Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024, 5:38:40 πμ
Πέμπτη, 09 Ιουλίου 2009 09:08

Μουσικό αφιέρωμα στον Ελληνικό Κινηματογράφο

Βραδιά με εκπλήξεις είχαμε στο πανέμορφο  θεατράκι, στο άλσος Ευρωπού, στο Μοναστηράκι.
Οι συνεργασίες φαίνεται πως έχουν να δώσουν πολλά και σπουδαία. Καλλιτέχνες, μικροί αλλά σπουδαίοι, μαθητές Γυμνασίου και Δημοτικού σχολείου σε ρόλους, μαθητές Γυμνασίου και Δημοτικού πρωταγωνιστές, με μπουζούκια, κιθάρες, τύμπανα και πλήκτρα, χορεύοντας και τραγουδώντας.


«Του αγοριού απέναντι πείτε του πως πεθαίνω…»
«Ακούσαμε» την Τζένη Καρέζη, το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, την  Αλίκη, τους ρεμπέτες.
Τα παιδιά παίζουν, τραγουδούν και χορεύουν, έχοντας μουσικοδιδασκάλους, το Δάνη και τη Λίνα και χοροδιδάσκαλο τη Μαρία, που καθοδηγούν, ενθαρρύνουν και εμπνέουν.
Όλοι όσοι κάθονταν στις κερκίδες άφωνοι και παρακολουθούσαν, δεν μπορούσαν να πιστέψουνε στα μάτια και στα αυτιά τους. Κι όμως, τα παιδιά και ήθελαν και μπορούσαν.
Η Δημοτική Επιχείρηση Παιδείας Αθλητισμού και Πολιτισμού του Δήμου Ευρωπού  συνεργάστηκε με τον Μουσικό Πολιτιστικό Σύλλογο Ευρωπού και αναδείχθηκε αυτή η δημιουργική βραδιά.

ΠΑΝΗΓΥΡΙ
ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
Άγιος Πέτρος και έναρξη πανηγυριού. Οπως κάθε χρόνο, πλανόδιοι που πουλούν την πραμάτεια τους, της γριάς το μαλλί, σουβλάκι λουκάνικο και τσίκνα, βόλτα πάνω –κάτω.
Στο πνευματικό κέντρο συμβαίνουν άλλα πράγματα, μπουζούκια, κιθάρες, κρουστά και αρμόνια. Ενισχυτές, φωτισμοί και ηχεία. Κόσμος που προσπαθεί να πιάσει μια θέσει, μια θέση με ορατότητα στη σκηνή.
Τον κόσμο υποδέχεται η πρόεδρος του συλλόγου, η Μαρία, η δασκάλα. Εκείνη η παλιά δασκάλα, που μάζευε τα παιδιά γύρω της σαν κλωσόπουλα, εκείνη η δασκάλα που αγαπούσε όλα τα παιδιά, που ήταν σύμβουλος του χωριού.
Αρχίζει το πανηγύρι, κυριαρχεί τρακ, χειροκροτήστε τα παιδιά, το συγκρότημα ΣΟΥΞΟΥ-ΜΟΥΞΟΥ. Είναι τα παιδιά που μαθαίνουν μουσική στο χωριό.
Χαιρέτησε ο Δήμαρχος, «είμαστε κοντά σας, σήμερα σας παραδίδουμε την αίθουσα αυτή, σας υποστηρίζουμε με δασκάλους και αγάπη…»
Ο Δάνης, ο γνωστός μουσικοδιδάσκαλος, με φωνή τρεμάμενη, «γεια σας, απόψε θα σας τραγουδήσουμε  Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, ρεμπέτικα…»
Η Ραλού, Βρέχει στη φτωχογειτονιά, η Μαργαρίτα η Μαργαρώ.
Λαϊκά και ρεμπέτικα, Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, Είμαστε αλάνια, Πίνω και μεθώ, Ο Κεμάλ.
Η μικρή Αμαλία τραγούδησε σε μια αίθουσα κατάμεστη και στάθηκε όρθια, ο μικρός Παραλικάκης κατέκτησε τους πάντες, ένας άλλος… Μπιθικώτσης, φωνή γνήσιο μέταλλο, γάργαρο νερό.
«Κι άλλο, κι άλλο», το χειροκρότημα από βάθους καρδιάς. Ο κόσμος έφευγε και χειροκροτούσε…