Αν υπάρχει ένα βασικό στοιχείο που δυσκολεύομαι να κατανοήσω στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων του τόπου μας, αυτό είναι η αδιαφορία για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας.Η πλήρης απαξίωση για κάθε κοινωνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική δραστηριότητα, η ραθυμία και η έλλειψη ενδιαφέροντος για κάθε ενασχόληση πλην του βιοπορισμού. Στα παραπάνω προστίθεται η άκριτη απόρριψη που συνοδεύει κάθε πρωτοβουλία, κάθε προσπάθεια για να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να αξιοποιήσουμε ευχάριστα και εποικοδομητικά τον όποιο ελεύθερο χρόνο διαθέτει ο καθένας μας.
Σε μια περιοχή με πλήθος πολιτιστικών συλλόγων και σωματείων με αντικείμενα που εκτείνονται από τη διάσωση και τη διάδοση της παράδοσης ως την προστασία του περιβάλλοντος, η συμμετοχή του κοινού είναι αποκαρδιωτική.
Νομίζω πως πολλές από τις ομαδικές ενασχολήσεις του παρελθόντος τις αντιμετωπίζουμε με περιφρόνηση και έναν αέρα σνομπισμού. Το παιχνίδι στις αυλές, οι κυριακάτικες βόλτες με την οικογένεια, οι οικιακές συναθροίσεις και τα φιλικά τραπέζια φαντάζουν ξεπερασμένα. Επιπλέον, μολονότι πλήθος ενασχολήσεων προσφέρονται απλόχερα απ’ όλους τους φορείς του τόπου μας και μάλιστα συνήθως χωρίς κανένα αντίτιμο, η αδιαφορία του κοινού είναι πρωτοφανής.  Με μια μόνο παράλληλη ματιά στα καταστήματα εστίασης και διασκέδασης πολύ εύκολα καταρρίπτονται τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα γι’ αυτήν την αδιαφορία, πως δηλαδή δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο και πως βρισκόμαστε σε οικονομική δυσπραγία.
Ορθά παρατηρεί ένας συμπολίτης μας  πως «το πιο δύσκολο πράγμα είναι να σηκώσεις κάποιον από τον καναπέ του». Προφανώς τα ενδιαφέροντα ποικίλουν και πιθανό κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα να κουράζουν, όμως μεγαλύτερος εχθρός στην προσπάθεια  να περάσουμε ευχάριστα και δημιουργικά το χρόνο που μας απομένει (γιατί είναι γεγονός ότι τουλάχιστον στην επαρχία λίγο χρόνο μπορούμε να ξεκλέψουμε όλοι) είναι η ίδια μας η αδιαφορία και η αδυναμία να αντισταθούμε στην άνεση του καναπέ μας.
Κι όμως, ας σκεφτούμε πόσα μπορούμε να κερδίσουμε από την επαφή με το συνάνθρωπο, πόσο θα μας αναζωογονήσει ένας περίπατος με φίλους, μια μικρή εξόρμηση, πόσο θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας και της μοιρολατρικής αντιμετώπισης της πραγματικότητας η συμμετοχή μας σε μια ομάδα δράσης, σε ένα θεατρικό εργαστήρι, σε έναν παραδοσιακό ή αθλητικό σύλλογο, σε μια φιλανθρωπική πρωτοβουλία.
Ξεπερνώντας τις αντιπάθειές μας και αφήνοντας λίγο κατά μέρος τη βολή μας, μπορούμε να γίνουμε πλουσιότεροι από την επαφή μας με τους συμπολίτες μας. Κι αν η έννοια του εθελοντισμού τα τελευταία χρόνια θεωρήθηκε γραφική και ξεπερασμένη, πρέπει να αναλογιστούμε ότι μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά στο συνάνθρωπο και την ανταλλαγή εμπειριών με τους συμπολίτες και συνδημότες μας δεν μπορούμε παρά να γινόμαστε καλύτεροι. Πόσο μάλλον σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη για πολλούς από μας.  Σίγουρα έχουμε πολλά να μοιραστούμε και τίποτα να χωρίσουμε.
Ας σηκωθούμε λοιπόν από τον καναπέ μας και ας δώσουμε χρώμα και περισσότερο ενδιαφέρον στη ζωή μας. Να ‘στε σίγουροι ότι κάτι συμβαίνει γύρω μας, αρκεί να ενδιαφερθούμε να το γνωρίσουμε. Κι αν πάλι δεν καλύπτονται τα ενδιαφέροντά σας, όλοι οι φορείς είναι ανοικτοί στις προτάσεις σας!
Με αυτές τις σκέψεις, παίρνω αφορμή και σας καλώ σε μια εξαιρετική προσπάθεια να γνωρίσουμε τον τόπο μας, τους κατοίκους και τις ομορφιές του. Στις 28-29 Σεπτεμβρίου, στο Πάικο, στην καινοτόμο ιδέα του Rally - sArαVaΛάΚι  μοy. Με ποδήλατα, μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, από τη λίμνη Μεταλλείου ως τη Γαλάζια Λίμνη του Σκρα και τα Μεγάλα Λιβάδια. Για το ράλλυ, περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα http://www.asklepeion.com και https://www.facebook.com/groups/Rallysaravalakimoy/