Του Χρήστου Σπίγκου.

Ο κ. Τασούλας, δεύτερος τη τάξει πολιτειακός παράγων της Ελληνικής Δημοκρατίας, μας κούνησε τον θεσμικό του δάκτυλο για να μας ψέξει γιατί αγνοήσαμε τη μεγάλη εικόνα, και δήθεν σταθήκαμε σε ήσσονος σημασίας ατυχές περιστατικό που διέλαθε της προσοχής του.

Ο λόγος για την αυθαίρετη ομιλία δυο συνοδών του κ. Ζελένσκι, κατά δήλωσή τους ελληνικής καταγωγής και μαχητές στα νεοναζιστικού προσανατολισμού Τάγματα του Αζόφ.

Η κάθε μεγάλη εικόνα παραπέμπει σε συνδηλώσεις, συμφραζόμενα και συμβολισμούς που εξαρτώνται από τη ματιά της εκάστοτε εθνικής ή κρατικής εικονογράφησης. Αποτέλεσμα να δημιουργούνται εικονομάχοι και εικονολάτρες, η αντιπαράθεση των οποίων αλλοιώνει τη μεγάλη εικόνα της ιστορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ομιλία του Προέδρου κ. Ζελένσκι στο Κυπριακό  Κοινοβούλιο, στην οποία  δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά στην τουρκική εισβολή του 1974. Και τούτο, γιατί απλά η μεγάλη εικόνα του Κυπριακού λαού δεν ήταν συμβατή με τη μεγάλη εικόνα των διπλωματικών χειρισμών του Ουκρανού ηγέτη.

Αν δεχθούμε ότι η μεγάλη εικόνα του πολέμου στην Ουκρανία είναι ένας άδικα  χειμαζόμενος λαός, με θύματα χιλιάδες αμάχους και εκατομμύρια πρόσφυγες και θύτη έναν ψυχροπολεμικό ανταγωνισμό υπερδυνάμεων στη διεθνή σκακιέρα, τα όσα είδαμε να διαδραματίζονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης και του Προέδρου της Βουλής, δεν υπηρετούν τον ένα και μοναδικό στόχο που είναι η Ειρήνη και η εδαφική ακεραιότητα της ανεξάρτητης Ουκρανίας.

Το άρθρο 35 του Κανονισμού της Βουλής ορίζει, ότι, μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Βουλής, μπορούν να απευθύνονται στη Βουλή Αρχηγοί Κρατών, Πρόεδροι Κυβερνήσεων και προσωπικότητες διεθνούς και εγχώριου κύρους. Και βέβαια θα μπορούσε διασταλτικά να αναγνωριστεί το κύρος που απαιτεί ο Κανονισμός στην έκκληση Ουκρανού πρόσφυγα με ή χωρίς ελληνική καταγωγή. 

Ο κ. Ζελένσκι επιδίωξε έναν διαφορετικό τρόπο σε Ελλάδα και Κύπρο, που θόλωσε, αντί να φωτίσει, το έγκλημα που διαπράττουν κατά του λαού του η εγκληματική στάση του Πούτιν και η ανάλγητη στάση του ΝΑΤΟ.

Το δίκιο του λαού της Ουκρανίας δεν είναι άθυρμα στην υπηρεσία κανενός κοντόθωρου ή παρανοϊκού ηγέτη.

Ο Ουκρανός πολίτης δεν έχει ανάγκη από τις υπηρεσίες αδέξιων εικονογράφων, γιατί το δίκιο του βρίσκεται στην ιστορία του έθνους του.