Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 6:50:13 μμ
Δευτέρα, 01 Μαρτίου 2021 21:33

Ο χρήσιμος κοινωνικός θόρυβος του #MeToo

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ οι:
- Φωτεινή (Φαίη) Κυριακίδου, Σύμβουλος Ανάπτυξης / Φιλόλογος Παν. Ιωαννίνων / Υπεύθυνη Γυναικών Ν.Δ. Νέας Σμύρνης.
- Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. στις Διεθνείς Σπουδές, Ευρωπαϊκές Σπουδές και Διπλωματία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος.

 

Το κίνημα #MeToo δεν ξεκίνησε από την Ελλάδα, παρόλο που αρκετοί στη χώρα μας μόλις τώρα συνειδητοποιούν τους σκοπούς και τη σημασία του. Κάλιο αργά παρά ποτέ. Το ζήτημα δεν είναι κομματικό είναι κοινωνικό! Στην πραγματικότητα οι κάθε είδους παρενοχλήσεις -σωματικές και λεκτικές-, και ιδιαιτέρως οι σεξουαλικής φύσεως, σωρεύονταν επί δεκαετίες στην παγκόσμια βιομηχανία του θεάματος, αθλητισμού και πολιτικής, μέχρι το ξέσπασμα της υπόθεσης Ουάινσταϊν το 2017 και της συνακόλουθης χιονοστιβάδας αποκαλύψεων για εκατοντάδες, λιγότερο ή περισσότερο γνωστά, πρόσωπα της σοουμπίζ και όχι μόνο. Σωπάσαμε όλοι, γενεές επί γενεών. Και χείριστα πράξαμε. Προφανώς κάθε υπόθεση σεξουαλικής, σωματικής, ψυχολογικης κλπ κακοποίησης έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία. Δύο όμως από αυτές ήταν που πραγματικά «γύρισαν τον τροχό» ώστε να γίνει το πρώτο βήμα για μια πιο υγιή κοινωνία: οι υποθέσεις του Χάρβεϊ Ουάινσταϊν και του Ντομινίκ Στρος-Καν. Στην πρώτη περίπτωση είχαμε έναν πανίσχυρο χολιγουντιανό παράγοντα, ο οποίος επί χρόνια έκανε κατάχρηση της εξουσίας του διαιωνίζοντας μια φρικτή «παράδοση» της βιομηχανίας. Στη δεύτερη, μια κορυφαία πολιτική φιγούρα, που θα γινόταν κατά πάσα πιθανότητα ο επόμενος Γάλλος πρόεδρος, κατέρρευσε σε μία ημέρα. Οι συνέπειες της πτώσης του, πέρα από ηθικές, εκτείνονται προφανώς και στο γεωπολιτικό πεδίο, αφορούν δε άμεσα και τη δική μας χώρα. Ο δικός μας ασκός του Αιόλου άνοιξε και οι ισχυροί άνεμοι που ξέσπασαν είναι δύσκολο να κοπάσουν… ευτυχώς! Άνθρωποι βαρύτατα κακοποιημένοι, αθλητές και πρωταθλητές και ταλέντα που ίσως δεν πάτησαν ποτέ στο σανίδι ή ουδέποτε βγήκαν στο γυαλί, βρήκαν την τεράστια δύναμη να μιλήσουν… ναι, τώρα. Γιατί τώρα; Γιατί τώρα μπόρεσαν, τώρα ήθελαν, τώρα βρήκαν το θάρρος. Γιατί, έτσι! Τέλος. Κολλήσανε πολλοί σε ένα «γιατί» του οποίου η απάντηση μάς είναι πλήρως αδιάφορη και τόσο μικρή μπροστά στη βαναυσότητα των υποθέσεων. Ψυχές πληγωμένες σήκωσαν την ψυχή τους, την άνοιξαν και ελπίζουμε να ανακουφίστηκαν. Ονόματα και καριέρες τεραστίου βεληνεκούς λύγισαν μπροστά στα θύματά τους και κρύφτηκαν στα καβούκια τους. Αν βαίνουμε προς μία αλλαγή; Ευχής έργον. Είναι στο χέρι μας και στις οικογένειες που ΕΜΕΙΣ θα δημιουργήσουμε να βγάλουμε στον κόσμο ανθρώπους που θα σέβονται έτι περισσότερο ένα σώμα, μία ψυχή, ένα ταλέντο… γενικά που θα σέβονται. Εδώ δε βρισκόμαστε στα αχανές στομάχι μιας π.χ. αμερικάνικης κουλτούρας, με τόσο μεγάλο στόμα που όλους μας καταπίνει- κι ας γίνει ένα μπαμ όσο ηχηρό και να είναι. Εδώ ο κρότος ήταν τόσο δυνατός και αυτόν τον ήχο οφείλουμε να τον διατηρήσουμε και να τον κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά. Εμείς σε πιστεύουμε τάδε γυναίκα/τάδε άνδρα, θύμα! Μίλα… Η πραγματική δικαιοσύνη δεν λήγει ποτέ, δεν έχει προθεσμία.