Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024, 8:20:31 πμ
Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2007 04:41

Ο κάθε τόπος έχει το Δικαστικό που του αξίζει

Το θέαμα ήταν από τριτοκοσμικό έως εξόχως λυπηρό. Πριν λίγες ημέρες οι δικαστικοί υπάλληλοι του Πρωτοδικείου Κιλκίς επιστρατεύοντας εαυτούς και αλλήλους μετέφεραν τα έπιπλα των γραφείων τους ώστε να κατορθώσουν να τα ασβεστώσουν!

Στην  Ελλάδα του 21ου αιώνα, στο Κιλκίς από όπου, ως γνωστόν αρχίζει και δεν τελειώνει η Ελλάδα, οι υπηρεσίες της Θέμιδος παρέχονται σε κτήρια που θα προκαλούσαν είτε τα γέλια είτε τη …κατανόηση των πολιτών της τελευταίας ευρωπαϊκής χώρας. Και αυτά συμβαίνουν επί δεκαετίες διότι δεκαετίες χρειάζονται να συμφωνηθεί που θα χωροθετηθεί το νέο Δικαστικό Μέγαρο!
Δεν έχουμε να εισφέρουμε καμιά άξια λόγου  πληροφορία επί του θέματος πέραν όσων δημοσιεύσαμε μετά την υπαναχώρηση του Υπουργείου Άμυνας για το τμήμα του στρατοπέδου της Μεραρχίας. Όπου υποτίθεται η παραχώρηση θα ήταν ευχερής και παρουσίαζε το πλεονέκτημα της αμεσότερης λύσης. Ήταν και επιλογή του Δήμου Κιλκίς και του βουλευτή Κ. Κιλτίδη.
Ύστερα από την υπαναχώρηση όμως κι αφού επί μια διετία άλλα ζητούσε το Υπουργείο, μέσα στον Αύγουστο ζήτησε μελέτες για να εγκρίνει, μια διαδικασία που θα κοστίζει χρονικά άλλα δυο χρόνια τουλάχιστον.
Δεν άλλαξε από τότε τίποτε. Ίσως τη μόνη εξέλιξη συνιστά η προ μηνός δήλωση του πρώην υπουργού και βουλευτή Κιλκίς Σ. Τσιτουρίδη ότι θα εμμείνει, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία, στη λύση των δίδυμων καπναποθηκών του πρώην στρατοπέδου Διαλέτη. Μια λύση που προωθεί ο δικηγορικός σύλλογος και έχει ως προαπαιτούμενο την τροποποίηση του Γ.Π.Σ. Μια τροποποίηση όμως που κατά τον Δήμαρχο Κιλκίς είναι σχεδόν αδύνατον να περάσει από το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου προειδοποίησε ότι θα προσφύγει ο βουλευτής Γ. Φλωρίδης.
Σε αυτό το θολό τοπίο η μόνη πραγματικότητα είναι η γκρίζα, αυτήν που βιώνει ο χώρος απονομής της Δικαιοσύνης. Κρίνοντας όλη αυτήν την ιλαροτραγωδία, τα παιχνίδια εν ου παικτοίς ίσως πάλι τίποτα να μην είναι τυχαίο.   
Ο καθένας (τόπος) έχει το Δικαστικό Μέγαρο που του αξίζει. Ϊσως, εν τέλει,  «αυτοί είμαστε οι Κιλκισιώτες».

Θ.Π.