Μικρές ομάδες ανθρώπων συγκεντρώνονται γύρω από τραπέζια, το καθένα με διαφορετική θεματική, την οποία θα συζητήσουν όσοι επιλέξουν να καθίσουν σ’ αυτό. Οι συμμετέχοντες, τις επόμενες ώρες, δε θα είναι απλοί ακροατές αλλά ενεργά μέλη μιας συλλογικής διαδικασίας, όπου θα μοιραστούν εμπειρίες από δίκτυα που λειτούργησαν ή απέτυχαν, από συνεργασίες που άφησαν αποτύπωμα ή από σχέδια που γεννήθηκαν μέσα από συναντήσεις σαν κι αυτή.
Πρόκειται για το 15ο Διεθνές Συνέδριο CoMuseum, το οποίο φιλοξενήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ολοκληρώνοντας τις εργασίες του. Μετά από δύο ημέρες ομιλιών, masterclasses και δικτύωσης στην Αθήνα, η δράση μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου επαγγελματίες του πολιτισμού από την Ελλάδα και την Ευρώπη συναντήθηκαν για να εξερευνήσουν τη μεγάλη φετινή θεματική «Μουσεία και Ελπίδα». «Τα μουσεία είναι πλέον χώροι διαλόγου, όχι μονόδρομοι πληροφόρησης», τόνισε η συνιδρύτρια και συντονίστρια του CoMuseum Σοφία Χανδακά. Επισημαίνοντας τη σημασία των πολιτιστικών οργανισμών ως χώρους συζήτησης για δύσκολα θέματα, όπως ο ρατσισμός και η κλιματική αλλαγή, η κ. Χανδακά εξήγησε πώς η φετινή θεματική προήλθε από ένα ερώτημα-πρόκληση.
Το CoMuseum, συνδιοργάνωση του Μουσείου Μπενάκη και του British Council σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς και πρεσβείες, έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα φόρα για τον πολιτισμό στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Φέτος, η επέτειος των 15 χρόνων αποτέλεσε και μια ευκαιρία διπλής ματιάς: αναδρομή στη διαδρομή των μουσείων την τελευταία δεκαπενταετία και ταυτόχρονα αναζήτηση κατευθύνσεων για τα επόμενα 15 χρόνια.
«Θέλουμε οι επαγγελματίες των μουσείων να οραματιστούν το μέλλον τους, αλλά και το μέλλον των κοινοτήτων που υπηρετούν», σημείωσε η Μαρία Παπαϊωάννου, επικεφαλής Τεχνών στο British Council και συνεπιμελήτρια του προγράμματος, υπογραμμίζοντας την αυξημένη συμμετοχή Ευρωπαίων ομιλητών από διάφορες χώρες.
Στην περίληψη των όσων προηγήθηκαν στην Αθήνα, η Lizzy Moriarty, ειδική σύμβουλος του προγράμματος Museums Revisited του British Council, παρότρυνε τους συμμετέχοντες να αντιμετωπίσουν την «ελπίδα» όχι ως αφηρημένη έννοια αλλά ως πράξη. Ανέδειξε τέσσερις κομβικούς άξονες: την ανάγκη για ασφαλείς χώρους, τη συλλογικότητα, τους ξεκάθαρους ρόλους στα δίκτυα και τα μικρά αλλά σταθερά βήματα.
Στο εργαστήριο της Θεσσαλονίκης, οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν σε πρακτικές στρατηγικές: Πώς τα δίκτυα μπορούν να λειτουργήσουν με συνέπεια, πώς η συνηγορία μπορεί να αλλάξει πολιτικές και πώς οι επαγγελματίες του πολιτισμού μπορούν να ενδυναμωθούν ώστε να στηρίξουν την κοινωνική αλλαγή. «Όπως λένε στις αεροπορικές πτήσεις, πρέπει να βάλεις πρώτα εσύ τη μάσκα οξυγόνου, πριν βοηθήσεις τον διπλανό σου», είπε χαρακτηριστικά η κ. Χανδακά, περιγράφοντας την ανάγκη ενίσχυσης του οικοσυστήματος των μουσείων.
Η κ. Παπαϊωάννου εξέφρασε την αισιοδοξία της για το αποτύπωμα της φετινής διοργάνωσης, σημειώνοντας ότι «νιώσαμε μέρος μιας μεγαλύτερης συλλογικότητας».
Από την πλευρά του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Χρίστος Γαλιλαίας τόνισε τη σημασία των συνεργασιών πέρα από τα στενά όρια της τέχνης, δηλώνοντας ότι «η τέχνη και ο πολιτισμός έχουν αυτή την αποστολή, αλλά έχουν και τη δύναμη να το καταφέρουν».
Δείτε όλη την ροή ειδήσεων
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
