.. Δεν θα το πίστευε κανείς αλλά η προπαγάνδα του Ισλαμικού Κράτους προβάλλει στο Διαδίκτυο και ένα σωρό «ειρηνικές στιγμές» με στόχο τη στρατολόγηση ξένων μαχητών.

Για κάθε ένα βίντεο με φρικτή βία, οι τζιχαντιστές γυρίζουν δύο με τη γαλήνια καθημερινότητα των ανθρώπων στις πόλεις και στα χωριά του νέου «ισλαμικού χαλιφάτου» στη Συρία και στο Ιράκ. Εκεί παρουσιάζουν μια ρομαντική εικόνα αποκατάστασης της χρυσής εποχής του Ισλάμ.

Κάθε χρόνο ο ιερός μήνας του Ραμαζανιού τελειώνει με μια μεγάλη γιορτή, ευκαιρία για να διαφημίσουν οι τζιχαντιστές την ελεημοσύνη που δίνεται στους απόρους, τις εορταστικές προσευχές και τη γενική ευωχία. Παιχνίδια και γλυκά μοιράζονται στα ορφανά, ενώ οι μαχητές τραγουδούν, πίνουν τσάι και γελούν καλοκάγαθα.


Αλλά στο αμέσως επόμενο βίντεο οι τζιχαντιστές καυχιόνται για τις καταστροφές «ειδωλολατρικών» αρχαίων μνημείων, και για τις απαίσιες δημόσιες τιμωρίες σε άτομα που κατηγορούνται για «θρησκευτικά αδικήματα». Ενας άνδρας που κατηγορείται ότι είναι ομοφυλόφιλος ρίχνεται από μια στέγη και στη συνέχεια λιθοβολείται από το πλήθος που έχει συγκεντρωθεί γύρω από το πτώμα του.

Μέσα από αυτή τη συνεχή αντιπαράθεση πολεμικής και ειρηνικής ζωής, οι προπαγανδιστές παίζουν και με την αφήγηση της θυματοποίησης. Δείχνουν συνήθως νεκρά ή ακρωτηριασμένα παιδιά και γυναίκες και ηλικιωμένους να κλαίνε μπροστά στις κάμερες, για να μεγιστοποιήσουν την οργή για τις παράπλευρες απώλειες από τις αεροπορικές επιθέσεις των εχθρών. Τις χρησιμοποιούν για να νομιμοποιήσουν και να δικαιολογήσουν τα δικά τους αναρίθμητα εγκλήματα στα μάτια του εσωτερικού κοινού. Στόχος είναι κυρίως οι αντιφρονούντες στα μέρη που έχει καταλάβει το ISIS. Είναι σαν να τους λένε ότι μπορούν να κάτσουν φρόνιμα και να απολαύσουν την ουτοπία ή να βοηθήσουν τον εχθρό και να πεθάνουν με φοβερή αγριότητα.

Δείχνουν σκηνές ωμής τιμωρίας των αντιπάλων για να ικανοποιήσουν τους υποστηρικτές και να εκφοβίσουν τους εχθρούς. Γυρίζουν βίντεο που δείχνουν να ανθούν η γεωργία και η βιοτεχνία για να δελεάσουν όσους αναζητούν οικονομική ευημερία - και εικόνες με βίαιη εφαρμογή της σαρίας, με ακρωτηριασμούς, λιθοβολισμούς και αποκεφαλισμούς για να προσελκύσουν όσους θέλουν νόμο και τάξη.


Και, φυσικά, το ISIS έχει το μονοπώλιο στην πληροφορία. Στα φυλλάδια που μοιράζουν, στα βίντεο που προβάλλουν και στις ανακοινώσεις που μεταδίδουν από τα μεγάφωνα, η προπαγάνδα του είναι η μόνη πηγή ενημέρωσης. Και σιγά-σιγά οι πολίτες του χαλιφάτου γίνονται όμηροι και εθίζονται σε αυτή την πλύση εγκεφάλου.

Στο εξωτερικό κύριος στόχος της προπαγάνδας είναι η στρατολόγηση. Οργανο είναι το κέντρο ΜΜΕ Al Hayat, αυτό που παράγει τις ταινίες και εκδίδει, σε αρκετές γλώσσες, το περιοδικό «Dabiq».

Συνδυάζοντας την κτηνωδία του περιεχομένου με την αποτελεσματικότητα στην επικοινωνία, τα ΜΜΕ του ISIS εξιστορούν και δοξάζουν τις νίκες των νέων μουτζαχεντίν και τις προσπάθειές τους να «καθαρίσουν» το Dar al-Islam (τα εδάφη του Ισλάμ) από τους απίστους.

Πιο φονική «πένα» των τζιχαντιστών είναι το «Dabiq». Η ύλη και η εικονογράφηση του περιοδικού είναι πλούσια: ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, ιστορικές αναδρομές, ερμηνείες, αναλύσεις επί θρησκευτικών θεμάτων και πρόσκληση στα όπλα. Ενα φωτομοντάζ στο εξώφυλλο του τεύχους με τίτλο «Η αποτυχημένη σταυροφορία» δείχνει τη μαύρη σημαία του τζιχάντ να κυματίζει στην κορυφή του αιγυπτιακού οβελίσκου στο κέντρο της πλατείας του Αγίου Πέτρου, στο Βατικανό. «Με τον καιρό, όλος ο κόσμος θα γίνει ένα Ισλαμικό Κράτος... Ακόμα και στο Βατικανό θα είναι μουσουλμάνοι» γράφει το «Dabiq».

Στο ίδιο τεύχος, άλλο κομμάτι εκθειάζει την «Αναβίωση της δουλείας των εχθρών», επικαλούμενο ψευδοθρησκευτικές δικαιολογίες για την ανθρώπινη σκλαβιά. Δεκάδες επιζώντες έχουν περιγράψει πώς κορίτσια και γυναίκες της μειονότητας των Γιαζίντι υποδουλώθηκαν σαν σκλάβες του σεξ, όταν τζιχαντιστές κατέλαβαν τα χωριά τους στο Βόρειο Ιράκ. Οι γυναίκες βιάστηκαν βάναυσα από τους ενόπλους του ISIS, που τις αιχμαλώτισαν, τις κακοποίησαν επί ημέρες και μετά τις πούλησαν ή τις αντάλλαξαν μεταξύ πολλών ανδρών.