Ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου 1996,( πριν από είκοσι πέντε χρόνια), σε δύο βραχονησίδες του Αιγαίου μας, οι οποίες δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις χιλιάδες άλλες που βρίσκονται διάσπαρτες σε αυτό και μάλιστα κάποιες από αυτές πολύ πιο κοντά στα παράλια της Τουρκίας, διαδραματίστηκε ένα από τα θλιβερότατα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας, το οποίο τραυμάτισε το ηθικό των τότε στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, παραλλήλως δε την εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια της Πατρίδος μας.
Όχι φυσικά και της τότε πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας (;), οι οποίοι δυστυχώς φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και απεδείχθησαν ό,τι ήσαν ανάξιοι χειρισμού κρίσεων, με αποτέλεσμα η γειτονική μας χώρα η Τουρκία, η οποία εποφθαλμιά το Αιγαίο μας, (για τον ορυκτό μας πλούτο και όχι μόνο), κατάφερε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα να δημιουργήσει «γκρίζες ζώνες» στον χώρο αυτόν αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.
Δυστυχώς αυτή η μαύρη σελίδα της ιστορίας του τόπου μας ξεχάστηκε, όπως τόσες άλλες, χωρίς να ματώσει πολιτικό ρουθούνι.
Εκείνοι όμως που μάτωσαν τηρώντας τον όρκο προς την Πατρίδα:
«…Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.»,
ήταν ο Αντιπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός του μοιραίου ελικοπτέρου.
Όμως τι πραγματικά συνέβη τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου του 1996 στα Ίμια;
Γιατί η Τουρκία διάλεξε τις συγκεκριμένες βραχονησίδες, που όπως προανέφερα υπάρχουν και άλλες ποιο κοντά στα παράλιά της, αν ήθελε μόνο να δημιουργήσει ένα θερμό επεισόδιο, όπως συνήθως κάνει εδώ και χρόνια σε θάλασσα και αέρα; Μήπως κρύβουν κάποιο μυστικό;
Αρχικώς η κατάληψη τους από τους Τούρκους καταδρομείς, και η υποστολή της Ελληνικής σημαίας (δεν την πήρε ο Αιγαιοπελαγίτικος αέρας, ούτε ο Αίολος) που είχε προηγηθεί, έγειραν θέμα αμφισβήτησης, από την Τουρκία, της Ελληνικής κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου.
Κάτι τέτοιο ήταν ( και εξακολουθεί να είναι) αιτία πολέμου για οποιοδήποτε κράτους του οποίου του κατακτούν τμήμα της εδαφικής κυριαρχίας του.
Συνεπώς εκείνη την νύχτα οι Τούρκοι καταδρομείς κατέκτησαν την μικρή βραχονησίδα των Ιμίων και κατείχαν Ελληνικό έδαφος για πολλές ώρες. Κάτι που είχε να γίνει από το 1974 στην Κύπρο.
Αποτέλεσμα αυτής της πράξης τους ήταν το ότι ακόμη και σήμερα η ευρύτερη θαλάσσια περιοχή να θεωρείται από την Τουρκία «γκρίζα ζώνη».
Ας δούμε όμως αναλυτικώς τα γεγονότα και τι διαδραματίστηκε στις βραχονησίδες των Ιμίων, εκείνη την γκρίζα ημέρα και για ποιο λόγο:
Στις 28 Ιανουαρίου του 1996 μία ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων από την εφημερίδα Χουριέτ (Hurriyet) πετά με ελικόπτερο πάνω από την μεγάλη βραχονησίδα και υποστέλλει την Ελληνική σημαία υψώνοντας την Τούρκικη.
Βγάζουν φωτογραφίες του ανδραγαθήματος τους και επιστρέφουν στην Τουρκία.
Το συμβάν γίνετε γνωστό στο ελληνικό υπουργείο Αμύνης την ίδια μέρα και με εντολή του Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχου Λυμπέρη η τούρκικη σημαία αποστέλλετε και υψώνετε πάλι η Ελληνική.
Δίνετε η εντολή σε όλες τις μονάδες του στρατού να είναι σε ετοιμότητα για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου.
