Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 3:06:19 μμ
Τετάρτη, 17 Μαρτίου 2021 22:22

Περί αριστείας, Προτύπων και άλλων ...δαιμονίων

Του Χρήστου Σπίγκου.
Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διενεργείται ένας δύσκολος διάλογος μεταξύ διάφορων πολιτικών αφετηριών, κομματικών διαδρομών, αντιλήψεων, εμπειριών και απόψεων περί του εκάστοτε πρακτέου.
Κάτι ανάλογο συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν διεθνείς ανατροπές στον αστερισμό του «υπαρκτού» Σοσιαλισμού επέβαλαν την ανάγκη διαλόγου και συμπόρευσης των ιστορικά κύριων εκδοχών της ελληνικής Αριστεράς.
Σήμερα, οι συνέπειες και τα αποτελέσματα της πρόσφατης πολύχρονης οικονομικής κρίσης διαμόρφωσαν ένα πολιτικό τοπίο διαφορετικό από εκείνο που είχε προκύψει από την Μεταπολίτευση του 1974.
Στην πρώτη περίπτωση, το συναινετικό εγχείρημα προκάλεσε βελούδινα διαζύγια και επώδυνες διασπάσεις, μεταξύ εκείνων που δεν κατόρθωσαν να υπερβούν κορυφαίες ιστορικές αντιπαραθέσεις.
Στη δεύτερη περίπτωση, η ταχεία μεταβολή της εκλογικής συμπεριφοράς και η μετατόπιση μεγάλου τμήματος των ψηφοφόρων της  Κεντροαριστεράς στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς, δημιούργησαν έναν πλατύ χώρο διαλόγου κάτω από την επωνυμία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Το σημερινό ελπιδοφόρο εγχείρημα παρουσιάζει εξαιρετικές δυσκολίες, γιατί όλοι οι συμμετέχοντες καλούνται να επανανοηματοδοτήσουν έννοιες, κάποιες από τις οποίες έχουν παγιωθεί στα διαφορετικά συστεγαζόμενα συλλογικά υποσυνείδητα.
Επίσης κάποιες έννοιες έχουν κακοποιηθεί στη δίνη του εν πολλοίς επιδερμικού «διαλόγου» που καθημερινά στήνεται σε χαρακώματα, πρόχειρα στημένα από φορτισμένους εθελοντές υπεράσπισης της τρέχουσας κομματικής ορθοδοξίας.
Μια εξόχως κακοποιημένη έννοια είναι θαρρώ εκείνη της αριστείας, που φαντάζει ως εξοβελιστέα από τη «γνήσια» αριστερή συνείδηση. Το αποτέλεσμα, να εκχωρηθεί ως ειρωνικό δώρο στους πολιτικούς της αντιπάλους, οι οποίοι πολύ φυσιολογικά την υποδέχθηκαν ως τιμή και όχι ως όνειδος. Και όλα αυτά γιατί στην καθημερινή, και εν πολλοίς συνθηματολογική, αντιπαράθεση δεν βρέθηκε χρόνος να διευκρινιστεί ότι, η Αριστερά όχι μόνο σέβεται τους άριστους, αλλά αγωνίζεται για την εξάπλωσή τους σε όλους τους τομείς και όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Δηλαδή ότι η Αριστερά δηλώνει το αγωνιστικό της παρών, ώστε η κρατική φροντίδα να μην περιορίζεται στους ολίγους, αλλά να δίνει τη μάχη για τη συνεχή βελτίωση και των υπολοίπων. Θαυμάζουμε τον πρώτο, φροντίζουμε να βελτιωθεί και ο τελευταίος.
Κάτι ανάλογο, εκτιμώ ότι θα πρέπει να συμβεί και στην περίπτωση της ίδρυσης Πρότυπων και Πειραματικών σχολείων. 
Δηλαδή, η αποδοχή των εν λόγω σχολείων δεν πρέπει ούτε κατ' ελάχιστο να σημάνει την αποδυνάμωση του αγώνα της Αριστεράς για βελτίωση όλων των βαθμίδων της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Το επικείμενο συνέδριο και οι προ αυτού διαδικασίες είναι χρυσές ευκαιρίες να τεθούν όλα τα αυτονόητα, αλλά όχι υποχρεωτικά ευνόητα, στο τραπέζι του απροκατάληπτου διαλόγου, προκειμένου να διαλυθούν σκιές και σκόπιμες ή άσκοπες παρανοήσεις.