Ο κ. Γεωργαντάς ανέφερε:
Ιδού πως: Στο Κιλκίς το 2013 -αλλά όχι μόνο στο Κιλκίς, και σε άλλους έξι με επτά δήμους περίπου σε όλη τη χώρα- κυρώθηκαν δασικοί χάρτες. Είναι από τις πρώτες εκτάσεις στη χώρα που έγινε αυτό. Στο Πολύκαστρο του Κιλκίς, να ξέρετε, λειτούργησε το πρώτο κτηματογραφικό γραφείο στη χώρα.
Σε μια τέτοια περιοχή, λοιπόν, στην παλιά Τοπική Κοινότητα Πολυκάστρου και Πευκοδάσους, η οποία αφορά μια έκταση εξήντα τριών χιλιάδων στρεμμάτων, ενώ έγιναν οι προβλεπόμενες από τον νόμο κοινοποιήσεις και γνωστοποιήσεις στη Διεύθυνση Δασών και στον Δήμο, δυστυχώς, οι πολίτες, οι αγρότες –να πω κατά βάση, γιατί είναι αγροτικός ο πληθυσμός στις περιοχές αυτές- δεν έλαβαν την ενημέρωση εκείνη για τις συνέπειες από την κύρωση των δασικών χαρτών και από τη μη υποβολή εκ μέρους τους αντιρρήσεων όπου αυτοί είχαν το δικαίωμα.
Και το εξηγώ ως εξής: Ενώ σήμερα έχει λάβει μια μεγάλη δημοσιότητα το θέμα αυτό και από τα Μέσα Ενημέρωσης και από τον δημόσιο λόγο που έχει παρουσιαστεί αυτό το διάστημα -γιατί είναι ένα μείζον θέμα- τότε επειδή αφορούσε πολύ λίγες εκτάσεις, δεν υπήρξε μια τέτοια προσέγγιση του ζητήματος απ’ όσους είχαν τη δυνατότητα να ενημερώσουν τον κόσμο επί των πολύ σοβαρών ζητημάτων αυτών.
Εκτός όμως από την έλλειψη ενημέρωσης, υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο νομίζω ότι γίνεται κατανοητό απ’ όλους μας. Ο αγρότης του Βαφειοχωρίου –αναφέρομαι σε ένα χωριό του Κιλκίς- ο οποίος θα άκουγε ότι γίνεται μια διαδικασία για την κύρωση των δασικών χαρτών και ήξερε ότι καλλιεργεί την έκτασή του εδώ και πενήντα χρόνια, έχοντας παραχωρηθεί αυτή από το κράτος σε αυτόν, ως ακτήμονας που ήταν παλιά ο πατέρας του, με εκχέρσωση μιας έκτασης και ότι λαμβάνει επιδοτήσεις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια από τον ΟΠΕΚΕΠΕ γι’ αυτήν την έκταση, θα θεωρούσε ότι αυτό το ζήτημα δεν τον αφορά. Γιατί ακριβώς δεν ήταν κατανοητό και αντιληπτό. Εδώ και εμείς που ασχολούμαστε και προσεγγίζουμε επί του ζητήματος με μεγαλύτερη επάρκεια γνώσης δυσκολευόμαστε πολλές φορές να κατανοήσουμε όλες τις διαστάσεις αυτού του πολύ σοβαρού ζητήματος.
Συνέβη, λοιπόν, το εξής. Ειδικά σε αυτές τις δύο περιοχές που ανέφερα στο Κιλκίς, υποβλήθηκε μόνο μία αντίρρηση από τον Δήμο και καμία άλλη αντίρρηση, ενώ θεωρώ ότι οι έχοντες έννομο συμφέρον για να υποβάλλουν αντιρρήσεις είναι αρκετές εκατοντάδες. Και νομίζω ότι αυτό αφορά και στον Νομό Πιερίας και στον Νομό Έβρου.
