Την πόλη του Κιλκίς επισκέφθηκε  η  βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Λίτσα Αμανατίδου. Συνοδευόμενη από τον Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Συνασπισμού Κιλκίς, Λάζαρο Λαζαρίδη, αλλά και από μέλη της, συναντήθηκε στα γραφεία του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κιλκίς  με τον πρόεδρο του Συλλόγου, Δημήτριο Αγαθόπουλο. Μετά από λεπτομερή παρουσίαση της κατάστασης από πλευράς του Φ.Σ. Κιλκίς η Ν.Ε. ΣΥΝ Κιλκίς εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:
«Το επάγγελμα του Φαρμακοποιού δεν είναι κλειστό, όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, αλλά η εξάσκησή του διέπεται από κανόνες και ρυθμίσεις που ισχύουν σε όλη την ΕΥΡΩΠΗ, πλην Μ. Βρετανίας, που εξασφαλίζουν τις μίνιμουμ προϋποθέσεις για την καλή ποιότητα του φαρμάκου και την ομαλή και απρόσκοπτη διακίνησή του. Το επιχείρημα ότι το φαρμακευτικό επάγγελμα δεν είναι κλειστό αποδεικνύεται και εκ του γεγονότος ότι, ως γνωστόν η Ελλάδα είναι η χώρα με τα περισσότερα φαρμακεία ανά κάτοικο. Ενδεικτικά αναφέρθηκε ότι ο νομός Θεσσαλονίκης έχει 1280 φαρμακεία σε πληθυσμό 1.200.000 κατοίκων, όταν όλη η Αυστρία με 8.200.000 κατοίκους έχει 1150 φαρμακεία. Το μεγάλο πρόβλημα στο χώρο του φαρμάκου δεν είναι το φαρμακείο της γειτονιάς αλλά οι μεγάλες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες καιροφυλακτούν για να εισέλθουν στο χώρο της παραγωγής, της διανομής και της διάθεσης φαρμάκου και οι οποίες με τις υπερτιμολογήσεις και την κατευθυνόμενη υπερσυνταγογράφηση κερδοσκοπούν, εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και των ασθενών.
Στο στόχαστρο όμως της κυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ μπαίνει το φαρμακείο, που καλύπτει μεγάλα κενά της πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Είναι προφανές ότι στόχος των κυβερνητικών σχεδίων δεν είναι η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης και η εξυπηρέτηση των ασθενών αλλά η εξόντωση του μικρού φαρμακείου και η «υπαλληλοποίηση» των φαρμακοποιών. Η επιχειρούμενη δραστική αύξηση του αριθμού των φαρμακείων, θα επιφέρει στην διάρκεια του χρόνου την πλήρη απαξίωσή του στην συνείδηση του κόσμου προκειμένου σε δεύτερη φάση να ισχυριστούν ότι αυτό το φαρμακείο δεν μπορεί να αντεπεξέλθει των αναγκών της κοινωνίας. Πίσω από το «άνοιγμα» του φαρμακείου κρύβονται επιχειρηματικά συμφέροντα που καραδοκούν για να αλώσουν το χώρο.
Με τις κινητοποιήσεις τους οι φαρμακοποιοί δίνουν αγώνα για την αξιοπρεπή διαβίωση του κλάδου, για να συνεχίσει να υπάρχει το φαρμακείο ως αναντικατάστατος κρίκος στο σύστημα της φαρμακευτικής περίθαλψης, για να αναχαιτισθεί η επέλαση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Θα σταθούμε αρωγοί στον αγώνα κάθε επαγγελματικού κλάδου που διεκδικεί τα αυτονόητα. Δεν θεωρούμε ότι οι επαγγελματίες που αγωνίζονται για τα δίκαια τους είναι συντεχνίες. Δεν μπορεί να υπάρχει η αντίληψη αυτή ότι κάθε ένας που αγωνίζεται έχει συντεχνιακά συμφέροντα, καθένας που διεκδικεί το δίκιο του δεν επιδιώκει  το χάος. Τα ζητήματα υγείας επιβάλλουν κανόνες λόγω δημοσίου συμφέροντος και δεν είναι δυνατόν να υπόκεινται στην λογική της εμπορευματοποίησής τους. Το δε φάρμακο δεν είναι ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.
Οι κατευθυνόμενες επιχειρούμενες πολιτικές της Κυβέρνησης, με συνοδοιπόρους τα παπαγαλάκια των μεγάλων ΜΜΕ, δεν είναι απόψεις που συνάδουν με κάθε έννοια προοδευτικής αντίληψης, αλλά είναι απόψεις που συναντιούνται με ακραίες, νεοφιλελεύθερες θα λέγαμε πεποιθήσεις, και οδηγούν τη χώρα στο χάος.»