Στις 30 Ιανουαρίου έρχεται στο φως (τυχαία πάντα) τουρκικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία διεκδικεί βραχονησίδες του αιγαίου που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια.
Επικρατεί ένταση αυξημένη κινητικότητα στην περιοχή και το απόγευμα πλοία του πολεμικού ναυτικού και των δύο χωρών παρατάσσονται σε διάταξη μάχης στην ευρύτερη περιοχή των Ιμίων. Άνδρες των Ο.Υ.Κ αποβιβάζονται στην μεγάλη βραχονησίδα και άνδρες των ειδικών δυνάμεων στην Καλόλιμνο.
Στις 23:00 διατάσσεται επιστράτευση στις μονάδες του Έβρου και των νήσων αιγαίου.
Οι μονάδες του Δ΄Σ.Σ. εξέρχονται στους προβλεπόμενους από τα σχέδια χώρους διασποράς με πλήρη επάνδρωση και έτοιμες ακόμη και για το ενδεχόμενο πολέμου με την Τουρκία.
Στις 01:30 τα ξημερώματα, και ενώ οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή είναι κάκιστες και η ορατότητα μηδενική, 10 άνδρες της μονάδες υποβρυχίων καταστροφών του τουρκικού ναυτικού (SAT) διαφεύγουν της προσοχής των πλοίων και αποβιβάζονται στην μικρή βραχονησίδα των Ιμίων.
Τα γεγονότα που ακολουθούν είναι αυτά που επιμελώς το σάπιο πολιτικό κατεστημένο των κυβερνώντων χαρτογιακάδων, (οι περισσότεροι των οποίων υπηρέτησαν την θητεία τους στο «κλεινόν άστυ» ή και καθόλου), τα απέκρυψαν επιμελώς από τον Ελληνικό λαό, ο λόγος; Πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες ή και έξωθεν πιέσεις (ως συνήθως).
Στην μικρή βραχονησίδα πριν να επιβιβαστούν οι Τούρκοι κομάντος είχαν επιβιβαστεί 2 Έλληνες των Ο.Υ.Κ. Βλέποντας αυτοί τους Τούρκους κατάφεραν να τους αιφνιδιάσουν και να τους αφοπλίσουν.
Αφού τους κατέστησαν αιχμαλώτους επικοινώνησαν με την μονάδα τους και ιεραρχικά ειδοποιήθηκαν ο Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Λυμπέρης, το υπουργείο αμύνης, ο υπουργός αμύνης Γ. Αρσένης και ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης.
Ακολούθησε συνδιάσκεψη με τον πρωθυπουργό και αφού επικοινώνησαν με τον Ναύαρχο Λυμπέρη του ανακοίνωσαν ότι πρέπει να ελευθερώσουν τους Τούρκους αιχμαλώτους και να τους επιστρέψουν τον οπλισμό τους.
Περιπολικό σκάφος του ναυτικού πλησιάζει την μικρή βραχονησίδα και αφού ελευθερώνει τους Τούρκους, επιβιβάζει τους 2 Έλληνες των ΟΥΚ και αποχωρεί από την περιοχή.
Το ίδιο διατάσσονται να κάνουν και οι υπόλοιποι Έλληνες των ΟΥΚ από την μεγάλη βραχονησίδα.
Ελεύθεροι λοιπόν οι Τούρκοι πάνω στην βραχονησίδα, εμείς αποχωρούντες (απόφαση πολιτική και όχι στρατιωτική), σηκώνουν την τούρκικη σημαία κατεβάζοντας την Ελληνική (δεν την πήρε ο αέρας), που επίσης κυμάτιζε και στην μικρή βραχονησίδα, και παραμένουν σύμφωνα με τις εντολές που είχαν λάβει στην θέση τους.
Περίπου στις 05:00 τα ξημερώματα απογειώνεται από την φρεγάτα ΝΑΥΑ ΡΙΝΟ του Ελληνικού ναυτικού ένα ελικόπτερο ΑΒ-212 για να επιθεωρήσει πάνω από την μικρή βραχονησίδα και να δει εάν οι Τούρκοι κομάντος είναι ακόμη εκεί ή έχουν εγκαταλείψει τις θέσεις τους.
