Το δημοσίευμα: Η 19χρονη Κιάρα, κόρη του νέου δημάρχου της Νέας Υόρκη Μπιλ ντε Μπλάζιο , παραδέχθηκε σε βίντεο που ανέβηκε χθες Τρίτη στον ιστότοπο YouTube ότι έπασχε από κατάθλιψη και έκανε χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ.
«Υπέφερα από κατάθλιψη σε όλη τη διάρκεια της εφηβείας μου», αναφέρει στο βίντεο η Κιάρα, κόρη του Μπιλ ντε Μπλάζιο που από την 1η Ιανουαρίου αναλαμβάνει τη δημαρχία της Νέας Υόρκης, διαδεχόμενος τον Μάικλ Μπλούμπεργκ.
«Όσο περισσότερο έπινα και όσα περισσότερα ναρκωτικά έπαιρνα, τόσο πιο άνετα αισθανόμουν με τους ανθρώπους», επισημαίνει η 19χρονη κοπέλα στο βίντεο αυτό που διαρκεί 5 λεπτά.
Σύμφωνα με την Κιάρα, η θεραπεία στην οποία υποβλήθηκε σε κέντρο στη Νέα Υόρκη και η βοήθεια των γονιών της της επέτρεψαν να ξεπεράσει την άσχημη αυτή περίοδο.
«Το να σταματήσεις να πίνεις δεν μπορεί να είναι παρά θετικό, όμως δεν είναι εύκολο. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει, όμως άξιζε τον κόπο», υπογραμμίζει η Κιάρα.
Όπως αποκαλύπτει η ίδια, αφού σταμάτησε τα ναρκωτικά και το αλκοόλ μπόρεσε να συμμετάσχει ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία του πατέρα της.
Σε ένα μέιλ που συνοδεύει το βίντεο, οι γονείς της Κιάρας εκφράζουν την αγάπη τους για την κόρη τους και καλούν σε βοήθεια όσων υποφέρουν από κατάθλιψη και από την εξάρτηση από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
«Για πολλούς οι γιορτές για το τέλος της χρονιάς είναι μια περίοδος ευτυχίας. Όμως είναι και η περίοδος που δυσκολεύονται περισσότερο να αντιμετωπίσουν κάποιοι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη και εξαρτήσεις», επισημαίνουν στο μήνυμά τους ο Μπιλ ντε Μπλάζιο και η σύζυγός του Σιρλέιν Μακρέι.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο Γκιλ Κερλικόφσκι, ο διευθυντής της αμερικανικής υπηρεσίας ελέγχου των ναρκωτικών, χαιρετίζει την κίνηση της Κιάρας εκτιμώντας ότι η κοπέλα «δίνει φωνή στους εκατομμύρια ανθρώπους που υποφέρουν από εξαρτήσεις και ψυχολογικά προβλήματα». «Τους ενθαρρύνουμε να ενωθούν μαζί της» μιλώντας «ανοικτά για τις εξαρτήσεις τους», πρόσθεσε […]
Και 3 προσωπικές ιστορίες:
Με τις εξαρτήσεις ασχολήθηκα πριν περίπου 10 χρόνια. Αφορμή στάθηκε ο μικρός αδερφός ενός καλού μου φίλου. Το θέμα; Ηρωίνη. Ο φίλος μου, μού το είπε με μεγάλη δυσκολία, μετά από καιρό, ίσως διότι αισθανόταν ντροπή. Μου ζήτησε βοήθεια· ως ιατρό; ως φίλο; ως άνθρωπο; -νομίζω και τα τρία.
Το έβαλα σκοπό και γω -συνήθως έτσι κάνω. Διάβασα αρκετά για τις εξαρτήσεις, την ηρωίνη, έψαξα και κουβέντιασα με ανθρώπους που τα κατάφεραν, συνάντησα νυν χρήστες, προσπάθησα να γίνω ένας απ᾽ αυτούς, να νιώσω πώς αισθάνονται, έψαξα τα κέντρα απεξάρτησης και αφού έκανα τον κύκλο ενημέρωσης που σας περιγράφω, συναντήθηκα με το παδί, τον ονομάζω Άλφα.
Είχα ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην αρχική μας κουβέντα. Ο Άλφα με σεβόταν και με εκτιμούσε πολύ. Σίγουρα σε αυτό έπαιξε ρόλο ο μεγάλος του αδερφός, όπως και κάποιες όμορφες στιγμές μαζί του τα καλοκαίρια, που παίζαμε παιχνίδια στη θάλασσα. Έτσι, από μία ήπια θέση ισχύος, την οποία προσπάθησα να μετατρέψω σε επιρροή, κουβέντιασα μαζί του, ως ο άνθρωπος από τον οποίο μπορεί να πιαστεί και να κάνει την προσπάθεια να διακόψει τη χρήση ηρωίνης.
