«Η περιοχή είναι ένας ενεργός τόπος εγκλήματος. Αρνείται να περάσει στην Ιστορία. Κάποια εγκλήματα είναι τόσο τεράστια, τόσο σοκαριστικά, που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Η υπόθεση δεν κλείνει ποτέ. Ο πόνος παραμένει ανά τις δεκαετίες και τις γενεές. Τουλάχιστον αυτό αισθάνονται οι επιζώντες, οι οικογένειες των νεκρών, που συγκεντρώνονται σε χώρους που έχει κλείσει η αστυνομία και περιμένουν να δουν κάποιο οστό να ξεθάβεται» αναφέρεται στο δημοσίευμα του Guardian.

Μέχρι και σήμερα διενεργούνται έρευνες για να βρεθούν οι σοροί των νεκρών της σφαγής. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Amor Masovic, από τους 8.372 νεκρούς και αγνοούμενους έχουν βρεθεί οι σοροί 7.100 ατόμων. Η Διεθνής Επιτροπή Αγνοούμενων Ατόμων (ICMP), που βοηθάει στην αναγνώριση μέσω ταυτοποίησης DNA έχει παρόμοια στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι 1.200 άτομα δεν έχουν ακόμη βρεθεί και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε διαρκή πόνο και αγωνία.

«Αλλά αυτά τα πτώματα είναι το πιο δύσκολο να βρεθούν. Μετά τη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα, η σερβοβόσνια ηγεσία διέταξε να σκαφτούν οι τάφοι και τα πτώματα να θαφτούν αλλού, σε μία προσπάθεια να τα αποκρύψει. Η δουλειά έγινε με μπουλντόζες και φορτηγά να καταστρέφουν τα σώματα των νεκρών στη διαδικασία» γράφει το άρθρο. Παράδειγμα ο Καντρίγια Μούσιτς, ο οποίος ήταν μόλις 23 χρόνων όταν έγινε η σφαγή. Έξι από τα οστά του έχουν βρεθεί - σε πέντε διαφορετικές τοποθεσίες με απόσταση 32 χιλιομέτρων μεταξύ τους.

Ο γιος της Χαΐρα Κάτιτς εξαφανίστηκε σε ηλικία 26 χρόνων. Ήταν ένας από τους χιλιάδες νέους άνδρες που προτίμησαν να φύγουν στα βουνά παρά να ζήσουν στη Σρεμπρένιτσα μετά την πτώση της. Στον δρόμο είχαν να αντιμετωπίσουν ναρκοπέδια, πυρά, και ενέδρες. Η Κάτιτς πληροφορήθηκε ότι τα οστά πέντε ατόμων έχουν ανακαλυφθεί τους τελευταίους πέντε μήνες από τις Αρχές, ενώ μόλις δύο άτομα έχουν αναγνωριστεί προς το παρόν. Πιστεύει ότι ο γιος της θα είναι μεταξύ των υπολοίπων τριών. Περιμένει να της τηλεφωνήσουν.

«Ζω για αυτό το τηλεφώνημα. Κάθε χρόνο πιστεύω ότι θα είναι ο χρόνος που θα θάψω τον γιο μου» λέει. «Είκοσι χρόνια μετά τη γενοκτονία, η Σερβική Δημοκρατία εξακολουθεί να εξευτελίζει και να υποβαθμίζει τα δικαιώματα των επιζώντων της Σρεμπρένιτσα» είπε η Σάρα Νέτφιλντ, λέκτορας διεθνών σχέσεων στο Royal Holloway University στο Λονδίνο. Και προσέθεσε: «Καθώς οι επιζώντες προετοιμάζονται για αυτή τη μαύρη επέτειο, αναγκάζονται να αγωνιστούν για τη νομιμοποίηση του σκοπού τους και τη φύση της γενοκτονίας».