Ένας δεκαεννιάχρονος βρίσκεται νεκρός. Νεκρός γιατί δεν είναι ίδια ομάδα με αυτούς που τον σκότωσαν. Ο Άλκης είναι νεκρός. Νεκρός γιατί κάποιοι εκτονώνουν το μίσος για τον εαυτό τους σε άλλους. Νεκρός γιατί κάποιοι ταυτίζουν τα πιστεύω και την οπαδικότητά τους με τον εαυτό τους και βλέπουν κάθε αντίθετη άποψη ως προσωπική επίθεση. Νεκρός για κανένα ουσιαστικό λόγο. Ο Άλκης είναι νεκρός.
Αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, δεν είναι ένας απλός φόνος· είναι όλη η βαναυσότητα της κοινωνίας που ξεχείλισε, χωρίς όμως η δεξαμενή του μίσους να έχει στραγγίσει. Περιμένει ακόμη γεμάτη, έτοιμη για να ξαναξεχειλίσει.
Ο Άλκης δεν ήταν ούτε ήρωας, ούτε μάρτυρας· δεν ήθελε να είναι τίποτε από αυτά. Ο Άλκης ήταν ένα θύμα, θύμα του μίσους, θύμα της μισαλλοδοξίας, θύμα του φανατισμού, θύμα της κοινωνίας, ένα παιδί δεκαεννέα ετών που στερήθηκε των ονείρων, των φιλοδοξιών, των φιλιών, της ζωής του, γιατί δεν επέλεξε να υποστηρίζει μία συγκεκριμένη ομάδα.
Ας μην αφήσουμε το αίμα του Άλκη να έχει χυθεί άδικα. Ας μην επιτρέψουμε να χρειάζεται να γράφουμε με τσάντες ονόματα και άλλων παιδιών. Ο Άλκης ζει μέσα στη φωνή καθενός από εμάς που παλεύει την μισαλλοδοξία». Ο ΑΛΚΗΣ ΖΕΙ
2ο Πειραματικό Λύκειο Κιλκίς
2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Κιλκίς: Μια Εικόνα, χίλια Συναισθήματα για τον Άλκη και τον κόσμο
Όπως είχαμε γράψει, λίγα μέτρα πιο εκεί, οι μαθητές του 2ου Πειραματικού Γυμνασίου Κιλκίς έστειλαν το δικό τους μοναδικό μήνυμα για τον αδικοχαμένο Άλκη. Γροθιά στο στομάχι η εικόνα από την αυλή του σχολείου για τον 23χρονο Άλκη. Μαθητές και μαθήτριες σχημάτισαν με τις τσάντες τους ένα τεράστιο σύνθημα, ένα σύνθημα Ζωής και Συγγνώμης ταυτόχρονα, για τον τόσο άδικο χαμό ενός νέου παιδιού.
«ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ», είπαν οι μαθητές του Κιλκίς! Με την ελπίδα, η βία και το μίσος να μην έχουν θέση στην κοινωνία και στον αθλητισμό. Το αυθόρμητο συναίσθημα των νέων του Κιλκίς, που αποτυπώθηκε στον τάπητα του γηπέδου μπάσκετ του σχολείου τους, ας απλωθεί κι ας αγκαλιάσει τις ψυχές των νέων αυτής της χώρας.
Οι τσάντες των μαθητών του Κιλκίς μαζί με τα όνειρά τους κουβαλούν και τη θέλησή τους για έναν καλύτερο κόσμο, αυτόν του Πολιτισμού και της Παιδείας. Και το όνομα του αδικοχαμένου Άλκη έγινε σημαία ΖΩΗΣ και αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, για το δικό τους μέλλον. Ένα σύνθημα βουβό και τόσο σπαραχτικό βγαλμένο από την ψυχή των μαθητών του Κιλκίς: ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ!
Κώστας Τερζενίδης
