Τη στήριξη των κυβερνητικών επιλογών για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό παρείχε ο βουλευτής Κιλκίς του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Φλωρίδης, σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό REAL FM και στις δημοσιογράφους Κάτια Μακρή & Μαριάνα Πυργιώτη.
Κ. ΜΑΚΡΗ: Καλημέρα κύριε Φλωρίδη. Είστε καλύτερα τώρα που τα εργασιακά έρχονται στη Βουλή με τη μορφή νομοσχεδίου, μέσα στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο;
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Κυρία Μακρή το ζήτημα δεν είναι καλύτερα ή χειρότερα. Το θέμα είναι να βλέπει κανένας πού εντάσσονται όλα αυτά, και αν τελικά υπηρετούν τους τρεις μεγάλους στόχους που έχει θέσει η χώρα αυτό το διάστημα. Το γεγονός βεβαίως ότι έρχεται στη Βουλή, όπου θα υπάρξει μια συζήτηση, όπου όλοι θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε τις απόψεις μας, όπου ο καθένας θα βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ευθύνες του και με τον ελληνικό λαό και τις απαιτήσεις του, προφανώς είναι πάρα πολύ καλό.
Μ. ΠΥΡΓΙΩΤΗ: Είναι πάρα πολύ καλό για να συζητηθεί ή και για να αλλάξουν κάποια πράγματα κύριε Φλωρίδη; Διότι είναι άλλο πράγμα να το συζητήσετε και άλλο πράγμα να πιέσει κάποιος για κάποιες αλλαγές που θεωρεί πιθανόν βελτιωτικές.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Κυρία Πυργιώτη, νομίζω ότι όταν γίνεται μια συζήτηση στη Βουλή, το ζήτημα τίθεται κατ’ αρχήν στην πολιτική του διάσταση, και βεβαίως, όταν έρχεται η ώρα να συζητηθούν και επιμέρους διαστάσεις αυτού του νομοθετήματος, όλοι θα θέλουν προφανώς να γίνει κάτι καλύτερο, να γίνει κάτι προς την κατεύθυνση μιας «αφαίρεσης» της πίεσης που ασκείται πάνω στην κοινωνία που έτσι κι αλλιώς σ αυτήν την δύσκολη περίοδο περνάει. Αλλά έχω την αίσθηση ότι πολλές φορές ξεχνιόμαστε. Δηλαδή, αισθάνομαι όταν ακούω την δημόσια συζήτηση, ότι έχουμε ξεχάσει ή κάποιοι ξεχνάνε ή θέλουν να ξεχάσουν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Λες και η συζήτηση αυτή γίνεται σε μια χώρα η οποία είναι σε μια κανονική περίοδο, όπου μέσες άκρες όλα πάνε καλά και δεν συμβαίνει τίποτα. Αν φύγει από το νου μας ή από το οπτικό μας πεδίο ότι η Ελλάδα αυτήν την στιγμή, μέσω της κυβέρνησής της, προσπαθεί να ολοκληρώσει ένα γιγαντιαίο εγχείρημα, το οποίο θα οδηγήσει στη διάσωσή της, ότι η Ελλάδα πρέπει να μετασχηματιστεί γιατί αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο, δεν πάει πουθενά, και ότι βεβαίως αυτά πρέπει να γίνουν με όσο το δυνατόν λιγότερη κοινωνική πίεση και ένταση, τότε προφανώς δε μπορούμε να συζητήσουμε αυτά που πρέπει να γίνουν.
