Τόσες και τόσες υποσχέσεις που αποδείχθηκαν κούφιες! Πόσες μεγαλοστομίες που ειπώθηκαν, απλά για λαϊκή κατανάλωση! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: «Δε θέλουμε την ανοχή, επιδιώκουμε τη συμμετοχή», υποστήριξαν προεκλογικά οι νυν κυβερνώντες. Πόσο μεγάλη υποκρισία! «Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις», ήρθε η διάψευση: Ποια συμμετοχή; Από την πρώτη στιγμή αγνόησαν το λαό σε τέτοιο βαθμό όσο δεν είχε γίνει πότε μέχρι τώτα. Του στέρησαν θεμελιώδη δικαιώματα (ασφαλιστικά, μισθολογικά, εργασιακά) χωρίς καν να του εξηγήσουν το γιατί και τον οδηγούν ολοένα και πιο βαθιά στην απαξίωση και στην απόλυτη μιζέρια. Και μάλιστα, και εδώ ίσως συνίσταται η μεγαλύτερη απάτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, διατείνονται πως ό,τι κάνουν το κάνουν για να μας σώσουν!!!
Αγνοώντας, φυσικά, το αλάνθαστο κριτήριο του σοφού ελληνικού λαού.
Προχωρώντας θα θυμηθούμε το περίφημο «λεφτά υπάρχουν»! Και που πήγαν κ. Πρωθυπουργέ; Εδώ δύο τινά συμβαίνουν: Ή δεν υπήρχαν τα χρήματα και ο κ. Παπανδρέου αγνοούσε την πραγματικότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ικανότητα του να κυβερνήσει τον τόπο (στο κάτω κάτω αν δεν ήξερε ας ρώταγε) ή μας χλεύαζε ασύστολα και αδιάντροπα θεωρώντας μας εντελώς μα  εντελώς ηλίθιους.
Στο όνομα της μείωσης του ελλείματος  πήραν τα σκληρότερα μέτρα των τελευταίων δεκαετιών, λες και εμείς οι απλοί πολίτες δημιουργήσαμε τα τεράστια χρέη και καταχραστήκαμε αυτόν τον χαμένο πακτωλό χρημάτων. Και για να μας εξευμενίσουν, ανακοίνωσαν περικοπές και στους μισθούς των βουλευτών-βολευτών. Μα ποιόν κοροϊδεύουν επιτέλους; Οι 300 αντιπρόσωποι του έθνους μας βάζουν περισσότερα χρήματα στην ήδη γεμάτη τσέπη τους, διότι έστησαν τη μηχανή με τις συνεδριάσεις των επιτροπών. Μειώθηκαν οι μισθοί τους και αυτοί αύξησαν τις συνεδριάσεις τους κάνοντας και τρεις (3) την ημέρα για να τζογάρουν τα χαμένα, πετώντας μας κατάμουτρα πόσο καλά γνωρίζουν τις πλάγιες οδούς και πόσο ανεγκέφαλοι είμαστε όλοι εμείς που τρέχουμε και τους κάνουμε τεμενάδες με κάθε ευκαιρία. Για να μην αναφερθούμε στο άλλο σκάνδαλο της βουλής, στους δεκαέξι (16) μισθούς των υπαλλήλων της (Φαίνεται πως οι υπάλληλοι του ναού της δημοκρατίας είναι παιδιά ενός ανώτερου Θεού).
Άραγε κάποιος απ’ όλους αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες μας και μας βλέπουν μόνο σαν αριθμούς και στατιστικά στοιχεία μπήκε στον κόπο να διε ιδίοις όμμασι πως ζουν οι απλοί πολίτες; Πώς τα βγάζουν πέρα οι νέοι της γενιάς των 700 ευρώ που τώρα έγινε η γενιά των 500 ευρώ; Αναρωτήθηκαν πώς βγαίνει ο μήνας για τους περισσότερους μισθωτούς και συναξιούχους που η αφαίμαξη των εισοδημάτων τους τους οδηγεί σητν απόλυτη εξαθλίωση; Αναρωτήθηκαν πώς αισθάνονται οι άνεργοι που πολλαπλασιάζονται καθημερινά και δεν μπορούν να βρουν δουλειά της προκοπής για να συντηρήσουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους; Και πώς αισθάνονται όλοι αυτοί όταν βιώνουν και την πρόκληση της εξουσίας που στο πρόσωπο της Υφυπουργού κας Τζάκρη κάνει εμφάνιση με σινιέ μοντελάκια υψηλών οίκων ραπτικής (στην πρόσφατη επίσκεψή της στη πόλη μας με αφορμή τον εορτασμό της απελευθέρωσης) την ώρα που αυτοί δεν έχουν τα απολύτως απαραίτητα;
Έλεος πια! Διατεινόσαστε πως ευαγγελίζεστε μια νέα πορεία, μια φυγή προς τα μπρος. Πως θα αναδείξετε τους άριστους και όχι τους αρεστούς. Κάποιοι το πίστεψαν, τρομάρα τους. Το αποτέλεσμα: η κομματοκρατία βασιλεύει και απλώνεται. Κάποιοι αναλαμβάνουν υπουργικά αξιώματα με μοναδικά προσόντα τη γνωριμία τους με τον Πρωθυπουργό στις κάθε λογής ιδιωτικές εξορμήσεις του, όπως γυμναστήρια, θαλάσσιες αποδράσεις, αθλητικές δραστηριότητες. Κάποιοι διορίζουν τα αδέλφια τους, τους συμπεθέρους τους...
Το χειρότερο όμως όλων είναι οι προσδοκίες που καλλιέργησαν στον ελληνικό λαό που πίστεψε πως η κατάσταση θα βελτιωνόταν. Αντ’ αυτού, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μιας πρωτοφανούς λαίλαπας που αδειάζει τις τσέπες μας, μας απαξιώνει, μας υποβιβάζει, μας υποτιμά. «Δε χρειάζονται μέτρα» μας έλεγαν στην αρχή. Και πήραν μια σειρά από σκληρά... «Δε θα χρειαστούν άλλα μέτρα, μας είπαν στη συνέχεια» Και πήραν άλλα σκληρότερα... Δυστυχώς έπεται συνέχεια... Η αποτελεσματικότητα δε, αυτών των μέτρων:
Οι τυφλοί θ’ ακούσουν και... οι κουφοί θα δουν!!! Τόσο καλά!!!
Αλλά είπαμε: η Μπαρτσελόνα έχει τον Μέσι και εμείς έχουμε το δικό μας Μεσσία που πιστεύει πως ο προορισμός του επί της Γης είναι να σώσει την Ελλάδα. Και μπορεί να το καταφέρει. Μόνο που τότε δε θα υπάρχουν πια Έλληνες για τον χειροκροτήσουν και να τον αποθεώσουν...