Και μπορεί το σίριαλ του χώρου εγκατάστασης των Δικαστηρίων του Κιλκίς να κρατεί καλά, συναγωνιζόμενο χρονικά ιστορικές σαπουνόπερες της ελληνικής τηλεόρασης (βλ. τόλμη και γοητεία) το εν λόγω όμως πρόβλημα θα έπρεπε να είναι λυμένο προ πολλού. Δυστυχώς όμως, φαίνεται ότι δεν απασχολεί κανέναν, πέραν από τους δύστυχους πολίτες αυτής της δύστυχης χώρας. Τελικά ο Έλληνας πολίτης, σε περίπτωση που τον πιάσει η ανάγκη του, το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι αυτό που λέει ο τίτλος.

Ποια είναι όμως η κατάσταση
στα Δικαστήρια του Νομού μας;

Σε αυτά της πόλης του Κιλκίς, WC για τους πολίτες δεν υπάρχουν καν! Βεβαίως για τους Δικαστές υπάρχουν, όπως και για το Υπαλληλικό Προσωπικό, αλλά είναι πριβέ. Οι καλούμενοι στη Δικαιοσύνη πολίτες είναι αναγκασμένοι είτε να καταφύγουν στα καφενεία της περιοχής είτε να παρακαλέσουν τους δικηγόρους που βρίσκονται στο γραφείο του Συλλόγου τους, μήπως και τους αφήσουν να χρησιμοποιήσουν τη ‘δικιά τους’. Εάν δε αυτές είναι ήδη κατειλημμένες… τότε αναπόφευκτα συμβαίνει το δεύτερο του χαριτωμένου τίτλου μας.
Σε αυτά της κωμόπολης του Πολυκάστρου, η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από τριτοκοσμική. Οι επίσημες δημόσιες τουαλέτες δεν πλησιάζονται ούτε από σκυλιά. Είναι εξωτερικές, πολύ παλιές, τούρκικου τύπου και βρώμικες όσο δεν περιγράφεται. Κι εκεί βεβαίως υπάρχει μία τουαλέτα εντός του χώρου του Ειρηνοδικείου, αλλά είναι επίσης πριβέ (δίπλα στο γραφείο του Προέδρου που ενίοτε χρησιμοποιείται κι απ’ τους δικηγόρους). Τουτέστιν, οι προσφεύγοντες στη Δικαιοσύνη πολίτες, είναι αναγκασμένοι να αναζητήσουν τη λευτεριά τους στα πέριξ καταστήματα.
Σε αυτά της κωμόπολης της Γουμένισσας, υπάρχουν μεν τουαλέτες αλλά είναι μονίμως κλειδωμένες. Για την ακρίβεια, το κλειδί το έχουν οι υπάλληλοι του Ειρηνοδικείου, αλλά επικρατεί μία σύγχυση σχετικά με το ποιός δικαιούται να τις χρησιμοποιήσει. Απ’ ότι φαίνεται, πέραν των ιδίων (των υπαλλήλων) και της Ειρηνοδίκου, και οι δικηγόροι (που είναι εις γνώσιν της κατάστασης) έχουν πρόσβαση σ’ αυτές, ενώ οι πολίτες που δεν γνωρίζουν τη διαδικασία χρήσης τους, συχνά την πατάνε. Καταφεύγουν έτσι σε αναζήτηση WC στα μαγαζιά γύρω απ’ τη κεντρική πλατεία η οποία -μεταξύ των άλλων- δεν είναι και κοντά, με κίνδυνο να συμβεί και πάλι αυτό που συμβουλεύει το δεύτερο του τραγικού πλην άκρως αληθινού τίτλου του παρόντος.
Τέλος, σε εκείνα της κωμόπολης των Μουριών, η κατάσταση δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτή της Γουμένισσας. Υπάρχει μία τουαλέτα η οποία είναι επίσης μονίμως κλειδωμένη και χρησιμοποιείται απ’ τον συμπαθέστατο κατά τ’ άλλα Υπάλληλο του Ειρηνοδικείου καθώς και του Προϊσταμένου του – Προέδρου του Δικαστηρίου. Ο πολίτης και εδώ, που εκ προοιμίου νιώθει άβολα και συχνά ντρέπεται να ζητήσει άδεια για να κάνει την ανάγκη του, είναι αναγκασμένος να αναζητήσει σωτηρία στο απέναντι καφενείο, ενώ υπήρξαν και φορές που γίναμε μάρτυρες του τουλάχιστον δυσάρεστου θεάματος, να κάνει το ψιλό του στον περίγυρο του κτιρίου των Δικαστηρίων (στον τοίχο ή πίσω απ’ τα δέντρα).
Αυτή είναι η κατάσταση στα Δικαστήρια του Νομού Κιλκίς και το συμπέρασμα δικό σας. Το δικό μας είναι ότι η Δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον τόπο, πέραν από τυφλή, είναι και βρομιάρα.