Κανένα άλλο ανθρώπινο έργο δεν εκφράζει την τελειότητα του κλασικού πνεύματος της εποχής του Περικλή όσο ο Παρθεώνας. Χτίστηκε πλάι στο παλιό “Εκατόμπεδον”, προς τιμή της Παρθένου Αθηνάς, με αρχιτέκτονες τον Ικτίνο, τον Καλλικράτη και ανώτερο επόπτη τον Φειδία. Οι εργασίες του κράτησαν 15 χρόνια (447-432). Ολόκληρος ο ναός είναι χτισμένος από μάρμαρο της Πεντέλης είναι ναός δωρικού ρυθμού, διαστάσεων 69,50 μ Χ 31 μ. Οι κίονες του έχουν ύψος 10 1/2 μ. και πάνω σ’ αυτούς στηρίζονται θριγκός (επιστήλια), μετόπες, τρίγλυφα, γείσα και αετώματα.
Αξιοθαύμαστη είναι η εφευρετικότητα των αρχαίων καλλιτεχνών που φιλοτέχνησαν τον Παρθενώνα, προκειμένου να πετύχουν την απόλυτη αρμονία. Λαμπρή και σύμφωνη με τη μεγαλόπρεπη εμφάνιση του ναού ήταν και η διακόσμηση, κυρίως γλυπτή, που ζωήρευαν τα χρώματα. Τα αετώματα, έργα του Φειδία και των μαθητών του, στολισμένα με γλυπτικές συνθέσεις, είναι τα τελειότερα δημιουργήματα της αρχαίας ελληνικής καλλιτεχνίας.
Δυστυχώς από όλα αυτά τα καλλιτεχνήματα έχουν σωθεί μόνο λίγα λείψανα του ναού, από την περίφημη ζωοφόρο, που στα 160 μέτρα  της αναπαριστούσε την πομπή των Παναθήναιων, σήμερα σώζεται μόνο η δυτική πλευρά.
Αιώνες ο Παρθενώνας ήταν και θα είναι ο πιο λαμπερός φάρος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ούτε ο φθοροποιός χρόνος, ούτε οι ανθρώπινες παρεμβάσεις, αλλά ούτε και οι λεηλασίες που δέχθηκε κατά καιρούς, στάθηκαν ικανές να μειώσουν τη λάμψη του, την παγκόσμια ακτινοβολία του.
Αλήθεια ποιο ανθρώπινο έργο μπορεί να συγκριθεί με το ναό της Παρθένου Αθηνάς, αλήθεια πόσα του πήραν μέλη, μα αυτός μετρώντας σιωπηλά ρυτίδες προσφέρει το σώμα του σπονδή στην αιωνιότητα.
Πόσες και πόσες φορές καμαρώσαμε γι’ αυτή μας την κληρονομιά, και θα συνεχίσουμε να καμαρώνουμε όσο θα στέκεται όρθιος, εκεί στον ιερό βράχο της Ακρόπολις. Και θα σταθεί όρθιος γιατί τώρα πλέον έχει ακόμη ένα λόγο. Περιμένει την επιστροφή των “ξενιτεμένων του παιδιών”, αυτά που του τα άρπαξαν κάποιοι λόρδοι που στη χώρα τους είχαν μεγάλη πολιτιστική λόρδα. Να  μην τους αδικήσουμε εντελώς, έχουν και τα Στόουνχετζ, ξέρετε εκείνες τις κοτρόνες σε κύκλο, που ακόμη δεν ξέρουν τι σημαίνου, α ναι, και το τέρας του Λοχ Νες.
Δεν σας επιστρέφουμε τα γλυπτά μας έλεγαν, γιατί δεν έχετε που να τα στεγάσετε, δεν πίστευαν πως θα αποκτούσαμε νέο μουσείο. Να όμως που έγινε και αυτό, το νέο μουσείο της Ακρόπολις, κάτω και απέναντι από τον Παρθενώνα, στέλνουν μαζί τώρα, το δικό τους βουβό κάλεσμα στην Οικουμένη και από την επόμενη των εγκαινίων θα το στέλνουν πλέον καθημερινά οι χιλιάδες επισκέπτες πολίτες του κόσου, με μια φωνή, δώστε πίσω τα γλυπτά του Παρθενώνα.
Ο υπουργός πολιτισμού, Αντώνης Σαμαράς στα εγκαίνια μίλησε για λεηλασία, και αυτή είναι η αλήθεια, η μεγαλύτερη ιεροσυλία που  υπέστη ο Παρθενώνας έγινε το 1821 από τον Άγγλο “λόρδο” Έλγιν, ο οποίος με άδεια της τουρκικής κυβέρνησης μετάφερε στο Βρετανικό Μουσείο τη ζωοφόρο, μετόπες και αετώματα από τον Παρθενώνα, μια Καρυάτιδα κι έναν κίονα από το Ερέχθειο.
Όμως τούτη η χώρα έχει υποστεί ανά τους αιώνες πολλές λεηλασίες, πνευματικές, υλικές και τελευταία και ιστορικές οι εξ ανατολών γείτονες πασχίζουν με κάθε τρόπο να αποελληνοποιήσουν κάθε τι που βρίσκεται στην Ιωνική γη, δεν υπάρχει μουσείο του “πολιτισμένου” δυτικού κόσμου χωρίς ελληνικούς θησαυρούς, Βούλγαροι και Γερμανοί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λεηλάτησαν με τη σειρά τους ότι τους “γυάλισε” τελευταία προσπάθεια να ασελγήσει σε βάρος της ιστορικής αλήθειας το κρατικό μόρφωμα των Βόρειων συνόρων μας.
Δεν ξέρω αν το νέο μουσείο θα σταθεί αφορμή για την επιστροφή τελικά των γλυπτών, θέλω όμως να πιστεύω πως θα σταθεί αφορμή να ενώσει ο πολιτικός μας κόσμος τις δυνάμεις του ενάντια σε κάθε είδους λεηλασία που αφορά τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας.