Με μια πιο προσεκτική προσέγγιση θα διαπιστώναμε ότι το πολιτικό μας σύστημα απαξιώνεται συνεχώς από το εκλογικό σώμα. Η αποχή στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές υπήρξε ο μεγάλος «νικητής», με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Δήμου Αθηναίων, όπου τη δεύτερη Κυριακή ξεπέρασε το 75%. Που σημαίνει, ότι περισσότεροι από επτά στους δέκα Αθηναίους δεν έλαβαν μέρος στην εκλογική διαδικασία.
Η σταθερά αυξανόμενη απογοήτευση του εκλογικού σώματος είναι πλέον ορατή και επικίνδυνη. Η ορθότητα της κυβερνητικής πολιτικής περιορίζεται σε ένα διαρκώς συρρικνούμενο ακροατήριο, με την αυξανόμενη αποχή να αμφισβητεί τη δημοσκοπική σταθερότητα της ΝΔ σε ψηλά ποσοστά, και την πολύμορφη αντιπολίτευση να αδυνατεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον των πολιτών.
Στους αποστασιοποιημένους περιλαμβάνονται πολίτες κάθε πολιτικού προσανατολισμού, αλλά εν προκειμένω το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στον αδρανοποιημένο ψηφοφόρο που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερός με την ευρεία έννοια του όρου. Είναι αυτός που αρκετές φορές έπεσε και σηκώθηκε, αλλά πάντα εύρισκε το κουράγιο να συνεχίσει. Ανιδιοτελής, με συλλογική συνείδηση, έτοιμος να υπερασπισθεί το δημόσιο συμφέρον χωρίς να υπολογίζει το δικό του, με καθάρια ματιά και πνεύμα στην υπηρεσία της συλλογικότητας. Πρώτος στη δουλειά και τον αγώνα, έλεγε πάντα αυτά που πίστευε με επιχειρήματα και σεβασμό στην άλλη άποψη. Από μικρός έμαθε να διαβάζει κείμενα για το δίκιο και την αλήθεια. Άλλαξε ηγεσίες ακόμα και τίτλους κομμάτων, αλλά πάντα πιστός στον χώρο που μίλαγε για κοινωνία πολιτών και όχι υπηκόων.
Μα η ζωή και τα προβλήματα του στέρεψαν το οξυγόνο της ελπίδας. Το μυαλό κουράστηκε να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Η ασυμβατότητα λόγων και έργων του διπλανού συντρόφου δεν άργησε να βγει στο φως και να πικράνει την ευσυνειδησία και τη συνέπεια. Ο εκφυλισμός από τη νομή ή την προσδοκία της μικρής και της μεγάλης εξουσίας ξεθώριασε το μελάνι της ιστορίας, η ρηχότητα ονομάστηκε ρεαλισμός και η εικόνα φαντάζει εκσυγχρονισμός.
Και όλα αυτά η Πολιτική επιστήμη τα ονομάζει «κομματική απευθυγράμμιση», που αντικατοπτρίζει τη διογκούμενη απογοήτευση από τη συμβατική πολιτική και την αποτυχία του κομματικού συστήματος να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες. Αποτέλεσμα να μειώνεται ο βαθμός συμπαράταξης και ταύτισης του ατόμου με ένα κόμμα, η κομματική αφοσίωση να εξασθενίζει, η εκλογική συμπεριφορά να καθίσταται ασταθής, η ανασφάλεια να κυριαρχεί, νέες συλλογικότητες να δημιουργούνται, και όλο και περισσότεροι ψηφοφόροι να μετατρέπονται σε «αιωρούμενους» με τελική κατάληξη τον αναχωρητισμό και την αποχή.
Φίλε, σύντροφε και συναγωνιστή.
Εσύ που δικαιολογημένα κουράστηκες να μας ακούς και να μας διαβάζεις, να συμμετέχεις και να αντιστέκεσαι, να πιστεύεις και να προτείνεις, είτε το παραδέχεσαι είτε όχι, παραμένεις ένα ενεργός πολίτης, νοσταλγός του ορθού λόγου, αλλά σε καμία περίπτωση ναυαγός και αποσυνάγωγος των αριστερών ιδεών και του προοδευτικού χώρου.
Μην επιτρέπεις άλλο το αλαζονικό κυβερνητικό τίποτα να καθορίζει τις ζωές μας.
Η ενεργή συμμετοχή σου ανεκτίμητη.
Έλα στον χώρο σου και επίλεξε την πρόταση που σου ταιριάζει.