3 είναι τα στάδια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία επιτυχή προσπάθεια, όσον αφορά στις εξαρτήσεις. Το πρώτο είναι η αποδοχή του προβλήματος, το δεύτερο είναι η δημιουργία προϋποθέσεων και το τρίτο τα ισχυρά κίνητρα. Τότε, θεώρησα ότι μπορώ να τον πείσω για τα πάντα, αισθανόμουν πως είχα τη δύναμη να το κάνω, μάλλον διότι η θέλησή μου ήταν ισχυρή. Χρόνια μετά, κατάλαβα ότι η δική μου βοήθεια ήταν μόνο σε επίπεδο σχεδιασμού. Η προσπάθεια θα ήταν όλη του Άλφα.
Η αποδοχή υπήρξε σε μεγάλο βαθμό, εγώ εξήγησα στο οικογενειακό του περιβάλλον τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος και τους είπα ότι μόνο ντροπή δεν πρέπει να αισθάνονται για τον άρρωστο Άλφα. Αυτό που χρειάζεται είναι στήριξη και όχι θυμό, κατανόηση και όχι οργή, σωστή αντιμετώπιση και όχι αποστροφή. Τα ισχυρά κίνητρα δεν είναι δύσκολο να βρεθούν, είναι πάντα οφθαλμοφανή, εν προκειμένω ήταν η αγάπη για τον άρρωστο πατέρα και η επιδείνωση των προβλημάτων υγείας λόγω της κατάστασης.
Ο Άλφα ήταν σχεδόν έτοιμος. Του πρότεινα ένα οργανωμένο πρόγραμμα, που ξεκινούσε με 20 ημέρες πλήρους αποχής από την ηρωίνη και ένα δεύτερο στάδιο περίπου ενός χρόνου σε μία απομακρυσμένη από την πόλη κοινότητα. ο Άλφα αποφάσισε να δοκιμάσει. Μπήκε στο *στεγνό* πρόγραμμα. Η αγωνία όλων ημών ήταν μεγάλη. 20 μέρες. Θα μπορούσε άραγε να τα καταφέρει; Πριν ακόμη περάσει η πρώτη εβδομάδα, ο Άλφα επέστρεψε σπίτι. Το δείγμα ούρων του ήταν θετικό. Ακόμη και αν αυτός ορκιζόταν ότι δεν έκανε χρήση.
Στενοχωρήθηκα πολύ. Πήγα να μιλήσω στον διευθυντή της κλινικής, μού είπε ότι λυπάται αλλά δε μπορεί να επιστρέψει άμεσα, υπάρχουν κανόνες, θα έπρεπε να περιμένει. Τον παρακάλεσα, ήταν αρνητικός, συνέχισα, πιο έντονα, πιο πιεστικά, χωρίς καμία αναστολή. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που παρακάλεσα, δε μπορώ να το κάνω ως χαρακτήρας, ιδίως για μένα δε φαντάζομαι ότι θα το καταφέρω ποτέ. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό -ορθώς.
Ο Άλφα μάζεψε δυνάμεις, θωράκισε την αποδοχή του, ισχυροποίησε τα κίνητρά του κοιτάζοντας στα μάτια τον πατέρα του, έκανε τατουάζ ένα λιοντάρι και ξαναμπήκε στη φωτιά. Ο Άλφα σήμερα μετρά 10 χρόνια καθαρός.
Ο δεύτερος φίλος, τον ονομάζω Βήτα, ήταν αλκοολικός. 6 χρόνια πριν. Μου εξήγησε το πρόβλημα, μου περιέγραψε τον τρόπο ζωής του, μου ζήτησε βοήθεια. Ξανά από την αρχή και γω, με τον αέρα του νικητή. Πήρα τηλέφωνο τον ψυχίατρο κουμπάρο μου, μίλησα με έναν άλλο γνωστό μου ψυχίατρο και βρήκα 2 ακόμη ψυχιάτρους που ασχολούνταν ειδικά με το αλκοόλ. Έμαθα πολλά για το πρόβλημα, τον τρόπο αντιμετώπισης, τις ομάδες Ανὠνυμων Αλκοολικών. Μίλησα με πρώην αλκοολικούς, δε σας κρύβω ότι σοκαρίστηκα από το κοινωνικό μέγεθος του προβλήματος.
Ο Βήτα έκανε πολλές προσπάθειες, ξοδέψαμε εκατοντάδες ώρες σε συζητήσεις (ναι, εκατοντάδες) και σε κάθε του προσπάθεια ορκιζόταν στον εαυτό του και σε μένα ότι αυτή θα είναι η τελευταία. Μόνο που δεν υπήρξε τελευταία. Ο Βήτα δεν τα κατάφερε. Σήμερα, παραμένει αλκοολικός. Έχει όμως κάτι περίεργο ο Βήτα. Δεν το βάζει κάτω. Κάνει συνεχείς προσπάθειες, έστω και αν τρώει τα μούτρα του. Ακόμη και σήμερα που μιλάμε, εκείνος προσπαθεί, ναι, μέσα στις γιορτές, με το αλκοόλ να ρέει άφθονο γύρω του, να υπάρχει παντού, εκείνος προσπαθεί.
