Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 2:59:53 πμ
Τρίτη, 20 Οκτωβρίου 2020 22:55

Νομιμοποίηση ή αυθαιρεσία

Γράφει η Σοφία Ψαρρά, Μέλος Διευρυμένης ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς.

Ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα της τελευταίας επταετίας στο νομό Κιλκίς και ιδιαίτερα στο Δήμο Παιονίας είναι αναμφισβήτητα το προσφυγικό - μεταναστευτικό.

 

 Η ονομασία του οποίου προκύπτει, όχι από οποιονδήποτε εκλεγμένο ή μη, αλλά από συνθήκες που ήδη έχουν ορίσει το περιεχόμενο των εννοιών αυτών. Η σημασία των όρων είναι καίρια στην εποχή, που η παραπληροφόρηση καλπάζει. Είναι καίρια στην εποχή, που ο κάθε καιροσκόπος χρησιμοποιεί τις λέξεις με μόνο σκοπό να πιάσει τον παλμό του θυμικού. Ας μην περάσει ως αμελητέο, πως η άνοδος ακραίων μορφωμάτων στη χώρα μας ήρθε με απλά, εύκολα λόγια με παράλληλες επικλήσεις στο συναίσθημα. 

Με αφορμή, λοιπόν, το ζήτημα αυτό ξεκίνησε μια κουβέντα περί ενότητας απέναντι στον κοινό εχθρό.

Συγκεκριμένα, λοιπόν, είχα αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο μου πως όταν επικαλείται κάποιος την ενότητα, οφείλει και να το αποδεικνύει.

Αν καθημερινά επισημαίνεις την αριστερά ως εγκληματική οργάνωση και τους ανθρώπους της ως ανθέλληνες, 

αν συνεχώς εντείνεις το κλίμα με εμφυλιοπολεμικές ατάκες, 

αν η Συμφωνία των Πρεσπών και το προσφυγικό -μεταναστευτικό ζήτημα ήταν τα μόνα για τα οποία βγήκες να βροντοφωνάξεις την αδικία μετά από 9 χρόνια κρίσης, λοιδορώντας οποιονδήποτε δεν ενστερνίζεται τις απόψεις σου,

αν απαξίωνες, τραμπούκιζες βουλευτές ή πολίτες, (συμμετοχή Θ. Παραστατίδη σε εκδήλωση – επίσκεψη Παππά), καθύβριζες ανθρώπους, που απλά ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ ξεχνώντας κάθε στοιχείο εντοπιότητας και σεβασμού για ποια ενότητα μιλάς;

Όταν ακραίοι εκφραστές ηγούνται μιας προσπάθειας, δεν μπορούν να επικαλούνται την ενότητα.

Ποιος πιστεύει, πως καταστάσεις του παρελθόντος πρέπει να τις ζήσουμε ξανά στο σήμερα; Ποιος πιστεύει, πως με τον ακραίο λόγο και τη βία πρέπει να ενωθούν οι πολίτες; Ποιος πιστεύει, λοιπόν, πως κάποιος είναι περισσότερο πατριώτης από τον διπλανό του ή αγαπάει περισσότερο τον τόπο του από κάποιον άλλον;

Γιατί, αν το πιστεύουμε αυτό, τότε η ενότητα είναι σαθρή και οι καιροσκόποι ανθίζουν.

Υ.Γ. Όταν εκλεγμένοι συναγελάζονται ή συμφωνούν σε πολλά με πρόσωπα, της ρητορικής ή της τακτικής, που περιέγραψα παραπάνω, δεν μπορούμε να πούμε πως ψαρεύουν σε θολά νερά, γιατί τα λόγια που ακούσαμε και αυτά που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια ήταν ξεκάθαρα και δημόσια, οπότε τα νερά είναι διαυγή.

Λαϊκή νομιμοποίηση σημαίνει καθήκοντα και μόνο καθήκοντα απέναντι στον εντολέα λαό, η εντολή του οποίου είναι συνέπεια σε αρχές και ιδέες και λογοδοσία στα συλλογικά όργανα του κόμματος που έχεις την τιμή να εκπροσωπείς. Αλαζονική συμπεριφορά, προσωπική στρατηγική,  και περιφρόνηση συλλογικών οργάνων, μετατρέπουν τη λαϊκή νομιμοποίηση σε κυνική «υπεξαίρεση» ψήφου.