Άφωνη παρακολουθεί η παγκόσμια κοινότητα το αποτρόπαιο πρόσωπο του ισλαμικού φονταμενταλισμού στο Αφγανιστάν.

Πολλές οι λεκτικές και οι γραπτές καταδίκες σε παγκόσμιο επίπεδο, από επίσημα, και μη, χείλη και γραφίδες.

Γενική η κατακραυγή για τη μοίρα των γυναικών στα χέρια της βάρβαρης θρησκοληψίας των Ταλιμπάν.

Γυναίκες και παιδιά πρόκειται να βιώσουν τον Μεσαίωνα στον 21ο αιώνα, στο όνομα μιας θρησκείας, τα κείμενα της οποίας ερμηνεύονται κατά απάνθρωπα ακραίο τρόπο.

Η πολιτισμένη Δύση δείχνει να θρηνεί, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι στους σημερινούς διαχειριστές  του πλούσιου υπεδάφους της πολύπαθης χώρας.

Αμερική και Ρωσία δεν πείθουν, ούτε  γιατί κάποτε εισέβαλαν, ούτε σήμερα γιατί η πρώτη αποχωρεί από το Αφγανιστάν, χωρίς να ληφθεί μέριμνα στοιχειώδους προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ο καθηγητής κ. Χρήστος Ροζάκης διδάσκει, ότι το Διεθνές Δίκαιο έχει αποδεχθεί την αρχή της «υποχρέωσης προστασίας» (duty to protect), ως αξιωματική προσταγή προς αυτές τις δυνάμεις που μπορούν, λόγω της ισχύος τους, να επεμβαίνουν ώστε να αποφεύγεται μία μείζων ανθρωπιστική κρίση ή και να την καταστέλλουν σε περίπτωση που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί.

Πριν όμως ανοίξουμε την κερκόπορτα των επεμβάσεων της κάθε υπερδύναμης στα πιο αδύναμα κράτη, θα πρέπει πρώτα να διαςφαλίσουμε τον μη προσχηματικό χαρακτήρα της κάθε ανάμειξης στα εσωτερικά μιας χώρας. Κι αυτό μπορεί να διασφαλιστεί μόνο από τον ΟΗΕ, ο οποίος, με τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) ή και άλλης ένωσης κρατών, θα δίνει μια τέτοια εντολή, είτε σε ένα κράτος, είτε σε ομάδα κρατών. 

Έτσι η διεθνής κοινότητα θα εγγυάται την προσωρινότητα της κάθε επέμβασης, και θα επιβλέπει την πορεία των πραγμάτων στη χώρα όπου έχει διαπιστωθεί καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την κάθε επεμβαίνουσα δύναμη να λογοδοτεί στους εντολείς της, αν οι πράξεις της παραβιάζουν ή όχι τη διεθνή νομιμότητα.

Επίσης, με τον τρόπο αυτό η Δύση θα αποδείξει εμπράκτως τον Διαφωτισμό της και τη συνοχή της απέναντι σε ακραίες περιπτώσεις βίας κατά πληθυσμού.

Δεν έχει ξεχαστεί το εμπάργκο του ΟΗΕ προς τη Νότια Αφρική εξαιτίας του εκεί απαρτχάιντ, και θλιβερές είναι οι διαπιστώσεις για κράτη και πρόσωπα (της ημεδαπής και της αλλοδαπής) που αποκόμισαν μεγάλα οικονομικά οφέλη από την παραβίαση της απόφασης των Ηνωμένων Εθνών, αξιοποιώντας αρκούντως τη μη υποχρεωτικότητά της. 

Και κάτι τελευταίο.

Διερωτώμαι:

Αν Αφγανοί φυγάδες με γυναικόπαιδα κατορθώσουν να έλθουν στα ευρωπαϊκά σύνορα της χώρας μας, εμείς, και η υπόλοιπη Ευρώπη, θα τους αντιμετωπίσουμε ως μετανάστες ή ως διεθνώς προστατευόμενους πρόσφυγες;

Ίδωμεν.