την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2025, στις 6.30 το απόγευμα, στην αίθουσα Μανόλης Ανδρόνικος της Τέχνης.
Ποιος αλήθεια ήταν ή είναι ο χώρος των στρατοπέδων; Μπορεί μονοσήμαντα να ορισθεί; Το βιβλίο της Μαρίας Λιλιμπάκη-Σπυροπούλου έχει σκοπό κυρίως να προβληματίσει, πληροφορώντας πάνω στο ζήτημα αυτό. Μια γενική απάντηση θα ήταν ισοπεδωτική έως αποσιωπητική. Όταν ο χώρος αντιστοιχεί σε διαφορετικά χρονικά πλαίσια και ανθρώπινο κοινό, ενώ ο σκοπός είναι ταυτόσημος, και συγκεκριμένα η καταπίεση, η τιμωρία, ή και η εξόντωση, τότε η διερεύνηση του χώρου προβάλλει τα κοινά σημεία, και -με τον τρόπο αυτόν-, τα μηνύματα που μεταδίδονται, βοηθούν με τη σειρά τους στη συνειδητοποίηση, τη συναίσθηση και τη διαλλακτικότητα. Χρειάζεται να αναφερόμαστε σήμερα στον μεγάλο εγκλεισμό; Με την αναζωπύρωση αντιδραστικών φαινομένων, η αντίστοιχη έρευνα δεν χάνει την αξία της, εφόσον γίνεται στο πλαίσιο εγρήγορσης και διαφύλαξης των θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
-η Ζωή Τζήμητρα, αρχιτέκτων, εικαστικός, προϊσταμένη της Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Κιλκίς
-ο Θανάσης Βαφειάδης, ιστορικός - συγγραφέας
και η συγγραφέας
Η Μαρία Λιλιμπάκη- Σπυροπούλου (Χανιά, 1954) σπούδασε αρχιτεκτονική και αρχαιολογία (Α.Π.Θ.). Ασχολήθηκε κυρίως με αναπλάσεις αστικών περιοχών. Δίδαξε Περιβαλλοντικό σχεδιασμό πόλεων (ΕΑΠ). Το διδακτορικό της αφορά Το οικιστικό δίκτυο Χαλκιδικής, 1912- 1960. Οι δημοσιεύσεις της αναφέρονται στη σχέση του χώρου με την ιστορία, την τέχνη, το περιβάλλον και πρόσφατα με τη λογοτεχνία. Από το 1972 ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική και Αρχαιολογία στο ΑΠΘ διατριβή με θέμα «Το οικιστικό δίκτυο της Χαλκιδικής την περίοδο 191τηκε στην Υπηρεσία Αποκατάστασης σεισμοπλήκτων Β. Ελλάδος στον Τομέα των Δημοσίων κτηρίων, στον Οργανισμό
