Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 10:27:07 μμ
Πέμπτη, 16 Μαϊος 2019 17:28

Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου: Η «δυσανεξία» των νέων στην πολιτική

Η «δυσανεξία» και η αποστροφή των νέων προς την πολιτική η οποία εκδηλώνεται με την μορφή της απολιτικοποίησης απασχολεί κατά καιρούς το δημόσιο διάλογο

και αναζωπυρώνεται κάθε φορά που πλησιάζει μια εκλογική διαδικασία. Παρά το γεγονός ότι οι νέοι έχουν την δύναμη και τα προσόντα να επέμβουν δυναμικά στην εξέλιξη της κοινωνίας, αυτοί απομακρύνονται. Η υιοθέτηση αυτής της στάσης μάλλον οφείλεται στο αναξιόπιστο κλίμα της εποχής, στους ρυθμούς των σύγχρονων κοινωνιών που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να σκεφτεί κάτι άλλο πέρα από τα προσωπικά του προβλήματα, και στην αδιαφορία της ασκούμενης πολιτικής για τους νέους. Οι πολιτικοί είτε έχουν ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους είτε έχουν απορροφηθεί τόσο πολύ από τις προσωπικές τους επιδιώξεις, ώστε δεν αντιλαμβάνονται ότι η νεολαία χρειάζεται μέριμνα για να καταφέρει να εξελιχθεί. Αυτή η γκρίζα εποχή, διαβρωμένη από την αναξιοπιστία, την υποκρισία και την αναξιοκρατία απομακρύνει του νέους από τα κοινά, και την πολιτική. Αυτοί, ωστόσο, οφείλουν να μην αγνοούν την επισήμανση του Αριστοτέλη, πως ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό, συνδεδεμένο με την κοινωνική ζωή και υποκείμενο στον νόμο της γέννησης, της ανάπτυξης και του θανάτου. Αυτόν τον κανόνα δεν μπορούν να τον αγνοήσουν ή να τον ανατρέψουν. Εκείνο που μπορούν και οφείλουν να επιδιώξουν είναι η ανανέωση της πολιτικής με βαθιές τομές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της. Οι νέοι άνθρωποι, το ζωτικό κομμάτι κάθε κοινωνίας, και ειδικότερα το πιο πρωτοπόρο κομμάτι της, η σπουδάζουσα νεολαία, είναι σημαντικό να έχει ρόλο στην πολιτική και να συμμετέχει στις πολιτικές διαδικασίες που καθιερώνονται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Μόνο μέσω της πολιτικής μπορεί να καταπολεμηθεί κατά γενική ομολογία η νοσηρή πλευρά ενός πολιτικού και διεφθαρμένου κατά πολλούς συστήματος. Μόνο μέσω της υγιούς πολιτικής μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει στο τόπο του και να συμβάλει και αυτός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Όλοι μας πρέπει να πιστέψουμε και πάλι σε μια πολιτική, σε μία δηλαδή μορφή άσκηση εξουσίας, απαλλαγμένη από νοσηρές μεθόδους. Η νεολαία θα μπορεί να ελπίζει για το μέλλον, όταν προτείνει και αντιστέκεται στην πτώση των αξιών και στον θάνατο της ελπίδας.