Το ελικόπτερο αφού πλησίασε την βραχονησίδα δέχτηκε τα πυρά και των 10 Τούρκων, που φυσικά δεν είχαν φύγει ακόμη, με αποτέλεσμα να καταπέσει λίγο αργότερα παίρνοντας μαζί του στον θάνατο και τους τρεις επιβαίνοντες αξιωματικούς:
Αντιπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση. Αντιπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και σημαιοφόρο Έκτορα Γιαλοψό.
Η επισυναπτόμενη φωτογραφία δείχνει την άτρακτο του ελικοπτέρου που φαίνονται καθαρά οι τρύπες από τις σφαίρες τον Τούρκων (μοιάζουν για τρύπες από πριτσίνια;).
Βεβαίως σύμφωνα με το πόρισμα θεωρήθηκε ως ατύχημα, λόγω των επικρατουσών δυσμενών καιρικών συνθηκών και πολλές άλλες ερμηνείες, όπως καρδιακή προσβολή του χειριστού κλπ, οι οποίες σκοπίμως διέρρευσαν στον τύπο.
Το συμβάν γίνετε γνωστό στους υπουργούς και τον πρωθυπουργό που συνεδριάζουν εκ νέου και μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τους Τούρκους ομολόγους τους και φυσικά με την διαμεσολάβηση των Αμερικανών (τυχαίο;) αποφεύγεται η γενικευμένη πολεμική σύρραξη.
Στις 06:10 το πρωί οι υπουργοί άμυνας και εξωτερικών, Γ. Αρσένης και Θ. Πάγκαλος, ανακοινώνουν την συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας με προσωπική παρέμβαση του Αμερικανού προέδρου Κλίντον (Clinton) και του ειδικού διαμεσολαβητή Χόλμπρουκ ( Holbrooke).
Μετά την κατάρριψη του ελικοπτέρου οι Τούρκοι διατάσσονται να εγκαταλείψουν την βραχονησίδα και περισυλλέγονται από τουρκικό περιπολικό σκάφος ένα μίλι ανατολικότερα.
Όμως τι επιπτώσεις θα είχε για την Τουρκία αν αποκαλυπτόταν ο πραγματικός σκοπός αυτής της ενέργειά της με την εισβολή σε γειτονικό έδαφος αναιτίως , και η κατάρριψη του ελικοπτέρου; Σίγουρα θα κινδύνευε να καταδικαστεί και μείνει για πάντα στο περιθώριο.
Έτσι αποφασίζει να σβήσει τα ίχνη του αποτρόπαιου εγκλήματος της με ένα νέο έγκλημα.
Μία εβδομάδα μετά τα γεγονότα των Ιμίων επιβιβάζει και τους 10 κομάντος, που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση, σε ένα ελικόπτερο και τους καταρρίπτει σε θαλάσσια περιοχή με αποτέλεσμα όλοι τους να βρουν τραγικό θάνατο.
…Το περιστατικό πέρασε τότε και στον Ελληνικό τύπο, σαν ένα ατυχές της μοίρας γεγονός.
Γιατί όμως η Τουρκία έστησε όλο αυτό το τραγικό πανηγύρι στην περιοχή των Ιμίων; Σίγουρα όλοι έχετε καταλάβει ότι υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή.
Κάποιοι θα πουν το πετρέλαιο που υπάρχει εκεί και είναι πράγματι πολύ. Είναι λοιπόν και το πετρέλαιο αλλά ο βασικότερος λόγος είναι το «όσμιο».
Το όσμιο (ανήκει στην ομάδα του λευκόχρυσου και είναι ένα από τα σκληρότερα στοιχεία που βρίσκονται στη φύση) είναι το ποιο ακριβό και δυσεύρετο ορυκτό του πλανήτη με χρήση στην στρατιωτική και όχι μόνο βιομηχανία. 8 τόνοι χρυσού για 1 κιλό όσμιο!!!
Για αυτό «κυνηγάνε» την Ελλάδα… Σύμφωνα με παλιές μελέτες επιστημόνων έχουν βρεθεί τεράστιες ποσότητες οσμίου στις βραχονησίδες των Ιμίων που είναι μεγάλης καθαρότητας και φυσικά εξορύξιμες.
