Οι προσδοκίες για την στήριξή της από τον ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκαν όνειρο θερινής νυκτός. Η όποια στήριξη της από την ΝΔ σήμερα δεν έχει βάθος χρόνου, επειδή δεν υπάρχουν σοβαρά μέτρα ανακούφισής της, παρά μόνο μοίρασμα λαφύρων στους ημέτερούς της, με πρόσχημα την πανδημία.
Έτσι λοιπόν η μεσαία τάξη κατάντησε η «ορφανή Μανταλένα» της πολιτικής σκηνής. Και το παράδοξο; Όλοι τρέχουν να την προσεταιριστούν ψηφοθηρικά για τις προσεχείς εκλογές, ανέξοδα χωρίς προτάσεις, επειδή πλέον ψηφίζει κατά το δοκούν συναίσθημα (προσωπικού συμφέροντος ή εκδικήσεως) και γιατί γνωρίζουν ότι από αυτήν την τάξη με πετσοκομμένα πια τα αντανακλαστικά της εξαρτώνται (μιας και αποτελεί περίπου 16%) και είναι το κλειδί που καθορίζει στην ουσία τα πολιτικά πράγματα στη χώρα με τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων της .
Με τις ιδεολογίες αλωμένες από τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα των ντόπιων ελίτ και τις ανίερες συμμαχίες των κομμάτων προκειμένου να διασφαλίσθεί η καρέκλα το μόνο που σώζει αυτή την τάξη είναι η δημιουργία ενός νέου σοσιαλιστικού(;) κόμματος που θα έχει κεντρώο αναθεωρητικό χαρακτήρα ώστε να μαζέψει τους ψηφοφόρους της από τις παρυφές των όμορων κομμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το άνοιγμα δεν καταλαβαίνει σοβαρά την αναγκαιότητα «πολιτικής στέγασης» αυτής της τάξης, αλλά θα μου πείτε γιατί να το καταλάβει; αφού ακόμα δεν κατάλαβε γιατί έχασε τις εκλογές ή δεν θέλει να το καταλάβει επειδή μέρος του επιθυμεί διακαώς να είναι ποσοστιαία στο2-3% με διασφαλισμένα τα βιλαέτια των «Αθανάτων» του. Έσπειρε μάλιστα και ενοχές ότι δήθεν οι πολίτες δεν κατάλαβαν το πρόγραμμά του.
Το άνοιγμα του Τσίπρα στην κοινωνία σαμποταρίστηκε από την 5η φάλαγγα του ιδίου του κόμματός του. Ο Τσίπρας θα έπρεπε όχι να κάνει άνοιγμα στην κοινωνία, αλλά να δημιουργήσει νέο κόμμα στέλνοντας στον αγύριστο τα βαρίδια της μονολιθικής βολεμένης Gauche caviar, αυτά δηλαδή που τον έστειλαν στην αντιπολίτευση και έφεραν τον Μητσοτάκη. Κάθε άλλη προσέγγιση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αυτό άλλωστε φαίνεται από την εξάσκηση μιας ανύπαρκτης αντιπολίτευσης από μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που περιορίζεται στη συνέχιση της νοσηρής κατάστασης στα ΑΕΙ και το πού θα πρέπει να εκτίσει ποινή ο Κουφοντίνας. Ότι αφορά το πρώτο δηλαδή την παραβατικότητα που υπάρχει τουλάχιστον έξω από τους χώρους των ΑΕΙ, σας παροτρύνω να κάνετε μια βόλτα στον περιβάλλοντα χώρο του ΑΠΘ κατά τις 11 το βράδυ. Νάχετε κι έναν σεκιουριτά από πίσω να σας φυλάει τα νώτα.
Έχοντας χάσει πια το επικοινωνιακό παιχνίδι και χωρίς να εκμεταλλεύεται τις όποιες αποτυχίες του κυβερνητικού έργου, καθώς τα επικοινωνιακά σαίνια της Δεξιάς έντεχνα ρίχνουν στον πολίτη την ευθύνη αποτυχίας και όχι στα κυβερνητικά στελέχη, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΑΠΩΝ από τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Και αυτό είναι αποτέλεσμα ή της ανικανότητας των δυστυχώς νέων ηλικιακά εκπροσώπων του, που ως επί το πλείστον προέρχονται από την αστική αρχοντοχωριάτικη νεόπλουτη τάξη κυρίως (εξαρτημένη από τα λεφτά του μπαμπά με λίγα λόγια) που το μεροκάματο είναι κάτι άγνωστο γι’ αυτούς και αναμενόμενο είναι να εξασκούν αντιπολίτευση σε επίπεδο ΕΦΕΕ, λόγω απειρίας, ή λόγω άρνησης των παλαίμαχων «Αθανάτων» του που δεν θέλουν να κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση στην παρούσα φάση.
Το ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί πια να πείσει για τα σοσιαλιστικά του οράματα μιας και του απέμειναν τα καιροσκοπικά Σημιτοβενιζελικά στελέχη, κατάλοιπα ενός αμαρτωλού παρελθόντος που γονάτισαν τον Ελληνικό λαό με τις ανίερες συμμαχίες με την ακραία Σαμαρική δεξιά του παρακράτους. Και αυτό άλλωστε φάινεται στο κατακρημνισμένο ποσοστό του, αποτέλεσμα της μη ενδοκομματικής απόδοσης ευθύνης της ήττας του, ίδια συνταγή που ακολουθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ με πασιφανη την δυναμική συρρίκνωσής του. Τώρα οι φήμες περί διεκδίκησης της αρχηγίας του ΚΙΝΑΛ για προοπτική ανάκαμψης, από τον Λοβέρδο, θα περιοριστώ στην λαική ρήση «ήτανε στραβό το κλίμα τόφαγε κι ο γάιδαρος». Για την Δεξιά και τον κόσμο της ουδείς λόγος περί απολογισμού μιας και δεν ενδιαφέρει το σπορ αλλά ενδιαφέρει η λαφυραγώγηση και το βόλεμα των ημετέρων ασχέτως αρχηγού και ηθικής. Αυτό φαίνεται στο προηγούμενο σχήμα της (επί Σαμαρά) που την κυβερνούσαν όλοι οι αποστάτες. Στην σημερινή βρίσκονται σε καίριες θέσεις οι πρώην υβριστές της.
Έτσι λοιπόν αν δεν δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα η μεσαία τάξη θα ψηφίζει, μόνο για να ψηφίζει ή θα απέχει, αφού αρκετοί πια αναρωτιούνται τι να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές και αυτό θα επιτείνει το μαρτύριο της θηλιάς που έχει ήδη στον λαιμό της, καθώς ο επιθανάτιος ρόγχος της δεν συγκινεί πλέον κανέναν Έλληνα πολιτικό αλλά αντιθέτως θα την εκμεταλλεύεται ο κάθε πολιτικάντης δημαγωγός χωρίς κανένα αντίκρυσμα ανάνηψής της μόνο και μόνο για να διασφαλίζεται η καρέκλα του. Αυτό είναι πολύ λυπηρό γιατί η μεσαία τάξη είναι αυτή που ωθεί κυρίως την οικονομία και η εγκατάλειψή της οδηγεί μαθηματικά στην οικονομική στασιμότητα ή ύφεση.