Αλλά -στην Ελλάδα υπάρχει πάντα ένα, αλλά- οφείλουν οι Αυτοδιοικητικοί φορείς να συνειδητοποιήσουν, πως τα έργα ανάπλασης μιας παραλίας είναι η βάση για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα, όμως δεν αρκούν. Αν δεν υπάρχει διαρκής φροντίδα και συντήρηση, πολύ γρήγορα η εικόνα γίνεται τραγική. Κι αυτήν την εικόνα παρουσιάζει σήμερα η παραλία της Δοϊράνης. Εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Και μιλάμε για το μέτωπο των 300 μέτρων της παραλίας του οικισμού, από την προβλήτα και το Μουσείο Λίμνης μέχρι το Τελωνείο. Δεν μιλάμε για τα χιλιόμετρα παραλίας από τη Δοϊράνη μέχρι τα Χίλια Δένδρα. Κοντά 300 μέτρα, γεμάτα καλάμια, σκουπίδια, βρωμιές, σπασμένα ξύλα, με το ξύλινο παρατηρητήριο που είχε κατασκευαστεί πριν από χρόνια να έχει μείνει ως ένα σκιάχτρο μέσα στη λίμνη, υπολείμματα μιας άλλης εποχής!

Από την Άνοιξη έπρεπε να έχει καθαριστεί ο χώρος αυτός, για να υποδεχθεί τους επισκέπτες της λίμνης. Γιατί σήμερα, όποιος έρχεται στη Δοϊράνη φεύγει με την απογοήτευση για την τραγική εικόνα που παρουσιάζει ο μοναδικός αυτός υγροβιότοπος.

Ας αποφασίσουν, Περιφέρεια και Δήμος Κιλκίς, για το ποιος και τι μπορεί να κάνει για τη Δοϊράνη. Κι ας το ΚΑΝΟΥΝ!

Πόση υπομονή πια να κάνει η Δοϊράνη;

Κώστας Τερζενίδης