Πρέπει με κάποιον τρόπο να βρεθεί μία λύση, κύριε Υπουργέ -και θέτω αυτό το ζήτημα και για γνώση των συναδέλφων- και πρέπει στους κυρωμένους αυτούς χάρτες να δοθεί η δυνατότητα επανεξέτασης αυτών των ζητημάτων. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό, αλλά είδα ότι με το άρθρο 20 του νόμου του 2010 υπάρχει μία δυνατότητα με πράξεις της Αποκεντρωμένης Διοίκησης να εξαιρεθούν κάποιες περιοχές οι οποίες περιλαμβάνονταν μέσα στους δασικούς χάρτες. Επίσης, σε συνάρτηση και με τον νόμο 9998/1979, θα μπορούσαμε και από εκεί να δώσουμε τη δυνατότητα να εξαιρεθούν επίσης κάποιες εκτάσεις.
Πάντως, το βέβαιο είναι ένα, κύριε Υπουργέ: Ήταν πολύ μικρός ο χρόνος –είναι ούτως ή άλλως πολύ μικρός- για μία απόφαση ουσιαστικά της διοίκησης η οποία φέρνει σε δυσχερή θέση τον διοικούμενο χωρίς να γνωρίζει ακριβώς τις συνέπειες. Και ενώ γενικότερα η διοίκηση σε κάθε τέτοια πράξη της πρέπει να προϋποθέτει την προηγούμενη ακρόαση του ενδιαφερομένου, με την έννοια της συγκεκριμένης και λεπτομερούς ενημέρωσής του, εδώ δεν έγινε κάτι τέτοιο, αλλά έγινε μία γενικότερη ενημέρωση -αυτό προέβλεπε ο νόμος. Εδώ είμαστε για να διορθώνουμε ό,τι εσφαλμένα νομοθετήσαμε ή ό,τι φάνηκε από την υλοποίηση και την εφαρμογή του ότι τελικά δεν ανταποκρινόταν σε αυτό που ήταν η προσδοκία του νομοθέτη.
Νομίζω ότι αυτό -επειδή ακριβώς είπατε ότι στο επόμενο διάστημα θα επαναπροσεγγίσετε και κάποια άλλα ζητήματα τα οποία έχουν προκύψει- είναι ένα από τα ζητήματα τα οποία έχουν δημιουργήσει μία κατάσταση που αυτή τη στιγμή είναι αδιέξοδη για αυτούς. Κινδυνεύουν και ήδη ξεκίνησαν από το φθινόπωρο πλέον να έχουν ζήτημα με τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η καλοπιστία τους προκύπτει και από το γεγονός ότι σε αυτές τις περιοχές είχε γίνει κτηματογράφηση, οπότε ο ιδιοκτήτης μιας περιοχής που ξέρει ότι κατέχει έναν αγρό πήγε και τον δήλωσε στο Κτηματολόγιο πριν από ένα ή δύο χρόνια. Η περιοχή του Πολυκάστρου είναι μία από τις πρώτες στη χώρα στην οποία έγινε η κτηματογράφηση. Θεωρώντας λοιπόν καλόπιστα ότι έχει εκπληρώσει όλες του τις υποχρεώσεις θεώρησε ότι δεν τον ενδιαφέρει ένα τέτοιο ζήτημα και αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση.
Η παράκλησή μου είναι να προσεγγίσετε το θέμα με έναν τρόπο που να είναι και σύννομος αλλά συγχρόνως να μην αφήνει και αυτούς τους ανθρώπους με ένα αίσθημα αδικίας, καθώς είναι σε αναντίστοιχη θέση με όλους τους άλλους ιδιοκτήτες, οι οποίοι αυτή τη στιγμή έχουν τύχει μιας ευρείας ενημέρωσης και βεβαίως μιας μεγαλύτερης προθεσμίας για την υποβολή των αντιρρήσεών τους.