Επίσης πολύς χρυσός αλλά και κόκκινος υδράργυρος (ένα κιλό όσμιο, κοστίζει όσο 8 τόνοι χρυσού και ένα κιλό κόκκινος υδράργυρος αγοράζεται με 2 τόνους χρυσό).
Η έρευνα αυτή δεν είναι κάτι το άγνωστο για τα αρμόδια υπουργεία της χώρας μας αλλά και την Τουρκίας.
Το παράξενο είναι ότι ουδέποτε η Ελλάδα θέλησε να αξιοποιήσει αυτά τα κοιτάσματα οσμίου, σε αντίθεση με την Τουρκία που εκεί αποσκοπούσε χωρίς καν να της ανήκουν.
Αφού όμως πιέστηκε όπως είδαμε από τους Αμερικανούς (για δικά τους συμφέροντα) και κατάλαβε ότι δεν μπορεί να προσαρτήσει τις βραχονησίδες, άλλαξε την τακτική της και αποφάσισε να αμφισβητήσει και την Ελληνική κυριαρχία στην περιοχή, δημιουργώντας «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο.
Να αναφέρω ότι όσμιο υπάρχει σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας. Και εδώ αρχίζουν και μπαίνουν σε εφαρμογή τα μεγάλα σχέδια των «αγαπημένων συμμάχων» μας που προσπαθούν να μας διαλύσουν και με την μέθοδο του σαλαμιού, να μας κάνουν ενδεχομένως κρατίδια- κρατίδια για να το εκμεταλλευτούν.
Δυστυχώς το θέμα των Ιμίων μπήκε και αυτό στο χρονοντούλαπο της ιστορίας παραποιημένο, όπως όλα τα άλλα θέματα που έχουν να κάνουν με τις παραβιάσεις που δεχόμαστε από την Τουρκία, τις απειλές στους Έλληνες ψαράδες της περιοχής και την αδιάλλακτη αλαζονεία που συνεχίζει να επιδεικνύει, ακόμη και σήμερα με τις ανερυθρίαστες αξιώσεις και ιταμές προκλήσεις της.
Έτσι λοιπόν, όλα «λειτούργησαν κανονικώς», όπως μας είπαν οι τότε κυβερνώντες, και χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες τους αποφύγαμε την ένοπλη σύρραξη με την Τουρκία. Είπαν και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Αμερικανούς μέσα στην Βουλή και όλα: «τέλος καλό, όλα καλά».
Το γεγονός λοιπόν αυτό, οι τότε κυβερνώντες πολιτικοί μας, το θεώρησαν επιτυχία ή μάλλον έτσι το παρουσίασαν, έχοντας στο πολιτικό τους μυαλό το γεγονός ότι, ο Ελληνικός λαός ξεχνάει εύκολα, δεν θα θυμάται τίποτα σε λίγα χρόνια και θα «τρέχει» πάλι να μας ξανά ψηφίσει. Μήπως δεν είναι αλήθεια;

Τελικώς «τις πταίει»; Οι πολιτικοί ή εμείς;

Αγαπητοί αναγνώστες, τελικά είχαν – έχουν δίκιο οι κυβερνώντες μας, οιονδήποτε αποχρώσεων και πεποιθήσεων, ότι ο Ελληνικός λαός πράγματι ξεχνά πολύ εύκολα.

Ξεχάσαμε δυστυχώς όλοι μας τους τρεις ήρωες αξιωματικούς που στάλθηκαν εκεί ως πρόβατα επί σφαγή (αναλώσιμους μας θεωρούν).

Ξεχάσαμε το πόσο ανεύθυνοι ήσαν πάντοτε οι πολιτικοί της Ελλάδας.

Ξεχάσαμε το πόσο μας διχάζουν τα κόμματα και γεμίζουμε πλατείες και δρόμους, ακόμη και τώρα, για να ακούμε τις ίδιες ανακυκλωμένες και μη εφαρμόσιμες σε ένα μεγάλο βαθμό, φρούδες υποσχέσεις τους.

Πολλές φορές σε άρθρα μου ανέφερα ότι, ως λαός έχουμε γράψει χρυσές σελίδες δόξης, αλλά και μαύρες σαν αυτή των Ιμίων.
«Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε…»
Αιωνία η μνήμη των τριών αδικοχαμένων συναδέλφων.