Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Η παροιμία ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», είναι γνωστή κι αφορά μεταφορικά κάθε κεφαλή και κάθε κορυφή. Εξαίρεση από τον κανόνα  αυτόν σπανίως υπάρχει. Η πιο μεγάλη ουτοπία είναι η ανεξαρτησία των «Εξουσιών», σε μια εμπλεκόμενη κοινωνία, σε  όλα της τα πεδία και τα επίπεδα. 

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Πιστές και φέτος στην ώρα τους έρχονται οι γιορτές των Χριστουγέννων. Ο Φοίβος είναι ένα αγόρι, κοντά στα δέκα, με μάτια μελιά και με αθλητική κορμοστασιά. Ένας μικρός Άδωνης, που «παίρνει» το βλέμμα σου, σαν περνά από κοντά σου. Στο σπίτι δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα και στο σχολείο έχει υποδειγματική συμπεριφορά. Στα μαθήματα τα πάει καλά, δίχως να έχει καμιά βοήθεια.

Τα βράδια, προτού κοιμηθεί, χαζεύει από το παράθυρο του δωματίου του τ’ αστέρια, που κρέμονται σαν κόκκοι αστραφτεροί από τον ουρανό. Φέτος περιμένει με μεγάλη χαρά τα Χριστούγεννα, γιατί θα επισκεφτεί τον μπαμπά του. Πάει καιρός, απ’ όταν βρέθηκαν για  τελευταία φορά και η νοσταλγία του έχει γίνει βουνό.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός - συγγραφέας

Ακούω και διαβάζω ότι η Ελλάδα έχει καλές ιστορικές και πολιτισμικές σχέσεις με την Αγγλία. Αν, όντως , τα πράγματα ήταν  έτσι,  τότε θα έπρεπε η Αγγλία να επιστρέψει τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα, δίχως  δεύτερη κουβέντα,  δίχως καν να της το έχει ζητήσει η Ελλάδα. Άλλωστε, οι αληθινοί φίλοι, δεν κλέβουν ο ένας τον άλλον!

Σχετικά, τώρα,  με τον επίκαιρο καβγά μεταξύ του Έλληνα και του Άγγλου πρωθυπουργού, για τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα, ας θυμηθούμε δυο-τρία πράγματα: Η Αγγλία από τον δέκατο έβδομο αιώνα και μετά, σε καμία ιστορική στιγμή, δεν υπήρξε  φίλη με την Ελλάδα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.             

Ο νεοέλληνας, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, μιλά συχνά για πολιτική. Παρόλα αυτά, ωστόσο, ελάχιστες ήταν οι φορές, που η χώρα είχε φιλολαϊκή πολιτική. Διάβασα πρόσφατα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ,ότι κόρη από γνωστό πολιτικό τζάκι, αγόρασε διυλιστήριο, όταν την ίδια στιγμή ο  λαός στη χώρα, αγκομαχά για  να τα βγάλει πέρα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Με την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ως νέου προέδρου στον Σύριζα –ΠΣ φάνηκαν και τα πρώτα εσωκομματικά μαχαιρώματα. Όχι πως δεν υπήρχαν παρόμοια και επί Τσίπρα! Τα ίδια έκαναν και σ’ εκείνον κάποιοι που στόχο τους είχαν να κληρονομήσουν το κόμμα, αφού πρώτα του χρεώσουν την εκλογική ήττα! Και όταν ηττημένος πλέον «παραμέρισε» για να διαβούν οι "Πέρσες" άφησε τον Σύριζα-ΠΣ περίπου στο 18%! Έξι φορές πιο πάνω από όταν τον ανάλαβε!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός- συγγραφέας

Στη μονογραφία του ο Καζαντζάκης για την «ψυχή του νεοέλληνα» γράφει: «ο νεοέλληνας κολακεύει σα βυζαντινός τον ανώτερο, τυραννεί σαν αγάς τον κατώτερο, και συνάμα μπορεί να σκοτωθεί για το φιλότιμο. Είναι έξυπνος και άβαθος χωρίς μεταφυσική αγωνία, και συνάμα όταν αρχίσει να τραγουδάει μια πίκρα παγκόσμια πετιέται μέσα από τα ανατολίτικα σωθικά του, σπάζει την κρούστα της ελληνικής λογικής κι ανεβαίνει από τα σπλάχνα του, όλο μυστήριο και σκοτάδι η Ανατολή».

Του Νίκου Κωνσταντινίδη

Εκπαιδευτικού συγγραφέα

Είμαι μια μόνη γυναίκα κοντά στα 77. Κι είμαι αναγκασμένη να εγκαταλείψω το σπίτι μου, γιατί μου το παίρνουν οι ξένοι. Οι αλλόπιστοι. Οι εχθροί μου.

Η θέλησή μου, όσο κι αν είναι ισχυρή, να μείνω σπίτι μου και να μην ξεριζωθώ από τη γη μου, δεν είναι εφικτή. Γιατί κινδυνεύει η ζωή που έχτισα και θεμελίωσα εδώ.  Εδώ ψηλά πάνω στων βράχων τις θωριές και στις πλαγιές των θεόρατων βουνών, που αγκαλιάζουν το χωριό μου.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Δεν υπάρχει καταστατικό  κόμματος που να μην περιέχει  θετικά και αρνητικά στοιχεία, σε μια οικονομικά ανομοιογενή  κοινωνία. Αλλά και να υπήρχε  κάποιο,  γενικά αποδεκτό  ως προς το πνεύμα του, οι πρώτοι που θα το παραβίαζαν, θα ήταν εκείνοι που προσδοκούν  από την πολιτική προσωπικά οφέλη.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

"Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει" (Καζαντζάκης). Καμία ιδέα δεν μπορεί να μετουσιωθεί σε πράξη χωρίς τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δίνει στη θεωρία πρακτική υπόσταση.

Υπάρχουν, κατά τον Σαρτρ, τριών ειδών βοσκοί, ανάλογα με τη σχέση τους με το πρόβατο. Άλλοι το θέλουν για το μαλλί του, άλλοι για το γάλα του και άλλοι για το κρέας του. Όλοι τους όμως το θέλουν για τον δικό τους λόγο, καθώς ζουν από αυτό.  Κάτι ανάλογο συμβαίνει, αν στη θέση του πρόβατου βάλουμε το κόμμα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Με τον όρο σαράκι εννοούμε μια γκάμα ξυλοφάγων εντόμων, που, μεταξύ άλλων, προσβάλουν τα ταλαιπωρημένα από την ξηρασία δέντρα καθώς και τα ξύλα, που έχουν υποστεί μια πλήρη επεξεργασία. Στο σπίτι βρίσκουμε τα συγκεκριμένα έντομα στα πατώματα, στα ξύλα της σκεπής, στα έπιπλα, και γενικότερα στην οποιαδήποτε ξύλινη κατασκευή, την οποία τρώνε εκ των έσω.