Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο,

μα όσο ανεβαίνω, μόνος να ανεβαίνω.

Γεώργιος Δροσίνης

Η φωτογραφία του κισσού είναι χθεσινή.

Βλέπετε, δεν κιτρινίζουν ούτε πέφτουν τα φύλλα του ενόψει του χειμώνα.

Αντίθετα, είναι καταπράσινος, ζωηρός και κυρίως πνίγει τον κορμό.

Αυτή ήταν η αφορμή για την ταπεινή μου ανάρτηση.

Χρόνια τώρα, αρκετοί είναι οι «βολεμένοι» της ελληνικής κοινωνίας, που δεν τους αγγίζει καμία κρίση.

Όχι βολεμένοι επειδή έχουν καλές αμοιβές από την εργασία τους, ούτε απαραίτητα γιατί διαθέτουν επιχείρηση που «περπατάει», ούτε επειδή είναι μεγαλοκτηματίες ή αγροτοκτηνοτρόφοι.

Είναι βολεμένοι διότι κάποιοι βρίσκονται κοντά στα κεντρικά των κομμάτων, παρατρεχάμενοι του συστήματος, κλακαδόροι πολιτικών, και χωρίς κανένα ένσημο στη ζωή τους, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, βαφτίζονται «ειδικοί συνεργάτες» ή «σύμβουλοι παρά τω βουλευτή και υπουργώ».

Άλλοι στελεχώνουν πρωθυπουργικά γραφεία – φαινόμενο διαχρονικό – και κινούν τα νήματα ενός, κατά κανόνα, βρώμικου παρασκηνίου της πολιτικής.

Είναι εισηγητές νομοσχεδίων (βλέπε γάμοι ομοφυλοφίλων, τεκνοθεσία κ.ά.).

Κάποιοι άλλοι στους δήμους, όπως προβλέπεται και στην αυτοδιοίκηση, καλούνται να συνδράμουν στο «βαρύ και δύσκολο» έργο των δημάρχων, κοπιάζοντας – υποτίθεται – για τη δική μας ευημερία.

Και δεν είναι λίγοι αυτοί.

Βέβαια ίσως έξω από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν υπάρχουν βαριά βιογραφικά.

Έχουμε, όμως, και τα παράσιτα· κι αν λέγαμε ότι υπάρχουν με την ανοχή των πολιτικών, θα αδικούσαμε το περιεχόμενο της ανάρτησης.

Αντίθετα, με τις ευλογίες τους, με πιέσεις σε υπηρεσιακούς παράγοντες, απειλές και εκβιασμούς, κάποιοι εισπράττουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από παράνομες επιδοτήσεις ( βλέπε ΟΠΕΚΕΠΕ ).

Οι επιτήδειοι αυτοί αφαιρούν εισοδήματα από έντιμους αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς, επιχειρηματίες και πολλούς άλλους της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτοί είναι όπως οι κισσοί:

Φυτικά παράσιτα που αναρριχώνται στους κορμούς των δέντρων και πολλές φορές γίνονται πιο ανθεκτικά από τα ίδια τα δέντρα που τα στηρίζουν.

Για αυτά τα φαινόμενα, κύριοι υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί μας.

Πελατειακές σχέσεις, ανοιχτές επιταγές — όχι ακάλυπτες, αλλά με μεγάλο αντίκρισμα.

Γονάτισαν ολόκληροι κλάδοι.

Η ελληνική κοινωνία, απορημένη, βιώνει αυτή την περίοδο την πλήρη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος.

Υ.Γ.

Θα ήταν λάθος να βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους τους ειδικούς συνεργάτες αυτών των οργανισμών.

Υπάρχουν και έντιμοι, που έχουν γνώσεις και προσφέρουν σημαντικά.