Με όραμα έναν κόσμο όπου η τεχνολογία θα ενισχύει την ανθρώπινη δημιουργικότητα και θα μειώνει τις ώρες εργασίας, η Αναστασία αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο φωτεινά και ελπιδοφόρα πρόσωπα της νέας γενιάς επιστημόνων.
Πρώτη στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές σε Λονδίνο και Βέλγιο, έχει αφιερώσει την έρευνά της στις νομικές και φιλοσοφικές προκλήσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης, προσεγγίζοντας το θέμα με βαθιά κοινωνική ευαισθησία υπό το πρίσμα του Αριστοτέλη.
Στο επίκεντρο της έρευνάς της βρίσκεται το πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να αξιοποιηθεί για λιγότερη αλλά ουσιαστικότερη εργασία, πώς μπορεί να επανανοηματοδοτήσει την αξία της ανθρώπινης συνεισφοράς και να αναδιαμορφώσει τη σχέση μας με την εργασία.
Η Αναστασία δεν παραβλέπει τους πιθανούς κινδύνους της Τεχνητής Νοημοσύνης. Ξέρει πως κάθε νέα τεχνολογία γεννά ερωτήματα και ανησυχίες. Όμως, αντί να εγκλωβίζεται σε σενάρια φόβου και διαρκούς πρόβλεψης ενδεχόμενων απειλών και κινδύνων, επιλέγει να δει την άλλη όψη: πώς μπορεί να αξιοποιηθεί για το καλό. Για εκείνη, η ουσία είναι να στρέψουμε το βλέμμα στη δυνατότητα που έχει η τεχνολογία να υπηρετεί τον άνθρωπο και εστιάζει στις δυνατότητες που προσφέρει για να ενισχύει την ποιότητα της ζωής του.
Προερχόμενη από μια οικογένεια με πατέρα πυροσβέστη και μητέρα νοσηλεύτρια, η Αναστασία έμαθε από μικρή τι σημαίνει κοινωνική προσφορά. Παρά τις σημαντικές διακρίσεις της, παραμένει προσγειωμένη και βαθιά δεμένη με τον τόπο της. Απορρίπτει τον όρο brain drain, τονίζοντας ότι εστιάζει αποκλειστικά στους επιστήμονες και παραγνωρίζει όλους τους άλλους ανθρώπους που φεύγουν από τη χώρα.
«Δεν είναι μόνο τα "λαμπρά μυαλά" που αξίζει ή θέλουμε να επιστρέψουν», λέει. Δεν υπάρχει ιεραρχία στην ανθρώπινη αξία.
Δεν βλέπει την καταγωγή της από το Κιλκίς ως μειονέκτημα. Θέλει να δείξει πως η ελληνική περιφέρεια έχει τεράστιες δυνατότητες και πως η επιτυχία δεν ανήκει μόνο στις μεγάλες πόλεις. Λάτρης της φύσης και της απλότητας, με ενδιαφέρον για την πολιτική και την κοινωνική δικαιοσύνη, η Αναστασία είναι ένας σύγχρονος καθολικός άνθρωπος με γνώσεις, ήθος και όραμα. Και, πάνω απ’ όλα, μια υπενθύμιση ότι η επιστήμη μπορεί –και πρέπει– να βγαίνει έξω από τα πανεπιστήμια, να έχει πεδίο αναφοράς και εφαρμογής τον άνθρωπο και την κοινωνία του ανθρώπου συμβάλλοντας ουσιαστικά στην κοινωνική αλλαγή. Επί τα βελτίω.
Τότε γνώση και ηθική θα οδηγούν τα βήματά του σε έναν καλύτερο κόσμο.
