Η παρέμβαση του πρώην υπουργού του ΠαΣοΚ κ. Δ. Κρεμαστινού ήταν το επιστέγασμα των ανάλογων προτάσεων που κατατέθηκαν είτε άμεσα είτε έμμεσα το τριήμερο της συζήτησης επί της πρότασης παροχής ψήφου εμπιστοσύνης. Ο βουλευτής του ΠαΣοΚ τάχθηκε υπέρ της συγκρότησης μιας κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας «ειδικού στόχου» με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής ή με εναλλασσόμενη πρωθυπουργία των αρχηγών των κομμάτων που θα την συγκροτούν. Ως ειδικό στόχο έθεσε την διευθέτηση του χρέους και την ανάπτυξη.
Πρώτος το θέμα έθεσε ο προερχόμενος από την ΔΗΜΑΡ ανεξάρτητος βουλευτής κ. Σπ. Λυκούδης ο οποίος πρότεινε κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» στην βάση μιας συμφωνίας των βασικών πολιτικών δυνάμεων της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης για έξοδο από την κρίση και αποφυγή των εκλογών. Με την άποψή του συντάχθηκε και ο έτερος ανεξάρτητος κ. Β. Οικονόμου, ο οποίος δήλωσε: «Νομίζω, πολύ καλά τα είπε ο αγαπητός συνάδελφος Σπύρος Λυκούδης, για την κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης και του μεγάλου συνασπισμού. Το λέω γιατί έβαλε μέσα σε αυτή την κυβέρνηση τις δύο μεγάλες παρατάξεις που αυτή τη στιγμή υπάρχουν όχι μόνο μέσα στην αίθουσα, αλλά όπως φαίνεται και στη χώρα: την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ».
Μάλιστα η πρόταση αυτή πυροδότησε και άλλους ανάλογους προβληματισμούς. Ο βουλευτής του ΠαΣοΚ κ. Ν. Σηφουνάκης δεν έκρυψε το ενδιαφέρον του για την δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού» και την συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, όπως και ο συνάδελφός του κ. Αθ. Μωραίτης, ο οποίος συνέδεσε μια τέτοια κυβερνητική λύση με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, κάτι, που όπως είπε χαρακτηριστικά, «μπορεί να καταστεί πολιτική αφετηρία σταθερότητας». Υπέρ μιας κοινής εθνικής προσπάθειας μέσω της απαιτούμενης εθνικής συνεννόησης τάχθηκε και ο προερχόμενος από το ΠαΣοΚ ανεξάρτητος κ. Χρ. Αηδόνης, ενώ και άλλοι ανεξάρτητοι βουλευτές έθεσαν με τις τοποθετήσεις τους ένα πλαίσιο συζήτησης και προβληματισμού γύρω από το ζήτημα των εθνικών συγκλίσεων και συνευρέσεων.
Αρκετοί αποσαφήνιζαν ότι κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε την προεδρική εκλογή (και άρα την δική τους στάση στην διαδικασία αυτή) ώστε να αποφευχθούν οι εκλογές επ’ ωφελεία της χώρας στην κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης για το χρέος και την ανάκαμψη της οικονομίας. Μεταξύ αυτών ο κ. Γ. Νταβρής ζήτησε να υπάρξει συνεννόηση σε βασικά ζητήματα, ενώ και ο κ. Ι. Κουράκος έθεσε το θέμα του διαλόγου με υπευθυνότητα, ειλικρίνεια και αξιοπιστία. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο έτερος ανεξάρτητος προερχόμενος από τους ΑΝΕΛ κ. Κ. Γιοβανόπουλος, ο οποίος είπε ότι απαιτείται εθνική συνεννόηση και ενότητα, ενώ υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας τάσσονται και άλλοι συνάδελφοί τους, όπως ο κ. Γ. Κασαπίδης, ο κ. Π. Μουτσινάς κ.ά. Σε αυτούς προστίθεται και ο πρώην υπουργός της ΝΔ και νυν ανεξάρτητος βουλευτής κ. Β. Πολύδωρας, ο οποίος στηλίτευσε το γεγονός ότι τα κόμματα «δεν βρίσκουν χώρο και χρόνο να συνεννοηθούν για μια εθνική στρατηγική», κάνοντας μάλιστα λόγο για «προκλητική ασυνεννοησία» και «κομματικούς σοβινισμούς». Ενώ και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ κ. Τ. Κουίκ δεν δίστασε να αναφερθεί στην αναγκαιότητα συγκρότησης ενός οικουμενικού κυβερνητικού σχήματος, αλλά μετά από εκλογές, όπως διευκρίνισε, διαφοροποιώντας την θέση του από τις προηγούμενες.
Πηγή: Το Βήμα
