Ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Φραγγίδης, πραγματοποίησε την περασμένη Τετάρτη συγκέντρωση ετεροδημοτών στη Θεσσαλονίκη και τελικά οι κιλκισιώτες της συμπρωτεύουσας δικαίωσαν την τολμηρή επιλογή του, διακόπτοντας μάλιστα επανειλημμένα την ομιλία του με θερμό χειροκρότημα.Στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Πολίχνης προλόγισαν τον πρώην βουλευτή, ο πρόεδρος των Μελισσουργιωτών και πρώην αντιδήμαρχος Πολίχνης Γιώργος Στολτίδης, οι πρώην δήμαρχοι Πολίχνης Κώστας Θεοδωρίδης και Πέτρος Μυρίδης, καθώς και η δικηγόρος και υπ. βουλευτής Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνα Κυριακού.
Ο κ. Φραγγίδης, μεταξύ των άλλων τόνισε:
«Η Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια βιώνει μια επώδυνη πραγματικότητα, μια παρατεταμένη εβδομάδα των παθών, έναν εφιάλτη που όμως το ζούμε όχι σε κάποιο όνειρο που πέρασε αλλά στην ίδια μας την πραγματικότητα.
 Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, πολλοί συμπολίτες μου έχασαν την εργασία τους, είδαν το μισθό τους να μειώνεται δραστικά, είδαν τη σύνταξή τους να εξαφανίζεται. Έχετε δίκιο να θυμώνετε γιατί δεν υπήρξε κοινωνικά δίκαιος ο επιμερισμός της προσπάθειας, ο επιμερισμός των βαρών και των θυσιών. Την κρίση την πλήρωσαν οι φτωχοί, οι μικρομεσαίοι, οι άνθρωποι του μόχθου, του μεροκάματου. Αυτή είναι η αλήθεια, ενώ θα έπρεπε το κύριο βάρος να πέσει στους έχοντες, να πέσει στους πλούσιους, σε αυτούς που έχουν και κατέχουν. Δυστυχώς, κάποιοι από αυτούς συνεχίζουν να ζουν ανενόχλητοι σαν να μην υπάρχει κρίση, με προκλητικές συμπεριφορές, με ύφος αλαζονικό και συχνά κυνικό και χυδαίο. Αυτό είναι δικό μας λάθος. Μας ανήκει αυτό το λάθος.
H   εκλογική   μάχη που  δίνουμε είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η δυσκολότερη της μεταπολίτευσης. Αλλά και η σημαντικότερη της μεταπολίτευσης. Είναι η μοναδική ευκαιρία να ξανασυνδεθούμε πραγματικά να καταργήσουμε τις αποστάσεις να πάρουμε μέρος στην πολιτική με το πάθος του ανθρώπου που δεν αφήνει τους άλλους να αποφασίσουν γι αυτόν.
Κρίνεται το μέλλον των νέων που δεν πρέπει να φύγουν μακριά… που πρέπει να έχουν δουλειά εδώ στον τόπο τους  που πρέπει να  τους δώσει η Πολιτεία  όραμα . Όραμα για δημιουργία. Κρίνεται το μέλλον της παραγωγής, της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, που είναι ο κινητήριος μοχλός της οικονομίας στον τόπο μας και  πρέπει επιτέλους να κερδίσει ότι της ανήκει. Κρίνεται το μέλλον όλων εμάς που πρέπει να έχουμε αξιοπρεπή ζωή. Ζωή ευρωπαίου πολίτη.  Με δουλειά,  σπίτι αυτοκίνητο με  ασφαλείς αποταμιεύσεις.
Ο λαός μας  διαμαρτύρεται, νιώθει να αδικείται, πιέζεται.  Ο πολίτης, ο καθένας από εμάς προσδοκά, θέλει προοπτική, θέλει λύσεις και όχι μαγικές λύσεις. Τραγικό και τώρα και πάντα το δίλημμα του κάθε πολιτικού στελέχους όταν έχει να κάνει αυτήν την επιλογή ανάμεσα στην οργή του λαού και τη μοίρα του τόπου.

