Κωνσταντινίδης Νίκος
Ουδείς απών
Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.
Ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος. Μιλά για αλληλεγγύη, αλλά αγνοεί το "αλλήλων τα βάρη βαστάζετε". Κάνει το σταυρό του για περισσότερη δικαιοσύνη αλλά αδιαφορεί για τη Χριστιανική ρήση, "ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι...".
Το βαθύ κράτος
Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.
Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.
Ο όρος «βαθύ κράτος» έχει διττή σημασία. Αφορά την αρχιτεκτονική δομή αλλά και τη διαχρονική ύπαρξη ενός βαθιά ριζωμένου κράτους που ξεπερνά σε μάκρος ζωής κυβερνήσεις και κόμματα. Η νοοτροπία του νεοελληνικού κράτους από τη σύστασή του και μετά είναι ίδια, με εξαίρεση ορισμένες φωτεινές αναλαμπές.
Μακάρι να υπήρχαν πολλοί Πολλάκηδες
Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.
Για τις πολιτικές παθογένειες ενός τόπου την ευθύνη φέρουν αναλογικά τα «τζάκια» που τον κυβέρνησαν. Όταν ο πατέρας σου ήταν πρωθυπουργός, όταν εσύ είσαι ο νυν πρωθυπουργός της χώρας, όταν η αδερφή σου ήταν δήμαρχος Αθηναίων στο παρελθόν και πρώην υπουργός, όταν ο ανιψιός σου είναι τώρα ο δήμαρχος Αθηναίων, όταν όλο σου το σόι στελεχώνει το λεγόμενο «βαθύ κράτος», το κράτος δηλαδή που σε διάρκεια ζωής ξεπερνά κόμματα και πολιτικά χρώματα, κι εσύ λες ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, ή ψεύδεσαι συνειδητά ή δεν έχεις επίγνωση του τι λες και του τι κάνεις!
«Από καθαρή τύχη ζούμε»
Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.
Από τα σωστά πολιτεύματα καλύτερο είναι εκείνο που διοικείται από τους καλύτερους, γράφει ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του. Ο μέγιστος των σοφών δεν μένει μόνο στις επιμέρους διαφορές των πολιτευμάτων, αλλά πάει ένα βήμα παραπέρα, συνδέοντας το αξίωμα με την αξία του προσώπου που το υπηρετεί.
Δεν είναι οι θεσμοί που δίνουν αξία στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δίνει αξία στους θεσμούς. Αν τα πρόσωπα που στελεχώνουν την πολιτική, δεν έχουν την απαιτούμενη επάρκεια, αν είναι κατώτερα των περιστάσεων. Όσοι δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος του θεσμού, τον οποίο εκπροσωπούν, υποβαθμίζουν την αξιοκρατία.
Νίκος Κωνσταντινίδης: «Το άλλο μισό του ουρανού»
«Δικαιοσύνη λυσιτελεί τω έχοντι» (Αριστοτέλης)
Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - Συγγραφέας.
Ο Μαυροκορδάτος ήταν ευγενής, σπουδαγμένος και μιλούσε εφτά γλώσσες. Ο Καραϊσκάκης ήταν αγράμματος, ατσαρούχωτος κι αθυρόστομος. Την Ελλάδα ωστόσο την ελευθέρωσε ο Καραϊσκάκης. Ο Κωλέτης είχε αστική κι αριστοκρατική καταγωγή. Την Ελλάδα όμως την απελευθέρωσε από τους Τούρκους ο αγράμματος πλην όμως μεγαλύτερος ήρωας του 1821, ο Κολοκοτρώνης. Και τους δύο συγκεκριμένους ήρωες τους δίκασαν και τους καταδίκασαν (τον Κολοκοτρώνη μάλιστα σε θάνατο) Έλληνες δικαστές, εκ των οποίων όμως δύο ξεχώρισαν: Ο Πολυζωίδης και ο Τερτσέτης.
Όσο κοιμάται ο ραγιάς
Γράφει ο NIKΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.
Ο Παλαμάς είναι κατ’ εξοχήν o ποιητής που πρώτος μίλησε για τις ευρωπαϊκές και τις Παγκόσμιες αξίες: «Του κόσμου είμαι πολίτης πατρίδα έχω τη Γη» γράφει στην «Ποιητική» του. Ενώ, αναφορικά με την Ευρώπη, στο ποίημά του «Λόγος Εντέκατος» λέει: «Η Αθήνα δεν υπάρχει πια, υπάρχει η Ευρώπη». Όταν όμως είδε τη Μικρασιατική Καταστροφή, η ταύτιση της Πατρίδας με την Ευρώπη και τον κόσμο γκρεμίστηκε μέσα του, αναδιατυπώνοντας την άποψή του με τον εξής στίχο: «Μάννα η πατρίδα χάνεται, μάννα μου ο κόσμος χάνεται».
Οσονούπω εκλογές
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.
Ο Περίανδρος της Κορίνθου γνωστός σοφός και τύραννος έστειλε κάποιον έμπιστό του στον Θρασύβουλο να του ζητήσει τη συμβουλή του σχετικά με την επιτυχία της τυραννίδας του. Ο Θρασύβουλος πήρε τον απεσταλμένο του Περίανδρου και τον πήγε σ' ένα χωράφι με σπαρτά και με ένα ραβδί άρχισε να χτυπά και να τσακίζει τους βλαστούς που προεξείχαν.
Για να νικήσει το φως...
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.
Με το άρθρο μου αυτό δεν επιθυμώ να θίξω καμία και κανέναν αλλά να αναδείξω αδυναμίες και δυνατότητες, παραταξιακές κι ατομικές, καθοριστικές για έναν εκλογικό αγώνα που οσονούπω έρχεται. Οι άνθρωποι δεν κρίνονται μόνο από τη συμμετοχή τους στα πολιτικά, αλλά και από τη σιωπή τους. Από την αποχή τους στα κοινωνικά και πνευματικά ζητήματα του τόπου τους.
Λυσίας Υπέρ Αδυνάτου
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.
Άσχετη και εντελώς άστοχη ήταν τις προάλλες η αναφορά του Γεραπετρίτη στο έργο του Λυσία, "Υπέρ Αδυνάτου". Το συγκεκριμένο έργο αναφέρεται στον κοινωνικό αποκλεισμό που υπήρχε στην Αθήνα, κι εκφωνήθηκε το 403-402 π.Χ. ενώπιον της βουλής των Αθηναίων, στις αρμοδιότητες της οποίας υπάγονταν και οι χορηγήσεις επιδομάτων σε ανάπηρους πολίτες. Εν ολίγοις αναφερόταν στον κοινωνικό ρατσισμό, στις θεσμικές ανισότητες του κράτους, καθώς και στην προσπάθεια ενός ανάπηρου πολίτη να υπερασπισθεί το δικαίωμά του, για κρατικό επίδομα.