Χιροσίμα και Ναγκασάκι κατά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο με ατομικές βόμβες, όχι μόνο εξαφάνισε πόλεις και κατοίκους, αλλά ακόμα και σήμερα η ραδιενέργεια προκαλεί ανίατες ασθένειες.
Έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η καταστροφή του Όζοντος, η μόλυνση και δηλητηρίαση θαλασσών, λιμνών, ποταμών και όλου του πλανήτη, η όξινη βροχή που καίει, τα χημικά λιπάσματα, η υπερκατανάλωση, η εν μέρει καταστροφή του οικοσυστήματος του Αμαζονίου και το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής δηλώνουν, πως η καταστροφή του πλανήτη μας βρίσκεται προ των πυλών: «Hannibal ante portas».
Το οικολογικό πρόβλημα και η κλιματική αλλαγή…με χειμώνες καταστροφικούς, καλοκαίρια με καύσωνες και πυρκαγιές δασών, γιγαντώθηκαν και μας καλούν να λάβουμε τα μέτρα μας… Και επειδή το πρόβλημα είναι οικονομικό και οικουμενικό πρέπει όλες οι κυβερνήσεις των κρατών να συμφωνήσουν για μείωση των καυσαερίων, της μόλυνσης και δηλητηρίασης του πλανήτη και να δώσουν χρήματα για προγράμματα προστασίας του περιβάλλοντος…
Αλλά κι΄ εμείς ως πολίτες να διαμορφώσουμε οικολογική συνείδηση και να πούμε: Όχι! στην υπερκατανάλωση, Όχι! στην αδιαφορία…Ναι! στο σεβασμό των νόμων της φύσης…
Δυστυχώς όλες οι σύνοδοι των κρατών (Μόντρεαλ, Λονδίνου, Παρισιού, Γλασκώβης) απέτυχαν λόγω απληστίας ορισμένων πλούσιων κρατών…Η ρήση: «κυριαρχούμε στη φύση, όταν υποταχτούμε σ΄ αυτήν…» είναι πέρα για πέρα επίκαιρη και ρεαλιστική…
Είναι εσφαλμένη η αντίληψη των ανθρώπων να βλέπουν τη φύση ως αντίπαλο τους και ως πηγή κατάλληλη μόνο για εκμετάλλευση…