Τετάρτη, 24 Απριλίου 2024, 8:09:28 μμ
Δευτέρα, 20 Απριλίου 2020 20:29

Το τελευταίο Πάσχα με τον νουνό μου

Φέτος προγραμματίσαμε, μετά από πολλά χρόνια, να κάνουμε οικογενειακώς Πάσχα στο χωριό μας.

Καλός ο προγραμματισμός, αλλά καλύτερη η υπακοή στην επιτακτική ανάγκη της εποχής,  του περιορισμού στο σπίτι μας. Προέχει η προστασία του κοινωνικού συνόλου. Με υγεία του χρόνου θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό. Φέτος ΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.

 

Έτσι αποφάσισα να ανάψω ένα κερί στη μνήμη του αγαπημένου μου νονού, του Παναγιώτη Παρασκευούδη του Δήμου, καταγράφοντας μια δύο στιγμές από εκείνες που σηματοδοτούν ωραίους, αυθόρμητους, απονήρευτους, αγνούς ανθρώπους, ανθρώπους παλικάρια στη ζωή και στο δρόμο προς την αιωνιότητα.

Τον σεβόμασταν, τον αγαπούσαμε και τον εκτιμούσαμε πολύ και αυτός ήταν πολύ  περήφανος για τα κουμπαρούδια.

Μάθαμε ότι αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και υποσχεθήκαμε επίσκεψη την Τρίτη μέρα του Πάσχα.

Το αρνί λοιπόν μας περίμενε, γεμιστό και ψημένο, όπως πάντα,

- Τι λες μπρέ κουμπαρούδ, επειδή αρρώχτσα δα φάμι τ΄ αρνί, ήταν η άμεση απάντησή του, στην παράκλησή μας να πιούμε καφέ και να φύγουμε.

- Τι να κάνουμε, εντολή νουνού, καθίσαμε και η συζήτηση και παράκλησή μας ήταν να προσέχει.

- Τι είπε ο γιατρός, ρώτησα.

- Να μην πίνει, επενέβη στη συζήτηση η νουνά μου η Ειρήνη, είπε ότι αν πίνει δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα και συνέχισε τις ετοιμασίες για το στρώσιμο του τραπεζιού.

Η νουνά η Ειρήνη, ωραία, λογική, λεβέντισσα, γυναίκα με περηφάνια και σύζυγος με τη στόφα και τις απαιτήσεις εκείνης της εποχής.

- Ειρήν΄, φέρι του μπουκάλ΄ του τσίπουρου, βάλει ριτσίνις σ΄ν  κατάψυξ΄, βάλει κι κάνα μιζιδούδ, μέχρι να τιμάεις του φαΐ.

Η νουνά, τον κοίταξε παρακλητικά, αλλά κουβέντα δεν είπε. Έκανε αυτό που της ζητούσε.

- Νουνέ, είπα και εγώ, δεν κάνει να πίνεις, ο γιατρός σου το απαγόρευσε, όπως μου είπες, αυστηρά, ας μην πιούμε.

- Τι λες ρε κουμπαρούδ, δα πιούμι  τέτοια μέρα. Άμα θέλ΄ η ιατρός ας μην πιν΄ ικείνους. Ακούς ικεί, τ΄ν Πασχαλιά είπι να πιού ένα πουτήρ μπύρα, ένιτι έτς΄ Πασχαλιά!!!  Είπι να πάου τ΄ν άλλ΄ βδουμάδα.  Κι που ξέρ κείνους τί έκαμα ιγώ. Δα τουν ιουάσου του γιατρό, που ξέρ΄ κείνους πόσου ήπια.

Τόπε και τόκανε, ήπιε όπως κάθε χρόνο, γέλασε, χάρηκε, τραγούδησε, γλέντησε, όπως μόνο εκείνος ήξερε. Περάσαμε μαζί, οι νονοί και τα κουμπαρούδια, μια αξέχαστη μέρα.

Το γιατρό τον γέλασε, μα  με το χάρο δεν τα κατάφερε. Την τρίτη ημέρα της επόμενης Πασχαλιάς, ανάψαμε ένα κεράκι στο φρέσκο του μνήμα.

- Κουμπαροδ΄, έλεγαν τα χαμογελαστά του μάτια μέσα από τη φωτογραφία, τουν ιατρό τουν ιόασα.

 

Απρίλιος 2020

Τάσος Γιοβανούδης