Κ. ΜΑΚΡΗ: Προφανώς κύριε Φλωρίδη αναφέρεστε σε συναδέλφους σας μέσα από το ΠΑΣΟΚ, γιατί η ΝΔ περίπου δε μιλάει καθόλου, η Αριστερά δε φαντάζομαι ότι περιμένετε διαφορετική θέση και άποψη, και εγώ την πιο έντονη αντίδραση την άκουσα μέσα από συναδέλφους σας. Δηλαδή υπήρξαν συνάδελφοί σας, όπως ο κύριος Κουσελάς, που λέει ότι «εγώ ούτως ή άλλως δεν ήθελα να ψηφίσω ούτε το μνημόνιο». Δηλαδή η αμφισβήτηση προέρχεται κυρίως μέσα από το ΠΑΣΟΚ για το πόσο αναγκαία είναι αυτά τα μέτρα. Και εγώ πολλές φορές αναρωτιέμαι αν εσείς δεν έχετε πειστεί, πώς περιμένετε ότι θα πειστούμε εμείς.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Κυρία Μακρή γι’ αυτό έθεσα πριν αυτούς τους τρεις μεγάλους στόχους που συγκροτούν την προσπάθεια διάσωσης. Δηλαδή το πρώτο που θέλουμε να κερδίσουμε τώρα εμείς είναι χρόνος. Η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο. Και για να μπορέσουμε να κερδίσουμε αυτόν τον χρόνο σίγουρα αναλάβαμε κάποιες δεσμεύσεις. Πόρους είναι γνωστό ότι δεν είχαμε. Η Ελλάδα έφτασε πλέον σε σημείο που δε μπορούσε να πάρει ούτε ένα ευρώ, ώστε ν αποφύγει την χρεοκοπία. Και βεβαίως, η Ελλάδα συνέβαλε με το να οδηγήσει την Ευρώπη να σκεφτεί διαφορετικά, έτσι ώστε να φτιαχτεί αυτός ο μηχανισμός στήριξης, που είναι υβριδικό φαινόμενο, καθώς δεν υπήρξε μέχρι τώρα στην ιστορία, δηλαδή ΕΕ-ΕΚΤ και ΔΝΤ να συγκροτήσουν έναν μηχανισμό διάσωσης μιας χώρας. Το γεγονός ότι εμείς κινητοποιήσαμε την Ευρώπη προς αυτήν την κατεύθυνση, με το δικό μας πρόβλημα βέβαια, είναι ήδη κάτι πολύ θετικό γιατί τώρα η ευρωζώνη αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να σώσει τον εαυτό της. Και είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμάς ότι θα υπάρξει ενδεχομένως αυτή η εξέλιξη. Και ότι η Ελλάδα μόνη της, αντιμετωπιζόμενη ως πρόβλημα σε σχέση με την ευρωζώνη που «υποτίθεται» τα πήγαινε καλά, θα δημιουργούσε πολύ πιο δυσάρεστες συνέπειες για εμάς. Το γεγονός ότι είμαστε ενταγμένοι σε μια προσπάθεια να διασωθεί το ευρώ και η ευρωζώνη νομίζω καλυτερεύει τα πράγματα.
Μ. ΠΥΡΓΙΩΤΗ: Πιστεύετε δηλαδή ότι η κυβέρνηση το κάνει αυτή τη στιγμή; Με αυτό το εργασιακό μειώνει τον κοινωνικό πόνο ή όπως κατηγορούν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, επιμένουμε, υπερακοντίζει σε σχέση με το μνημόνιο; Είναι δηλαδή πιο μπροστά από το μνημόνιο, πιο σκληρή από το μνημόνιο.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Κυρία Πυργιώτη, έχω την εντύπωση ότι αυτές οι απαντήσεις θα δοθούν όταν ξεκινήσει η συζήτηση στη Βουλή. Δηλαδή το τι ακριβώς θα διαμορφωθεί εκεί. Όλοι, νιώθουμε ότι αυτή η προσπάθεια δεν είναι καθόλου εύκολη αλλά αντιθέτως, εξαιρετικά δύσκολη. Το γεγονός ότι η χώρα, από την ώρα που η κυβέρνηση ανακοινώνει κάτι, αντιδρά με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο, πρέπει κανείς να δει αν αυτή η αντίδραση οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα που το θέλουμε όλοι. Αλλά κυρίως, αν είναι ενταγμένο στο δεύτερο μεγάλο ζήτημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και που δεν είναι άλλο από την ανάγκη μετασχηματισμού αυτής της χώρας. Η αλλαγή δηλαδή ταυτόχρονα του κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού της μοντέλου. Δεν πάει άλλο αυτή η χώρα έτσι. Το ζήτημα είναι πώς την φτιάχνεις συνολικά διότι θα χρειαστούμε μια καινούρια Ελλάδα. Όσο δεν το συνειδητοποιούμε και όσο νομίζουμε ότι μπορούμε να πηγαίνουμε όπως παλιά, ότι δηλαδή η Μεταπολίτευση που ξεκίνησε το ΄84 θα συνεχιστεί και τα επόμενα 500 χρόνια, είμαστε μακριά νυχτωμένοι. Δεν υπάρχει αυτό πλέον. Τι υπάρχει όμως τώρα: υπάρχει η ανάγκη πρώτα να σωθούμε, δεύτερον να αλλάξουμε την χώρα μας και τρίτον αυτό να γίνει με τις μικρότερες δυνατές κοινωνικές επιπτώσεις. Αυτό λοιπόν είναι ένα δύσκολο στοίχημα.
