Αν ισχύει πως οι παροιμίες εκφράζουν τη λαϊκή σοφία , το απόσταγμα κάθε κοινωνικής δραστηριότητας, τότε η παραπάνω παροιμία αποτυπώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτό που ζούμε σήμερα, και δεν εννοώ μόνο την οικονομική κρίση. Το ομολογούν πλέον όλοι, πως στη χώρα μας η περίοδος της επονομαζόμενης μεταπολίτευσης θα μπορούσε να διορθώσει και να αλλάξει πολλά στραβά του παρελθόντος, και να μπουν κάποια πράγματα στη σωστή κατεύθυνση.
Δυστυχώς με τη λογική του πολιτικού κόστους και την άγρα ψηφοφόρων, καλλιέργησαν στους Έλληνες συμπεριφορές που οδήγησαν στην φαυλότητα, την αυθαιρεσία, την παρανομία, την αναξιοκρατία και την καταστροφή και αδιαφορία έναντι κάθε δημόσιας περιουσίας, καλλιεργήθηκε το εγώ και όχι το εμείς.
Συμπεριφορές τις οποίες βαπτίζαμε και βαπτίζουμε ακόμη και σήμερα ως δημοκρατικά και κεκτημένα δικαιώματα μας, αγνοώντας προκλητικά κάθε έννοια νομιμότητας, ηθικής και δημοσίου συμφέροντος.
Ακόμη και σήμερα πέντε άτομα μπορούν να κλείσουν δρόμους, λιμάνια, σταθμούς, να σηκώσουν μπάρες να κατεβάσουν διακόπτες, αδιαφορώντας προκλητικά πως είμαστε στον πάτο του βαρελιού.  Ακόμη και σήμερα κάποιοι επιμένουν στην ίδια τακτική και λογική.
Και όπως είναι φυσικό τα παιδιά μας, το μέλλον της πατρίδας, μας βλέπουν, μας ακούν και βέβαια μας αντιγράφουν, αφού  δεν είναι καθόλου δύσκολο να διακρίνει κανείς καθημερινά αυτό που μάθαμε στα παιδιά μας.
Και αν κάποιες συμπεριφορές ήταν μέχρι πρότινος αποκλειστικότητα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αυτό πλέον έπαψε να ισχύει προ πολλού.
Έστω και καθυστερημένα ήρθε η ώρα και εμείς εδώ στο Πολύκαστρο να “θερίσουμε” αυτά που “σπείραμε” με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Έτσι μπορούμε να απολαύσουμε με ικανοποίηση το αποτέλεσμα των καλλιτεχνικών παρεμβάσεων κάποιων καλόπαιδων με αισθητικές ανησυχίες. Σου λέει αφού αυτά, και άλλα χειρότερα, γίνονται χρόνια τώρα στην πρωτεύουσα και στην “συμπρωτεύουσα” της χώρας, γατί το Πολύκαστρο να είναι στην απέξω, σχολεία και γυμνάσιο έχουμε.
Και να το αποτέλεσμα, μιλάει από μόνο του, μιλάει και πονάει, τουλάχιστον αυτούς που ντρέπονται και νοιώθουν συνένοχοι για ότι διδάχθηκαν τα παιδιά. Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιοι που θα δικαιολογήσουν τα παιδιά όπως δικαιολογούν χρόνια τώρα παρόμοιες συμπεριφορές και δράσεις με τα γνωστά αποτελέσματα.

Υ.Γ. 1: Αυτοί οι ίδιοι θα ασκήσουν κριτική στο Δήμο, στην πολιτεία και θα απαιτήσουν το βάψιμο των σχολείων.
Υ.Γ. 2: Οι “καλλιτεχνικές” παρεμβάσεις σε σχολεία, γυμνάσιο, αλλά και σε ιδιωτικούς χώρους έχει να κάνει κυρίως με συνθήματα υπέρ ομάδων της Θεσσαλονίκης. Άραγε μια κουβέντα με τις λέσχες φίλων αυτών των ομάδων στο Πολύκαστρο, αλλά και αλλού, θα περιόριζε το φαινόμενο αυτό;