Η αλήθεια για τις ευθύνες
Δεν θα μπω σε παρελθοντολογία, μακριά από μένα η τάση να πετάνε κάποιοι τη μπάλα στην εξέδρα, όμως το 2009, το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε μια Ελλάδα σχεδόν χρεοκοπημένη, σαν τον ασθενή που απλά περιμένουν όλοι να του τραβήξουν το σωληνάκι για να έρθει το τέλος. Ενδεικτικά θα σας πω ότι το 2009 οι κρατικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 50%. Στο δημόσιο χρέος προστέθηκαν 116 δις ευρώ και εκτινάχθηκε από τα 183 δις ευρώ στα 300 δις ευρώ.
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ άργησε να αντιδράσει. Άρχισε να πελαγοδρομεί ανάμεσα σε προεκλογικές υποσχέσεις και σε κενά περιεχομένου συνθήματα, που άγγιζαν ακόμη και το χυδαίο. Βρέθηκε όμως μπροστά σε ένα δίλημμα. Να εγκαταλείψει και να αφήσει τη χώρα στα βράχια και στη χρεοκοπία, όπως έκαναν οι προκάτοχοί του που το έβαλαν στα πόδια ή να παραμείνει, να δώσει τη μάχη με τους πολίτες, με την ελπίδα ότι κάτι θα συμβεί, ότι θα γίνει το θαύμα. Το θαύμα ασφαλώς δεν έγινε. Όμως η χώρα, με τις θυσίες των Ελλήνων, βάδισε ένα δρόμο και προχώρησε.
Μην βλέπετε σήμερα τη ΝΔ που λέει τώρα ότι αυτή ψήφισε το καλό μνημόνιο. Θυμηθείτε τον κύριο Σαμαρά στην αρχή αυτής της προσπάθειας που τράβαγε το χαλί κάτω από τα πόδια μας και που, όπως έλεγε ο ίδιος, θα έβγαινε η χώρα από την κρίση αν ακολουθούσε το πρόγραμμά του και της ΝΔ σε ένα χρόνο και θα μείωνε αμέσως τα ελλείμματα και που θα έπειθε τους Ευρωπαίους να αλλάξουν το μνημόνιο. Θυμηθείτε την εικόνα του αντιμνημονιακού και του «αντιστασιακού». Του κυρίου «όχι σε όλα».
Και η αριστερά; Στο δικό της ρυθμό. Χωρίς πρόταση, χωρίς καμία δέσμευση, με μια θεωρία για τη μεταθάνατον ζωή, γενικώς αν και εφόσον. Πάντα εκ του ασφαλούς και χωρίς να καταθέτει σοβαρή κυβερνητική πρόταση. Μόνο που οι πολίτες, ζούμε στο παρόν, ζούμε σε αυτήν τη δύσκολη καθημερινότητα και αυτήν καλούμαστε να επιλύσουμε.

Συγγνώμη
 Το ΠΑΣΟΚ ζητά σήμερα την ψήφο του ελληνικού λαού, πρώτα όμως απευθύνει μια μεγάλη συγγνώμη στον ελληνικό λαό για αυτά που συνέβησαν και για αυτές τις αδικίες που έγιναν. Όμως έχει συνείδηση της κατάστασης και δεσμεύεται ως το μόνο υπεύθυνο κόμμα ότι θα δώσει τη μάχη του για να μην υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και για να μην υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση των εισοδημάτων των πολιτών. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δεσμευτούμε ότι με τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης, που πιστέψτε με, φίλες και φίλοι, δεν θα αργήσουν να φανούν.
Φίλες και φίλοι, η θύελλα περνάει, ο τυφώνας βρίσκεται στα τελειώματά του. Γι’ αυτό θα πρέπει από τώρα να δεσμευτούμε ότι με τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης, θα αποκαταστήσουμε όλες αυτές τις αδικίες που συνέβησαν τα τρία τελευταία χρόνια.

