Επί δύο εβδομάδες κατά την διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ στην επιτροπή περιφερειών της βουλή, στην οποία είναι μέλος ο βουλευτής ν. Κιλκίς Κώστας Κιλτίδης, αλλά και στην ολομέλεια, παίρνοντας το λόγο συνολικά έξι φορές κατέθεσε αναλυτικά τις προτάσεις του και άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση για την αντιδεοντολογική και αποσπασματική αντιμετώπιση του όλου ζητήματος.
Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις ομιλίες του κ. Κιλτίδη στην ολομέλεια της βουλής:
«Είναι δυνατόν να αναγορεύονται, εκτός από την ιδιότητα του ειδήμονος που έχουν οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι άρχοντες της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου, οι κυρίαρχοι των τοπικών κοινωνιών; Είναι δυνατόν να καταστρατηγείται η λαϊκή συνέλευση στο θεσμικό κύτταρο που είναι η τοπική κοινωνία; Δεν έχω τίποτα, αλλά είναι δυνατόν να τους φορτώνεται –ας μου επιτραπεί η έκφραση- αυτό το σεισάχθειο βάρος, τους ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, όταν θα αποφασίσουν όχι μόνο για τους πολίτες τους αλλά και για την επόμενη γενιά.
Αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ και κυβερνώντες, το έλλειμμα στην πατρίδα μας δεν είναι οικονομικό. Το έλλειμμα είναι πολιτικό και αν θέλετε να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες, αλλά είναι πολιτικό.»
«Είναι δυνατόν στην αιτιολογική έκθεση να παρουσιάζουμε ότι λόγω εφαρμογής μηχανισμού στήριξης κάνουμε και τη μεταρρύθμιση για την επόμενη γενιά; Είναι δυνατόν να είναι αιτία αυτού του είδους η μεταρρύθμιση που αφορά τη ζωή των πολιτών; Δεν είναι όλα ψωμί σ’ αυτή τη ζωή. Είναι τιμή, είναι πνεύμα αλληλεγγύης. Είναι, αν το θέλετε, συνύπαρξη ανθρώπων.»
«Και υπάρχει ένα ψεύδος που σήμερα σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα πρέπει να καταρριφθεί. Όχι ότι θα μας δείξουν πάντοτε το σωστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εφόσον γίνεται σημείο αναφοράς η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δώστε μας ένα ενημερωτικό σημείωμα για να δούμε το τι ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης γύρω από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και για να δούμε αν έχουν δήμους με δέκα χιλιάδες κατοίκους, με είκοσι χιλιάδες, με οκτώ και με δεκαπέντε.»
«Και πάνω απ’ όλα, υπάρχει ένα μεγάλο στοίχημα, κύριε Υπουργέ. Και αυτό είναι η υπαιθροκεντρική αντίληψη. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει πατρίδα χωρίς ζώσα ύπαιθρο. Αντιληφθείτε το! Η αστυφιλία πριν από τριάντα και σαράντα χρόνια έφερε τα γνωστά αποτελέσματα. Σε δευτερογενές στάδιο έχουμε δευτερογενή αστυφιλία. Τα χωριουδάκια στις μεγάλες πολιτείες μέσα στους νομούς. Χωρίς ζώσα ύπαιθρο, δεν υπάρχει πατρίδα, δεν υπάρχει σύνορο.»
«Η μακεδονικότητα της περιοχής της Γουμένισσας πρέπει πάση θυσία να υποστηριχθεί με Δήμο Γουμένισσας. Και μόνο Δήμος Γουμένισσας, με μεγάλα λιβάδια κατά την ορεινότητα, σηματοδοτεί τη μακεδονικότητα αυτής της περιοχής.
Θα καταθέσω και για τους άλλους τρεις δήμους, τους υπόλοιπους που συνενώνονται, γιατί εκεί έχουμε την τύχη να έχουμε τη μοναδική από τις αρχαίες Ευρωπούς που επιθετικά προσδιορίζεται ως Ευρωπαίων Πόλις και ζητούν να ονομαστούν «Δήμος Ευρωπαίων», για να διδάξουμε και στους Ευρωπαίους από πού προέρχεται ο επιθετικός τους προσδιορισμός.»
«Επειδή, λοιπόν, επανέρχεστε στον κοινοτισμό, υπάρχει μια κοινότητα, κύριε Υπουργέ, η γνωστή Κοινότητα της Νέας Σάντας. Όταν γινόταν το νομοσχέδιο του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, θέλησαν να παραμείνουν όλοι οι Πόντιοι απανταχού της Ελλάδος ενωμένοι ως σημείο αναφοράς γύρω από τη Σάντα, την ηρωική επτάκωμο Σάντα του Ποντιακού Ελληνισμού που κατακάηκε. Και το ζητά ολόκληρος, σύσσωμος ο Ποντιακός Ελληνισμός! Δεν στοιχίζει τίποτα. Είναι τιμή, είναι μνήμη, είναι και προοπτική, αν το θέλετε, αυτής της πατρίδος και της όποιας μεταρρύθμισης θέλετε εσείς να πετύχετε.»
«Απλή αναλογική, κύριε Υπουργέ. Ήρθε η ώρα στην πατρίδα μας το πολιτικό σύστημα να αποδεχθεί αυτό που γέννησε ο Ελληνισμός. Δεν είναι δυνατόν στις τοπικές κοινωνίες να μη σκεφτόμαστε, μετά από τριάντα πέντε Μεταπολιτευτικά χρόνια, την απλή αναλογική και να οδηγούμαστε στις δεύτερες Κυριακές. Το είπα στην πρωτομιλία μου, κατά τα έξοδά μου και όλα τα συναφή, τα οποία δεν πρέπει να αποκρύπτονται. Θα γίνουν άλλου είδους συσχετισμοί και άλλη θα είναι η επιθυμία των τοπικών κοινωνιών. Και ξέρετε, εκεί πληγώνονται ακόμα περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο έχει γενικότερα γνωρίσματα αντιπροσωπευτικότητας.
Απλή αναλογική. Εάν, δε, δεν είναι απλή αναλογική, τουλάχιστον εξομοίωση με ένα σύστημα απλής αναλογικής, που να προσομοιάζει με οποιοδήποτε σύστημα στην κεντρική πολιτική ζωή. Δεν θα είναι το 42%; Ανεβάστε τον πήχη. Γιατί όχι το 45%, το 46%, το 47%; Βρείτε κάπου να σταματήσουμε και να συμφωνήσουμε.»
