Αφού ανέλυσαν δεδομένα από τον Σεπτέμβριο του 2020 έως τον Μάϊο του 2021, οι δύο επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το αν θα ζήσει ή θα αποβιώσει ένας ασθενής, εξαρτάται από την περιοχή στην οποία θα διασωληνωθεί καθώς και το φορτίο των ασθενών με Covid-19 το οποίο αντιμετωπίζει το νοσοκομείο εκείνης της περιοχής. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα αναφέρει πως οι ασθενείς είχαν 25% πιθανότητα να πεθάνουν όσο ο συνολικός αριθμός των ασθενών είναι κάτω από 400 ενώ το ποσοστό αυτό υπερδιπλασιαζόταν (57%) για 800 ασθενείς και άνω σε ΜΕΘ. Ουσιαστικά, όσο πιο πολλοί άνθρωποι είναι διασωληνωμένοι, τόσο μειώνεται η πιθανότητα επιβίωσης τους.
Η διασωλήνωση εκτός ΜΕΘ εκτοξεύει την θνητότητα στο 87%. Το αξιοσημείωτο είναι πως άνθρωποι οι οποίοι πεθαίνουν, θα ζούσαν αν υπήρχαν καλύτερες υποδομές ή κάποιας μορφής μέτρα προκειμένου να περιοριστούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι εισαγωγές ασθενών στις ΜΕΘ. Άνθρωποι οι οποίοι διασωληνώνονται σε ΜΕΘ εκτός Αττικής έχουν έως και 40% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν. Δε θα σταθώ στην πολιτική υπόσταση του θέματος.
Φυσικά όλοι οι κυβερνητικοί ακόμα και οι επιστήμονες που βρίσκονται σε επιτροπές-υποχείρια των πολιτικών έσπευσαν να κατακρεουργήσουν την έρευνα γιατί τους εκθέτει. Θέλω όμως να σταθώ στην επιστημονική έρευνα, τουλάχιστον μια από τις πρώτες που διαβάζω, ως εργαλείο το οποίο αναδεικνύει τις στρεβλώσεις σε μια κοινωνία. Η συγκεκριμένη για παράδειγμα ξεγυμνώνει τις κοινωνικές ανισότητες στην υγεία με κραυγαλέο τρόπο. Δείχνει ότι το υπέρτατο αγαθό, η ανθρώπινη ζωή δηλαδή, είναι μετρήσιμη και διαπραγματεύσιμη σε όρους υποδομών και πόρων οι οποίοι είναι περιορισμένοι σε περιοχές εκτός πρωτεύουσας ακόμα και στη συμπρωτεύουσα μιας χώρας.
Η πιθανότητα θανάτου σε ΜΕΘ της Θεσσαλονίκης σύμφωνα με την έρευνα, είναι 35% αυξημένη σε σχέση με ΜΕΘ σε νοσοκομεία της Αττικής. Αποδεικνύει επίσης την ανυπαρξία του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου εντείνοντας το αίσθημα της κατηγοριοποίησης των πολιτών. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που θεωρεί πως μπορούμε στην Ελλάδα να μιλάμε για κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου αλλά ειλικρινά η έρευνα ξεκάθαρα μιλάει για πολίτες πρώτης και δεύτερης διαλογής. Αν και οι πόροι πρέπει να είναι ανάλογοι του πληθυσμού μιας περιοχής, η εξασφάλιση της ποιότητας των υποδομών είναι ανεξάρτητη της κατανομής του πληθυσμού σε μια χώρα.
Συνακόλουθα, η έρευνα αυτή ενισχύει το, διαχρονικά, κοινωνικό μίσος ενάντια στους προνομιούχους πολίτες της πρωτεύουσας. Τέλος, η έρευνα αποτελεί μια απόδειξη του πόσο λάθος είναι δομημένος, τουλάχιστον από άποψη υποδομών και πόρων, ο χώρος της παροχής υπηρεσιών υγείας και φυσικά δεν είναι ο μόνος. Οι έρευνες για την πανδημία σε αυτή τη φάση της πανδημίας, είναι χάρτες οι οποίοι δείχνουν στους υπεύθυνους εάν αυτά που κάνουν είναι σωστά ή όχι.
Η επιστήμη δεν μπορεί να πει ψέματα διότι τα αποτελέσματά της φαίνονται. Και το ζουμί της υπόθεσης είναι είτε η πρόληψη και βελτίωση μιας κατάστασης της κοινωνίας μέσω των ερευνών είτε η αναμονή των καταστροφικών πολλές φορές αποτελεσμάτων λόγω αγνόησής τους. Όσο η επιστημονική κοινότητα χλευάζεται και πλέον πολιορκείται από παντού χωρίς να ακούγεται η φωνή της και όσο οι άνθρωποι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε ανίκανους και επικίνδυνους πολιτικούς ή και άλλους ανθρώπους και όχι σε επιστήμονες που έχουν τη δύναμη να εξελίξουν τον κόσμο, τόσο αυτή η χώρα θα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στο δρόμο της διάλυσής της.
