Έκτος γιος της Ανατολής και του Χρήστου Ελευθεριάδη, Γιανγκοζόγλου, Ιωαννίδη, που ήρθαν πρόσφυγες το 1922 από τον ανάσπαλ το Πόντο.
Άξιος δεκαενέας πρασινοσκούφης, λοκατζής.
Θέλοντας να μην μειώσω τα μεστά λόγια του Στυλιανού Πασχαλίδη (χωριανού του), πολύ εύστοχα διάβασε η σύζηγός του (απόμαχη φιλόλογος) Αντωνία Τασούλη, σταματώ.
Δύο λόγια για καλό κατευόδιο από τον συγχωριανό του Στυλιανό Πασχαλίδη.
Ένας ακόμη αγαπητός συγχωριανός μας άφησε τόσο απρόσμενα, τόσο ξαφνικά, ο Παύλος.
Ένας άνθρωπος υπόδειγμα της κοινωνικής προσφοράς.
Προσωπικά σημάδεψε τη ζωή μου σε κείνα τα χρόνια του αγώνα που ζούσαμε στο χωριό που έσφυζε από ζωή.
Γνωρίζοντας το προσωπικό μου δράμα όταν μ’ έβλεπε με αποκαλούσε «ταλαίπωρε». Παραμένει ακόμη ζωντανή η εικόνα κάθε που βρισκόμασταν στο «Αγγλικό».. να μ’ ανεβάζει στη βρύση δείχνοντας μου πατρική στοργή.
Μετέπειτα συναντηθήκαμε και πάλι στη Γερμανία. Ο πατέρας μου έτρεφε γι’ αυτόν ιδιαίτερη εκτίμηση. Ένας άνθρωπος της προσφοράς και στη Γερμανία. Στο Sundern που ζούσανε πόσες φορές, μου έκανε τον διερμηνέα για τους συμπατριώτες του. Με τον αλτρουϊσμό του συγκίνησε ακόμη και τον προϊστάμενο της αστυνομίας γιατί παρόλο που ήταν ο ίδιος άρρωστος πήγε να συμπαρασταθεί σε κάποιον πατριώτη του όταν τον κάλεσε η αστυνομία. Και όταν του προσφέρθηκαν χρήματα για την προσφορά αυτή, δεν τα δέχτηκε επ’ ουδενί.
Ναι, αυτός ήταν ο Παύλος.
Και στο χωριό τα γνωρίζετε καλύτερα, με πόσο ζήλο εργαζόταν για να ομορφύνει και να ζωντανέψει αυτό το χωριό. Και αυτό το ανέδειξε επάξια για πολλά χρόνια πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου.
Δεν συμφωνούσαμε σε όλα, όμως υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός και αγάπη. Ένας άνθρωπος όλο ζωντάνια ο Παύλος που ήθελε να μεταλαμπαδεύσει τα όσα καλά στοιχεία βίωσε στη Γερμανία στον τόπο του για να είναι όμορφος.
Υπόδειγμα του νοικοκύρη, του γλεντζέ, του ειλικρινούς συγχωριανού.
Μα ο άτεγκτος ελεγκτής στο ταξίδι της ζωής, ο χάρος, δεν τον άφησε να συνεχίσει. Αφαιρέθηκε σήμερα μια ζωντανή ψηφίδα του χωριού.
Αιωνία σου η μνήμη Παύλε, αγαπητές συγχωριανέ όλων μας. Εδώ είναι όλοι οι χωριανοί για τον τελευταίο ασπασμό και όχι μόνο…
Τα συλληπητήρια των απανταχού της γης Μαυροπλαγιωτών στους δικούς σου ανθρώπους που μοιράστηκαν μαζί σου στο ταξίδι της ζωής τις τόσες, τόσες χαρές…
Καλόν παράδεισο
Θα μας λείψεις…
(Λόγος του Στ. Πασχαλίδη από την Αντωνία Τασούλη)
Αξέχαστε θείε Παύλε, θα σε θυμόμαστε για πάντα. Για μας θα ζεις στην ψυχή μας, στο μυαλό μας στην καρδιά μας, το πρόσωπο σου στις καρδιές αθάνατο θα μείνει, ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Φαναριώτης