Κ. ΜΑΚΡΗ: Αυτό που λέτε είναι το ιδανικό και δεν πρόκειται να γίνει το ξέρετε. Οι κοινωνικές επιπτώσεις είναι ήδη μεγάλες όπως είναι και η κοινωνική αντίδραση μεγάλη. Άρα λοιπόν για τα επόμενα τρία χρόνια το ερώτημα είναι η κυβέρνηση θα αντέξει να τα κάνει όλα αυτά που λέτε, με δεδομένη την σύνθεση της κοινοβουλευτικής της ομάδας; Εγώ δεν θα πω αν δικαίως ή αδίκως διαμαρτύρονται οι βουλευτές
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Η κυβέρνηση, όπως ήδη σας ανέφερα, ανέλαβε ένα τεράστιο έργο, το οποίο είναι πρωτοφανές στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας μας. Το αν θα αντέξει ή όχι αντιλαμβάνεστε ότι εξαρτάται από την επιτυχή προσπάθειά της να διασώσει την χώρα και να την μεταμορφώσει ταυτόχρονα. Είναι πάρα πολύ εύκολο κάποιος να ασκεί κριτική σε μέτρα τα οποία «πονάνε» πολύ, αλλά αν αυτό το κάνει χωρίς να έχει διαρκώς στο νου του ότι το εγχείρημα το οποίο έχουμε αναλάβει είναι τεράστιο, τότε προφανώς κάνει μια δήλωση η οποία «παίζει» στα κανάλια ή στις εφημερίδες αλλά έχω την εντύπωση, ότι αυτό δεν βοηθάει στη συνολική προσπάθεια. Η κυβέρνηση λοιπόν είναι συνδεδεμένη αυτήν την στιγμή με αυτήν την γιγαντιαία προσπάθεια, και προφανώς αυτό θα κριθεί στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν. Εγώ δε μπορώ να διανοηθώ ότι η κυβέρνηση θα ανατραπεί κοινοβουλευτικά, με την έννοια ότι θα υπάρχουν κάποιοι βουλευτές που θα την ανατρέψουν επειδή δεν αρέσει η μία ή η άλλη διάταξη. Δε μου περνάει αυτό από το μυαλό. Και εν πάση περιπτώσει δεν είναι στη δική μου αντίληψη. Αν κανείς έχει μια άποψη διαφορετική για το αν η χώρα πρέπει να σωθεί ή όχι, για το αν έπρεπε να υπάρξει αυτός ο μηχανισμός ή όχι, για το ότι πρέπει να αλλάξουμε τη χώρα αυτό να το καταλάβω, αλλά ας κατατεθεί. Οι κυβερνήσεις που αναλαμβάνουν τέτοια εγχειρήματα δε μπορεί να ανατρέπονται επειδή δε μας αρέσει μια διάταξη στο ασφαλιστικό ή μια διάταξη στο εργασιακό. Δε μπορώ να το διανοηθώ αυτό. Για αυτό επιμένω στο να τίθενται τα ζητήματα στη μείζονα πολιτική τους διάσταση. Και βεβαίως είναι πάρα πολύ σημαντικό η Βουλή να συζητάει. Διότι στη Βουλή δεν είναι μόνο ότι τα κόμματα έρχονται το κάθε ένα αντιμέτωπα με το μεγάλο ζήτημα της Ελλάδος, είναι και ο κάθε βουλευτής που έρχεται και αυτός αντιμέτωπος και δείχνει ή δεν δείχνει το ανάλογο αίσθημα ευθύνης απέναντι στα ζητήματα αυτά. Βεβαίως δεν λέω ότι πρέπει να φιμωθούμε, να μη μιλάμε, όμως όλα αυτά να γίνονται μ΄έναν πολιτικό τρόπο.
