Ο σεβασμός μιας χώρας, που θέλει και ξέρει να τιμά τα τέκνα της, που θυσίασαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών, φαίνεται και από τα στρατιωτικά κοιμητήρια της. Και όπως γράψαμε στο πρόσφατο παρελθόν, ένα τέτοιο –Βρετανικό- έλαχε να υπάρχει και στο Πολύκαστρο.
Το συγκεκριμένο κοιμητήριο ήταν, όπως και τόσα άλλα, σε άριστη κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, τις ημέρες αυτές γίνονται έργα συντήρησης, ανάπλασης και αντικατάστασης των κενοταφίων και των πλακών με τα ονόματα των πεσόντων Βρετανών στρατιωτών, αλλά και Νεοζηλανδών και Αυστραλών.
Για τα κοιμητήρια αυτά υπεύθυνη είναι η Κοινοπολιτειακή Επιτροπή Στρατιωτικών Ταφών. Αυτή άλλωστε τα κατασκεύασε και τα συντηρεί, σχεδόν έναν αιώνα τώρα, ο δε χώρος των Βαλκανίων υπάγεται σε ενιαία διοίκηση της οποίας ηγείται ο κ. ΜΑRTIN LEIPER, Σκωτσέζος στην καταγωγή, ο οποίος επιβλέπει και τις εργασίες.
Ετσι κι αλλιώς, τα κοιμητήρια αυτά ήταν και είναι για όλους μας ένα μέτρο σύγκρισης κι έτσι θα είναι και στο μέλλον. Κι επειδή αυτή τη χρονιά ο ν. Κιλκίς γιορτάζει  τα 100 χρόνια της απελευθέρωσής του και παράλληλα τιμά τη μνήμη των χιλιάδων Ελλήνων στρατιωτών, που θυσίασαν τη ζωή τους στην επική Μάχη του Κιλκίς, και λαμβάνοντας υπόψη τα όσα γράφτηκαν στον τοπικό Τύπο σχετικά με την κατάσταση στο χώρο του Ηρώου, γεννάται το μεγάλο ερώτημα: Κάνουμε ως Ελληνες και ως χώρα αυτό που πρέπει, στη μνήμη των νεκρών προγόνων μας;
Φοβάμαι πως ΟΧΙ. Αλλωστε, μόλις έβγαινες την 21η Ιουνίου από το Κιλκίς τίποτα δεν θύμιζε την εορταστική φετινή επέτειο, ούτε καν στην έδρα του δεύτερου δήμου.
Κρίμα!
Υ.Γ. 1: Στις εργασίες στα κοιμητήρια συμμετέχει και Πολυκαστρινός εργολάβος και όπως μου ανέφερε ο υπεύθυνος του έργου, μεταξύ άλλων η προκήρυξη της δημοπρασίας του έργου προέβλεπε εκ μέρους του εργολάβου να υπάρχουν στο χώρο, καθ’ όλη τη διάρκεια των εργασιών, και δυο χημικές τουαλέτες!
Υ.Γ. 2: Την ίδια περίοδο, με αφορμή τα «Πολυκαστρινά» οι περιοχές γύρω από την πλατεία και το Γυμνάσιο έγιναν υπαίθριες τουαλέτες για τους μικροπωλητές, τις καντίνες και τους χιλιάδες επισκέπτες, με όλα τα συνακόλουθα. Και μπαίνει εδώ το ερώτημα: Ποιοι είναι αυτοί που ζούσαν σε σπηλιές και έτρωγαν  βελανίδια, ενώ εμείς χτίζαμε Παρθενώνες;