Ο Βήτα ήταν και ο λόγος που έγραψα το ''Μη μελαγχολείς όταν έχεις την ίδια μοίρα με τ᾽ αστέρια'':
Μη ντραπείς όταν κάτω πέσεις
σκέψου ότι τούτο κάνουν για χρόνια τ αστέρια
κάνε το ακόμη ακόμη ξοπίτηδες
και κάθε φορά διαφορετικά να σηκώνεσαι
Όχι, δεν αναγεννάσαι σε κάθε σου σήκωμα
Ναι, μαθαίνεις να ζεις με ανάστημα κοιτάζεις να ζεις πολύτιμα.
Ο Βήτα μού έμαθε πόσο αδύναμος ήμουν σε αυτή την περίπτωση. Πώς δε μπορώ να τα καταφέρω όλα και πως αυτό ήταν το δικό του «παιχνίδι», όχι δικό μου, δικό του. Και γω, όσο κι αν ήθελα να μπω στο τερέν, θα παρέμενα για το υπόλοιπο της ζωής μου ο θεατής, να χειροκροτώ ή να απογοητεύομαι. Αλλά και αυτό, να θυμάστε, είναι κάτι, ιδίως το χειροκρότημα, είναι παραπάνω από κάτι. Τα χτυπήματα της παλάμης μαζεύουν ξανά το κουράγιο του Βήτα, αυτό που κάθε φορά βρίσκει κατακερματισμένο στο πάτωμα. Ο Βήτα θα τα καταφέρει, το ξέρω, ίσως αυτή τη φορά, ίσως την επόμενη, το νιώθω, το ξέρω, γιατί το θέλει πια όσο τίποτε άλλο, γιατί, όπως λέει και μια φίλη μου από την όμορφη Αρμενία, δε γίνεται αλλιώς.
Ο τρίτος φίλος μου, ο Γάμα, είναι εξαρτημένος από τον τζόγο. Είμαστε φίλοι για περισσότερα από 15 χρόνια. Το πρόβλημα το ξέρουμε, και γω και αυτός. Ποτέ όμως δεν το συζητήσαμε. Λίγες μέρες πριν τις γιορτές μού είπε ότι δεν πάει άλλο. Δυστυχώς, διέλυσε την οικογένειά του και κατάφερε να χρεώσει όλο του το οικογενειακό περιβάλλον με δάνεια. Ο ίδιος; Χρωστάει σχεδόν σε όλες τις ελληνικές τράπεζες. Έχει χάσει περίπου 1 εκ. ευρώ και όταν τον παίρνουν οι τράπεζες τηλέφωνο, απαντά να μην τον ψάχνουν, κοιμάται στα παγκάκια (πάντα γελώ όταν μου το διηγείται). Είναι σχεδόν έτοιμος, σχεδόν. Μεγάλο του όπλο το μυαλό, έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης, μένει να τον ξοδέψει όχι για να νικήσει στη ρουλέτα αλλά για να νικήσει τη ρουλέτα και να τη βγάλει από τη ζωή του. Αν κάτι εύχομαι σε αυτές τις γιορτές, είναι να βάλει ο Γάμα μπρος. Και γω θα του συμπαρασταθώ όσο μπορώ, με αυτό που κάνω πάντα, κουβεντιάζοντας. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι, έμαθα πια. Ξέρω πως πρέπει να προσπαθήσει με κάθε κύτταρο του σώματός του, να επιστρατεύσει κάθε του σκέψη στο σκοπό αυτό, να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, χωρίς δικαίωμα στο λάθος. Αυτό είναι, τίποτε λιγότερο, πολλά περισσότερα.
Ίσως αναρωτιέστε το λόγο που σας τα διηγούμαι όλα αυτά. Ο λόγος είναι ότι οι εξαρτημένοι νιώθουν ότι όποιος δεν έχει ζήσει το πρόβλημά τους δε μπορεί να τους καταλάβει, όποιος δεν έχει ανέβει το γολγοθά της προσπάθειας να διακόψει δε μπορεί και δε δικαιούται να τους δίνει συμβουλές. Τούτο σημαίνει πως το 19χρονο κορίτσι-πρότυπο από τη μακρινή Νέα Υόρκη μπορεί να δώσει περισσότερη δύναμη και κουράγιο στον εξαρτημένο απ᾽ ότι οι γονείς του, ο/η σύντροφός του, τα αδέρφια του, καθότι εκείνη διέσχισε αυτό το τεράστιο βουνό που στέκει τόσο κοντά του που δε μπορεί καν να δει την κορυφή.
Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε τη χρησιμότητα αυτού του βίντεο ή επί παραδείγματι το επιτυχημένο στόρι του Γιάννη Μπουτάρη ο οποίος πολλές φορές έγλειψε στον πάτο της ζωής του τις τελευταίες σταγόνες αλκοόλ και σήμερα είναι δήμαρχος της ψυχής κάθε εξαρτημένου που προσπαθεί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πραγματικοί νικητές της ζωής και είναι παράδειγμα προς κάθε εξαρτημένο που δεν πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει, είναι αυτοί που του δείχνουν κάθε μέρα ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, και, πως η άλλη ζωή, αυτή μακριά από τις εξαρτήσεις, είναι η αληθινή.