Όχι ψήφο διαμαρτυρίας
Πολλοί μας λένε ότι θα ψηφίσουν τα μικρότερα κόμματα, όχι γιατί τα πιστεύουν αλλά γιατί θέλουν να διαμαρτυρηθούν. Εμείς λέμε σε αυτούς τους πολίτες ελάτε να διαμαρτυρηθούμε μαζί. Ελάτε να ενώσουμε τις φωνές μας και να κάνουμε την Ελλάδα και πάλι δυνατή. Να αλλάξουμε την Ελλάδα και μαζί να αλλάξουμε και την Ευρώπη. Οι θυσίες και οι κόποι τόσων ετών δεν πρέπει να πάνε χαμένοι. Δεν θα παίξουμε αυτές τις θυσίες στα ζάρια, όσο και αν είμαστε θυμωμένοι.
Δεν θα παίξουμε την Ελλάδα στα ζάρια, γιατί το θέλουν οι επαγγελματίες θυμωμένοι της αριστεράς και οι ηγέτες κάποιων νεοπαγών κομμάτων του σωλήνα. Οι έλληνες πολίτες πετύχαμε με πολύ κόπο και αγώνα να ανήκουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν θα πετάξουμε στα σκουπίδια αυτήν την τιτάνια προσπάθεια, απλώς επειδή το θέλουν κάποιοι. Δεν θα γυρίσουμε την Ελλάδα στο 1950, επειδή μερικοί διεκδικούν κομμάτι από το χάος. Διεκδικούν ρόλο στο χάος.

Η διαδρομή μου
Σε ότι αφορά το πρόσωπό μου. Με ξέρετε. Είμαι ένας από εσάς. Δεν υπήρξα ποτέ επαγγελματίας πολιτικός. Την πολιτική την αντιμετώπιζα όπως και τη ζωή μου. Σαν μια προσπάθεια προσφοράς. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Εσείς θα μου πείτε. Εκείνο που ξέρω είναι ότι προσπάθησα. Ως πολίτης, ως γιατρός, σήμερα ως πολιτικός προσπάθησα και προσπαθώ να είμαι κοντά στον άνθρωπο, στις ανάγκες του, στις αγωνίες του. Αυτό θα συνεχίσω να κάνω όπως και να έχουν τα πράγματα. Την επομένη των εκλογών εγώ θα είμαι εδώ. Δίπλα σας. Η πόρτα μου, το ξέρετε, είναι συνέχεια ανοιχτή. Στη ζωή μου, υπήρξα πάντοτε συνεπής με τα πιστεύω μου, με τις αρχές μου. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα πισωγυρίσματα και οι σημαίες ευκαιρίας. Ακολούθησα όχι εύκολους δρόμους αλλά δύσβατους και ανηφορικούς. Το ίδιο έκανα και στην πολιτική.
Ακολούθησα μια κρυστάλλινη διαδρομή χωρίς ποτέ το όνομά μου να εμπλακεί σε σκοτεινές υποθέσεις και θολές καταστάσεις. Η ζωή μου ήταν, είναι και θα είναι διαυγής. Όλα στο φως. Με συνέπεια και συνέχεια ακολούθησα τις αρχές μου με γνώμονα το συμφέρον της Ελλάδας. Μακριά από εγωισμούς και μικροσυμφέροντα. Χωρίς στην πορεία να λιποψυχήσω, να λιποτακτήσω  και να γίνω ρίψασπις.
 Για μένα το πρώτιστο ήταν η διάσωση της χώρας. Όχι η προσωπική μας διάσωση. Έτσι  λοιπόν, σας λέω και τώρα ότι εγώ θα είμαι εδώ. Δίπλα στον άνεργο, δίπλα στον εργαζόμενο, δίπλα στον νέο που αγωνιά, δίπλα στον συνταξιούχο, δίπλα στον αγρότη. Όχι γιατί το προστάζει το κόμμα μου, μα γιατί το προστάζει η συνείδησή και η καρδιά μου.   
Ζητώ την ψήφο σας και την εμπιστοσύνη σας και να είστε σίγουροι πως θα είμαι η φωνή σας. Μαζί θα είμαστε στη Βουλή.